eśli czytaliście dopisek na moim stosiku wiecie, że czekałam na fajerwerki. Myślałam, że dam 10/10 nie będę się mogła oderwać. Książka jednak (nie ukrywam) zawiodła mnie. Tak właściwie gdyby nie genialne ilustracje Bartka Arobala, ta książka dostała by pewnie notę 6/10, a kto wie, może nawet mniej.Ilustracje bowiem były wprost GENIALNE! Świetny styl, fajne wyobrażenie całego świata gry. W kilku słowach: GRATULACJE DLA BARTKAWypadałoby też wspomnieć, że fabuła opisana w streszczeniu jest bardzo mylna. Spodziewałam się czegoś w rodzaju horroru z dużą dawką trupów. Mimo to iż trupów było tam co niemiara cała książka była opisem jednej gry. Gry która zamieniła się w życie.Gratulacje dla pana Marcina za genialne zakończenie. Serio zakończenie świetne, nieprzewidywalne. Nie mogę sobie wyobrazić lepszego.Co mnie w tej książce denerwowało? W tej książce denerwowało mnie to samo co w Godzinie pąsowej róży i w Tajemnicy rajskiego wzgórza. Była to mianowicie sama Omega. Niby była inteligentna itd., ale zachowywała się jak jakieś totalne dziecko. W 2 poziomie gry musiała zawitać do szkoły. Ale zrobiła focha i stwierdziła, że nie będzie tam iść.Wkurzało mnie również Dziecko. Nie wiem jak Omega w 1 poziomie mogła go zabrać ze sobą. Chamskie z długim językiem. Naprawdę bardzo irytujące. Ale wybaczam mu to bo, takie zachowanie Dziecka było konieczne jeśli zakończenie miało być tak spektakularne.Najgorszymi poziomami w całej grze była olimpiada. To właśnie podczas olimpiady Omega traciła życia, to podczas olimpiady czułam irytacje i (jak ja czasami mam) miałam ochotę rozszarpać książkę. Za to dużym atutem książki były zombi, Waleria, Zisel, Babula oraz Oskar-wilkołak. Świetne postacie niekiedy śmieszne niekiedy wzruszające. Po prostu bardzo fajne i absolutnie trafione. W szczególności Waleria, która niestety pojawiała się tylko w jednym poziomie.Trzeba też wspomnieć, ze książka była dosyć dziecinna. Przynajmniej rozdział 0 mega oraz epilog. Świadczy o tym cytat: "Mama (...) powiedziała Omedze, żeby przestała się kręcić i poszła wreszcie spać, choć była dopiero dziewiętnasta, jeszcze przed dobranocką"Mam tu jeszcze jeden zabawny cytat z olimpiady:"Owy android G3/3D 007 został przez swoich szacownych konstruktorów wyposażony w najczulsze, najnowocześniejsze, zajefajne, kosmiczne czujniki pomiaru tulenia! A zatem...Tulimy!- Co to ma być? - wyjąkuje Omega - Teletubusie, czy jak?

eśli czytaliście dopisek na moim stosiku wiecie, że czekałam na fajerwerki. Myślałam, że dam 10/10 nie będę się mogła oderwać. Książka jednak (nie ukrywam) zawiodła mnie. Tak właściwie gdyby nie genialne ilustracje Bartka Arobala, ta książka dostała by pewnie notę 6/10, a kto wie, może nawet mniej.Ilustracje bowiem były wprost GENIALNE! Świetny styl, fajne wyobrażenie...