"Uwięzione"

Natasha Preston

Moim skromnym zdaniem jest to thriller młodzieżowy, niemniej trzymający w napięciu... Chcąc- niechcąc nie mogłam się oderwać 😜
Autorka ukazuje nam przerażająca historię uwięzionych dziewczyn; ich emocje; relacje z oprawca... Człowiekiem, który kocha je i chcę, aby pozostały jego "kwiatuszkami ".... Każda z uwięzionych dziewcząt pragnie powrotu do domu, a jednocześnie chce pozostać w specyficznej relacji z nową "rodziną", która stworzył im sprawca...
Umiejętnie i dosadnie pokazany syndrom Sztokholmski...
Pozycja warta przeczytania 😉

"Uwięzione"

Natasha Preston

Moim skromnym zdaniem jest to thriller młodzieżowy, niemniej trzymający w napięciu... Chcąc- niechcąc nie mogłam się oderwać 😜
Autorka ukazuje nam przerażająca historię uwięzionych dziewczyn; ich emocje; relacje z oprawca... Człowiekiem, który kocha je i chcę, aby pozostały jego "kwiatuszkami ".... Każda z uwięzionych dziewcząt pragnie...

Książka która zapamieta się na bardzo długo.

Książka która zapamieta się na bardzo długo.

"Przeczytaj tę książkę, a nigdy już nie będziesz chciała dostawać kwiatów" - jakbym trzymała się tego i nie robiła/jadła/dostawa rzeczy, które w thrillerach sprawiają, że spotkasz seryjnego mordercę to nie wychodziłabym spod własnej kołdry. Do tego jestem dziwnym człowiekiem, bo desperacko potrzebowałam przerwy od grubaśnych fantasy i lekkiej książki i w ciemno sięgnęłam po to. I faktycznie, od razu odżyłam, mózg odpoczął, bawiłam się świetnie i choć wiem, że tej książce jest daleko do ideału i wiele rzeczy jest tu zwyczajnie głupich, to już wiem, że ja do Preston mam słabość. Jej książki są dla mnie czystą rozrywką, odpoczynkiem między cięższymi pozycjami i chwała jej za to (+ padłam, jak na końcu była wzmianka, że pierwotnie było to publikowane na Wattpad :)).

"Przeczytaj tę książkę, a nigdy już nie będziesz chciała dostawać kwiatów" - jakbym trzymała się tego i nie robiła/jadła/dostawa rzeczy, które w thrillerach sprawiają, że spotkasz seryjnego mordercę to nie wychodziłabym spod własnej kołdry. Do tego jestem dziwnym człowiekiem, bo desperacko potrzebowałam przerwy od grubaśnych fantasy i lekkiej książki i w ciemno sięgnęłam po...

Autorka wstrząsająco przedstawia, jak jedna chwila może zrujnować nie tylko teraźniejszość, ale i przyszłość bohaterki. Przenosząc czytelnika w świat traumatycznej rzeczywistości, książka ukazuje Summer jako silną, lecz złamaną istotę, która zostaje wtrącona w okrutne otoczenie razem z trzema innymi dziewczynami. Codzienny strach, ból i inne okrutne doświadczenia stają się nieodłączną częścią ich życia, a perspektywa lepszego jutra zdaje się być niemożliwa.

"Kwiaty dla Summer" to historia, która nie pozostawia czytelnika obojętnym. Autorka porusza trudne tematy, jak traumy, cierpienie psychiczne i fizyczne, prowadząc czytelnika przez labirynt emocji. Brak łatwych zakończeń sprawia, że ta opowieść staje się jeszcze bardziej przemyślana i trzymająca w napięciu. To lektura dla tych, którzy szukają głębokich, trzymających za serce historii, gotowych zmierzyć się z brutalną rzeczywistością ludzkiego losu

Autorka wstrząsająco przedstawia, jak jedna chwila może zrujnować nie tylko teraźniejszość, ale i przyszłość bohaterki. Przenosząc czytelnika w świat traumatycznej rzeczywistości, książka ukazuje Summer jako silną, lecz złamaną istotę, która zostaje wtrącona w okrutne otoczenie razem z trzema innymi dziewczynami. Codzienny strach, ból i inne okrutne doświadczenia stają się...

Polecam, jeśli: Lubisz luźne thrillery łączone ze scenami obyczajówki lub jesteś nowy w tym gatunku.

Odradzam jeśli: Jesteś przeczulony na punkcie drobnych niedociągnięć fabularnych, irytują cię elementy niezgodne z prawdą i nie chcesz czytać książki z wieloma cliché wątkami.

TW znajdują się pod recenzją, ponieważ mogą zawierać spojlery.
Pełna recenzja:

Pierwsze parę rozdziałów troszkę się męczyłam, ponieważ styl pisania przypominał typową obyczajówkę i nieco zalatywał mi wattpadem, ale potem książka jest tylko lepsza. Muszę przyznać, że lekko się ją czyta mimo tematyki, jest luźna, przyjemna i przystępna. Podczas czytania miałam wysoko postawione oczekiwania, którym autorka nie potrafiła jednak sprostać — koniec jest rozczarowujący, cliché, a w dodatku odniosłam wrażenie, że pani Preston pod koniec sama nie wie, o czym pisze.

(Tutaj zaczynają się spojlery.) Irytowało mnie, że Lewis wie, że coś jest nie tak z Cloverem. Mężczyzna ten oszukiwał przez lata wszystkich wokół, ale przed tym jednym nastolatkiem nie potrafił ukryć, że jest psychopatą, ponieważ Lewis WIEDZIAŁ. On to czuł, w końcu łączyło go z Summer coś wspaniałego. No nie… Nie tak prosto zorientować się, że ktoś obok to psychopata, szczególnie że jeszcze stronę temu było się przekonanym, że to Greg porwał Summer. To nie ma sensu; odnoszę wrażenie, że autorka usilnie starała się nam pokazać, że to Lewis uratował Summer, by zrobić romantyczną scenę. W dodatku może to drobiazgi, ale policja nie do końca zachowuje się jak policja. No i wiadomo, że robią Cloverowi najazd na chatę akurat w momencie, w którym jest w piwnicy, próbując wybić swoje cztery “kwiatuszki”. Co za szczęśliwy przypadek…

Jednak czymś, co najmocniej mnie poruszyło, było zachowanie Summer. Najpierw jest w piwnicy, krzyczy do Clovera, że nie są rodziną, całą książkę poprawia wszystkich, by mówili do niej Summer, a nie Lily — a stronę później w przedostatnim rozdziale poprawia nagle pielęgniarkę, by ta mówiła do niej Lily. Niby bez innych dziewcząt nie czuje się bezpiecznie, ale jednak nie szuka z nimi kontaktu poza sporadycznym pytaniem, czy żyją. Niby nie czuje się jak ona, imię Summer brzmi dla niej obco, ale jednak jak widzi Lewisa, który mówi do niej, to nagle jest uleczona z traumy i mimo wszystko nie potrzebuje iść na terapię. Co prawda nigdy nie byłam porwana, ale wydaje mi się, że potrzeba więcej niż paru minut ze swoim chłopakiem, by wrócić do normy i chodzić znowu na imprezy.

Jestem tak krytyczna, ponieważ ta końcówka zgniotła we mnie wszystkie pozytywne emocje, które wzbudziła we mnie książka. Zapowiadało się całkiem dobrze, a skończyło się nieco żałośnie.

TW: gwałt (brak bezpośredniego opisu takiej sceny, ale mówi się dużo o tym, że taki ma miejsce regularnie i o jego skutkach; chociaż te zostały potraktowane po macoszemu)

Polecam, jeśli: Lubisz luźne thrillery łączone ze scenami obyczajówki lub jesteś nowy w tym gatunku.

Odradzam jeśli: Jesteś przeczulony na punkcie drobnych niedociągnięć fabularnych, irytują cię elementy niezgodne z prawdą i nie chcesz czytać książki z wieloma cliché wątkami.

TW znajdują się pod recenzją, ponieważ mogą zawierać spojlery.
Pełna recenzja:

Pierwsze parę...

Czytacie historie poruszające kwestię syndromu sztokholmskiego?

Muszę przyznać, że dla mnie to ciekawe zagadnienie i dodatkowo, jakże prawdziwe. Uzależnienie od oprawcy jest często jedynym widocznym wyjściem, żeby „przetrwać” (tu cudzysłów, bo niekoniecznie oznacza to późniejsze zachowanie życia).

📚 „Uwięzione” @authornatashapreston

Nastoletnia Summer wychodzi na imprezę do znajomych i nigdy tam nie trafia. Trafia jednak do piwnicy, w której czekają na nią trzy inne dziewczyny, a w wazonach stoją kwiaty odpowiadające ich nowym imionom.

Kwiatuszki mają za zadanie sprzątać, gotować i być idealne. Idealna rodzina.
Lily, bo tak teraz nazywa się Summer, szybko dostrzega, że obok pozornego ideału jest również brutalność oprawcy, gwałty i morderstwa.

Jednocześnie, chłopak Summer, Lewis, nie ustaje w poszukiwaniach swojej ukochanej.

Narracja prowadzona przez trzy osoby - Summer, Clovera i Lewisa. Oprawca i jego ofiary, wymierzanie sprawiedliwości wykreowanej w umyśle psychopaty. Autorka z wielką precyzją ukazała „tworzenie” chorego umysłu i świat, jaki wykreował.
Porusza kwestię syndromu sztokholmskiego i wiernie odwzorowuje jego założenia w relacjach na polu oprawca - ofiary.

To dobra historia!

Czytacie historie poruszające kwestię syndromu sztokholmskiego?

Muszę przyznać, że dla mnie to ciekawe zagadnienie i dodatkowo, jakże prawdziwe. Uzależnienie od oprawcy jest często jedynym widocznym wyjściem, żeby „przetrwać” (tu cudzysłów, bo niekoniecznie oznacza to późniejsze zachowanie życia).

📚 „Uwięzione” @authornatashapreston

Nastoletnia Summer wychodzi na...

Summer, szczęśliwa nastolatka. Jej nastoletnie życie, w ciągu jednej chwili zmienia się w koszmar.. Nagle traci kochających rodziców, brata i chłopaka. Zostaje zmuszona do życia w zamknięciu. Wraz z innymi trzema kobietami. Ich codzienność teraz: morderstwo, przemoc, gwałt.

W między czasie "idealne życie" . Kwiatuszki mają za zadanie: dużo sprzątać (zawsze musi być idealny porządek),gotowanie i obowiązowo prysznic dwa razy dziennie.

Clover, wszystkie kobiety porwał i stworzył swój wymyślony świat. Chciał mieć idealną rodzinę. Według niego, bardzo o nie dba i kocha. Nie zdaje sobie sprawy, że są nieszczęśliwe..

Z pozytywnych emocji, postawa chłopaka Summer. Szukał jej dosłownie wszędzie. Jego nastoletnia miłość, okazała się bardzo silna.

Książka "Uwięzione" to świetny thriller, zapewnia dreszczyk emocji i trzyma w napięciu. To była moja pierwsza książka tej autorki, zastanawiam się nad kolejną.

Summer, szczęśliwa nastolatka. Jej nastoletnie życie, w ciągu jednej chwili zmienia się w koszmar.. Nagle traci kochających rodziców, brata i chłopaka. Zostaje zmuszona do życia w zamknięciu. Wraz z innymi trzema kobietami. Ich codzienność teraz: morderstwo, przemoc, gwałt.

W między czasie "idealne życie" . Kwiatuszki mają za zadanie: dużo sprzątać (zawsze musi być idealny...

“Uwięzione” to zdecydowanie najbardziej przerażająca historia, jaką udało mi się ostatnio przeczytać. Już dawno żadna pozycja nie wzbudziła we mnie tyle strachu i nie przyprawiła o deszcze. Wspomniane zło wydziera się już od pierwszych stron.


Autorka bardzo wnikliwie prześwietliła postać głównego sprawcy porwań. Człowiek, który wiedzie z pozoru normalne, nudne życie, potrafi przeobrazić się w potwora wymierzającego sprawiedliwość w swoim “idealnym” życiu. Ten, który panicznie boi się brudu i zarazków jest do szpiku przesiąknięty złem. Czytelnik ma okazję obserwować jak kiełkowało i kwitło w nim okrucieństwo i utopijna wizja świata.


W bardzo ciekawy, zasługujący na wspomnienie sposób, zostali przedstawieni pozostali bohaterowie książki. Są oni do tego stopnia realni, że z kartek przebijają ich emocje. Bez trudu można wyczuć ich lęk, wściekłość, bezradność, rozpacz. Czytając ich relacje, miałam wrażenie, że stoję tuż przy nich, współuczestnicząc w planowaniu ucieczki, czy poszukiwaniach zaginionej nastolatki.


Obok tej pozycji nie sposób przejść obojętnie. Historia uwięzionych wdziera się w umysł nakłaniając do przemyśleń w trakcie czytania i już po zakończeniu. Daj się jej uwięzić.

“Uwięzione” to zdecydowanie najbardziej przerażająca historia, jaką udało mi się ostatnio przeczytać. Już dawno żadna pozycja nie wzbudziła we mnie tyle strachu i nie przyprawiła o deszcze. Wspomniane zło wydziera się już od pierwszych stron.


Autorka bardzo wnikliwie prześwietliła postać głównego sprawcy porwań. Człowiek, który wiedzie z pozoru normalne, nudne życie,...

Całkiem niezła, umiarkowanie trzymająca w napięciu.
Podobało mi się prowadzenie narracji z trzech stron - Summer, Lewisa i Clovera i mimo przewidywalności z ciekawością i niecierpliwością do niej wracałam.

Całkiem niezła, umiarkowanie trzymająca w napięciu.
Podobało mi się prowadzenie narracji z trzech stron - Summer, Lewisa i Clovera i mimo przewidywalności z ciekawością i niecierpliwością do niej wracałam.

Okładka przyciągająca wzrok, zachęcająca zajawka, ciekawa historia... I to by było na tyle, jeżeli chodzi o pozytywy. Wykonanie? Oj nie! Do mnie zdecydowanie nie trafia. Treść pozbawiona logiki, naciągana, sztuczna, zero napięcia, którego oczekiwałam po tego typu historii... Nie polecam.

Okładka przyciągająca wzrok, zachęcająca zajawka, ciekawa historia... I to by było na tyle, jeżeli chodzi o pozytywy. Wykonanie? Oj nie! Do mnie zdecydowanie nie trafia. Treść pozbawiona logiki, naciągana, sztuczna, zero napięcia, którego oczekiwałam po tego typu historii... Nie polecam.