Książka zaczynała się świetnie. Rzeczowe wprowadzenie do historii badań nad mózgiem, poczynając od ich najwcześniejszych form z czasach Starożytnego Egiptu. Potem robi się już coraz mniej interesująco, gdy autor prezentuje liczne biografie uczonych, którzy formowali naukę zwaną chirurgią mózgu lub bardziej współcześnie neurologią, gdzie mózg jest głównym przedmiotem badań. Autor dość oryginalnie prezentuje swoich bohaterów: w jednym przypadku wprowadził passus, w którym dowiadujemy się, że jeden z przyszłych pionierów chirurgii mózgu jako kilkuletni chłopiec spędzał dnie nad stawem i z zapałem (za pomocą tępego scyzoryka) przeprowadzał wiwisekcje na żabach. Otwierał im głowy, wyjmował mózgi i przyglądał się co się dalej stanie i takie tam… No, ale dalej robi się jeszcze ciekawiej. Autor w beznamiętnym tonie opisuje kolejne sukcesy poszczególnych badaczy. Na przykład był jeden zuch, któremu po wielu nieudanych próbach udało się w końcu utrzymać przy życiu psa pozbawionego mózgu, ale utrzymującego fizjologiczne czynności życiowe. Inny dzielny chwat z pasją przeprowadzał trepanacje czaszek małp i eksperymentował na ich mózgach. Pewnego razu miał niezłą zagwózdkę, bo jednego osobnika pozbawił płata czołowego mózgu, a ten nie utracił zdolności widzenia i tak dalej…
Rozumiem, że jest pewna cena za postęp w nauce, że większość barbarzyńskich eksperymentów była nieodzowna, aby dzisiejsza medycyna była w stanie zapewnić nam ludziom, ale nie tylko, dłuższe i wolne od wielu schorzeń życie. Jednak czytanie o eksperymentach medycznych wykonywanych na zwierzętach przez wybitnych naukowców nie jest dla mnie odprężającą fraszką. Jawi się to dla mnie jako plugawe umiłowanie jakiegoś „piekielnego prof. Doświadczyńskiegio”, który z pasją przez lata torturuje dziesiątki zwierząt, a ich gabinety funkcjonowały niczym „krwawe kuźnie diabła”.
Przerwałem tę co najmniej niesmaczną dla mnie lekturę, więc trudno mi ją ocenić jako całość.

Książka zaczynała się świetnie. Rzeczowe wprowadzenie do historii badań nad mózgiem, poczynając od ich najwcześniejszych form z czasach Starożytnego Egiptu. Potem robi się już coraz mniej interesująco, gdy autor prezentuje liczne biografie uczonych, którzy formowali naukę zwaną chirurgią mózgu lub bardziej współcześnie neurologią, gdzie mózg jest głównym przedmiotem badań. ...