Autor tej książki jest jak pies, który szczeka na samochody. Nie może nic im zrobić ani tym bardziej ich zatrzymać, ale goni za nimi z uporem godnym lepszej sprawy.

Ogólnie rzecz biorąc, Andrew Keen jest człowiekiem, który współtworzył kulturę stron www, ale się nawrócił. Dostrzegł całe zło, które się za nią kryje, a które to zło wymienia w tej książce. Została ona wydana w 2007 roku i do tej chwili słyszeliśmy już wszystkie te argumenty - oszuści internetowi i boty, ułatwienie plagiatu, piractwo, ekshibicjonizm, uzależnienia, szpiegostwo i wycieki danych itd. itp. Jednak największym i najgorszym złem jest to, że Internet przyniósł demokratyzację... Że nagle wszyscy ludzie zyskali dostęp do wszystkich treści. I ci głupi ludzie nie chcieli siedzieć grzecznie i słuchać jego ukochanego Boba Dylana (Dylana szanuję, ale Keen naprawdę ma obsesję), tylko, o zgrozo!, zaczęli tworzyć własne rzeczy, dzielić się własnymi treściami i komunikować się między sobą. Internet wypełniły więc śmieci, wszyscy piszą i nikt nie czyta, a praworządne i tradycyjne media masowe i ich eksperci są skazani na zagładę. Jeśli ten człowiek stawia wyżej media masowe, to ja nie mam pytań. Oczywiście, rozumiem, o czym mówi w kwestii ilości treści - to rzeczywiście jest pewien problem, zwłaszcza teraz, gdy na dodatek doszliśmy do etapu postprawdy. Ale podstawowy błędy, które on czyni, a które niszczą tę książkę to: 1) niedocenianie tradycyjnych mediów, bo jednak wciąż to rzeczywiste fizyczne nośniki dominują i są wyznacznikami sukcesu; 2) patrzenie na Internet nie jak na narzędzie, lecz jak na całość dyskursu publicznego. Ujmując to zagadnienie inaczej: każdy znajdzie w Internecie to, czego szuka.

Anyway, 12 lat po wydaniu tej książki wiemy już, że nie grozi nam zagłada, a media, książki i płyty wciąż istnieją. Pytanie więc brzmi, dlaczego wciąż jest to lektura na moim kierunku? Odmeldowuję się, wysyłając kolejną bezsensowną notkę w świat, zaśmiecając Internet i zabierając pracę ludziom, którzy studiowali literaturoznawstwo i mogą się wypowiadać.

Autor tej książki jest jak pies, który szczeka na samochody. Nie może nic im zrobić ani tym bardziej ich zatrzymać, ale goni za nimi z uporem godnym lepszej sprawy.

Ogólnie rzecz biorąc, Andrew Keen jest człowiekiem, który współtworzył kulturę stron www, ale się nawrócił. Dostrzegł całe zło, które się za nią kryje, a które to zło wymienia w tej książce. Została ona wydana...