Słynny królik ronin Stana Sakai. Pierwszy z dwóch przeczytanych. Ten lepszy. Kilka opowieści, mniej lub bardziej powiązanych. W pierwszej Usagi spotyka mnicha, który nosi kosz na głowie i marzy, aby usłyszeć "muzykę niebios". W drugiej ronin zostaje wplątany w pojedynek z wielkim gburem. Wychodzi obronną ręką, a nieuczciwego obstawiacza walk, który to zaaranżował, dopada karma. Potem staje w obronie wieśniaków gnębionych przez bandę "generała Fuji". Niestety nieprzyjaciel ucieka z jego mieczami; długim i krótkim. Mamy lepiej niż przyzwocie wytłumaczone, czym są tytułowe "daisho", jak powstają i jakie mają znaczenia dla samuraja. W ostatecznej rozprawie z Fuji, Usagiemu pomoże przyjaciel nosorożec Gen i łowca nagród Inukai (którego intencje nie są zupełnie egoistyczne). W następnej historii wracamy do młodości królika i jego krótkiego romansu z księżniczką Kinuko. Coś o miłości niemożliwej. Bohaterem ostatniego rozdziału jest złowrogi Jei, i przypowieść o naturze żmii.

Wiadomo o co chodzi, feudalna Japonia, a wszyscy mają głowy/ciała zwierząt. Albo to akceptujesz, albo do widzenia. Czasem jednak bohaterowie wyglądają "dziecinnie" do bólu. Pomimo tego zabiegu, NIE DLA DZIECI - trup pada tu gęsto. Komiks czarno-biały. Co do rysunku, przeglądałem inne komiksy Sakai’ego, i "Daisho" należy do tych lepszych. Sam Usagi jest szlachetny, grzeczny, spokojny, waleczny, honorowy.., i tylko w historii "Uciekinierzy" jest bardziej ludzki. To jego przygody grają główną rolę. Ciekawi również świat gdzie toczy się akcja. Polecam.

8/10.

Słynny królik ronin Stana Sakai. Pierwszy z dwóch przeczytanych. Ten lepszy. Kilka opowieści, mniej lub bardziej powiązanych. W pierwszej Usagi spotyka mnicha, który nosi kosz na głowie i marzy, aby usłyszeć "muzykę niebios". W drugiej ronin zostaje wplątany w pojedynek z wielkim gburem. Wychodzi obronną ręką, a nieuczciwego obstawiacza walk, który to zaaranżował, dopada...

Pierwszy tom Usagiego wydany w Polsce, 9. w kolejności... Myślę, że najlepiej będzie napisać kilka słów o każdym z rozdziałów:

Wstęp - chyba najbardziej rzeczowy ze wszystkich do tej pory. Poprzednie były raczej zbyt felietonowo-amerykańskie. Pod najważniejszą jego myślą mogę się podpisać - gdyby nie mistrzostwo Sakaiego i umiejętność wnoszenia świeżości do serii, szybko by się ona zakończyła.

Muzyka niebios - pierwsze zetknięcie Usagiego z mnichem buddyjskim. Jakby nie patrzeć, religia ta kształtowała kulturę Japonii, więc bardzo dobrze, że w końcu jej przedstawiciel pojawia się w świecie Sakaiego. Coś niecoś o jej filozofii dowiemy się w najdłuższym jak dotąd dialogu w serii. Z kim, jak nie z mnichem chcącym odciąć się od świata, Usagi mógłby odbyć tak długą i statyczną rozmowę? Jako czytelnicy zostajemy więc na chwilę odcięci od akcji. Na chwilę.

Oszust, wdowa i ronin - kontynuacja historii o obstawiaczu z tomu „Kręgi", wypada raczej słabo.

Niewolnicy - długa historia, w charakterze podobna do filmów Akiry Kurosawy. Usagi po raz kolejny ściera się z bandytami, którzy gnębią wieśniaków. Tym razem jednak w inny, ciekawszy sposób. Opowieść jest tak napisana, że można się wczuć w specyficzne emocje, które targają osaczonym długouchym roninem... Całość jest niestety ciężkostrawna. Wszystko kończy się również jak typowy film z zostawioną furtką na sequel.

Daisho - to właśnie wspomniany sequel. Z poprzedniej opowieści jako bohaterowie zostają Usagi i generał Fuji oraz wątek skradzionych mieczy - daisho. Rozdział zaczyna się od prologu, pokazującego proces wytwarzania katany. To świetny wykład rysunkowy. Kto do tej pory nie rozumiał słów sensei Katsuichiego do młodego Usagiego o tym, że miecze są duszą samuraja, teraz być może lepiej pojmie tę kwestię. Po prologu do opowieści zostają wprowadzeni: stary znajomy Usagiego - Gen i konkurencyjny łowca nagród - Bezdomny Pies. Główna część historii jest niestety znów ciężkostrawna i lekko nużąca.

Uciekinierzy - retrospektywna historia miłosna z Usagim w roli głównej. On to nigdy nie miał szczęścia do kobiet... Opowieść wciąga, gdyż nie wiadomo czego się spodziewać, cały tragizm sytuacji opiera się na honorze, a w dodatku Usagi jest jeszcze niedojrzały. Najlepiej wypadają sceny w miasteczku. Są po prostu inne od wszystkiego tego, do czego przyzwyczaiła już seria. Możemy oglądać obchody święta zakochanych (oraz tkaczy i krawców),czyli Tanabata Matsuri i poznajemy legendę za nim stojącą. Legenda ta jest zresztą całkiem zręczną metaforą dla opowiadanej historii.

Natura żmii - opowieść grozy, bardzo krótka, wprowadzona według mnie trochę na siłę, tak żeby zachęcić do sięgnięcia po tom następny.

Pierwszy tom Usagiego wydany w Polsce, 9. w kolejności... Myślę, że najlepiej będzie napisać kilka słów o każdym z rozdziałów:

Wstęp - chyba najbardziej rzeczowy ze wszystkich do tej pory. Poprzednie były raczej zbyt felietonowo-amerykańskie. Pod najważniejszą jego myślą mogę się podpisać - gdyby nie mistrzostwo Sakaiego i umiejętność wnoszenia świeżości do serii, szybko...

Tak naprawdę to był pierwszy wydany komiks o Usagim u nas w kraju.
Gdyby nie Stan Sakai i pewna stara gra na C-64, no może jeszcze epizod w Żółwiach ninja to chyba byśmy nigdy nie poznali Japonii z czasów Edo w tak wspaniałym wydaniu. Pożyczałem te komiksy Japończykom mieszkającym u nas w kraju i byli zachwyceni. Nie wszystko można namierzyć u siebie.

Do dzisiaj Usagi jest przypuszczam nie tylko u mnie na honorowym miejscu pośród najlepszych komiksów na świecie.
Dzięki Stanowi Sakai można poznać świat i niekoniecznie czuć się jak z kolejnym Conanem Barbarzyńcom.
Kto jeszcze tego nie czytał to dodam, że można namierzyć komiksy Usagiego także w bibliotekach ^_^.

Tak naprawdę to był pierwszy wydany komiks o Usagim u nas w kraju.
Gdyby nie Stan Sakai i pewna stara gra na C-64, no może jeszcze epizod w Żółwiach ninja to chyba byśmy nigdy nie poznali Japonii z czasów Edo w tak wspaniałym wydaniu. Pożyczałem te komiksy Japończykom mieszkającym u nas w kraju i byli zachwyceni. Nie wszystko można namierzyć u siebie.

Do dzisiaj Usagi jest...

Oprócz klimatu najbardziej podoba mi się to, że w każdym komiksie jest kilka odrębnych historii. Uzyskujemy efekt jakbyśmy czytali któryś z 2 pierwszych tomów wiedźmina.

Oprócz klimatu najbardziej podoba mi się to, że w każdym komiksie jest kilka odrębnych historii. Uzyskujemy efekt jakbyśmy czytali któryś z 2 pierwszych tomów wiedźmina.

Usagi = Najlepsza seria komiksowa !!!

Usagi = Najlepsza seria komiksowa !!!

najlepsza część cyklu

najlepsza część cyklu