Taaak. Nie da się ukryć. Frederik Backman w szczytowej formie. Tym razem skupia się głównie na byciu rodzicem. Na odpowiedzialności w dorosłym życiu. Ale nie byłby sobą, gdyby nie przedstawił tego tematu w sposób charakterystyczny, taki, że aż dech zapiera. I to ze śmiechu, oczywiście. Lektura powieści to czysta, żywa przyjemność i powinna być dawkowana niczym najlepsze lekarstwo. Bohaterowie wyrysowanie taką miękką, przyjazną im kreską, a jednocześnie wyjątkowo prawdziwi. Każdy z nich inny, a jednak potrafią się zjednoczyć, wspólny przymusowy pobyt w mieszkaniu na sprzedaż odmienia ich życie. I napad rabunkowy to tylko początek. Książkę polecam każdemu. I tym co jeszcze nigdy prozy Backmana nie czytali, jako dobry początek znajomości i tym, którzy powieści tego autora darzą ogromnym sentymentem, ponieważ jest to jedna z lepszych jego książek. 

Taaak. Nie da się ukryć. Frederik Backman w szczytowej formie. Tym razem skupia się głównie na byciu rodzicem. Na odpowiedzialności w dorosłym życiu. Ale nie byłby sobą, gdyby nie przedstawił tego tematu w sposób charakterystyczny, taki, że aż dech zapiera. I to ze śmiechu, oczywiście. Lektura powieści to czysta, żywa przyjemność i powinna być dawkowana niczym najlepsze...

"W fil­mach po­li­cja za­wsze wy­sy­ła za­kład­ni­kom pizzę. Za darmo!" Choć książka ma wiele zabawnych momentów to komedią nie jest. Choć przymrużenie oka podczas lektury jest konieczne. Bohaterowie to grupa zakładników nieudanego napadu na bank. Ale to też grupa zagubionych ludzi w różnym wieku, z bagażem przeszłości, z lękiem patrzących w przyszłość, niepewnych. Kiedy poznamy ich lepiej okaże się, że (prawie) każdy odniósł sukces, zawodowy, finansowy, ale to zbyt mało. W sumie to są sfrustrowani, nieszczęśliwi. Nowa sytuacja, w której się znaleźli wprowadza zmiany w ich monotonnej egzystencji. Muszą też zmierzyć się z prawdą o sobie swoich lękach, wyjść z baniek w których żyją. Historią o Ovem autor ustawił bardzo wysoką poprzeczkę swojemu pisarstwu. Każda książka z nią przegra. "Niespokojni ludzie" to refleksyjna opowieść o życiu, o tym że nie zawsze wszystko się udaje, czasem podejmuje się głupie decyzje, ale można sobie poradzić, zwłaszcza kiedy obok jest drugi człowiek.

"W fil­mach po­li­cja za­wsze wy­sy­ła za­kład­ni­kom pizzę. Za darmo!" Choć książka ma wiele zabawnych momentów to komedią nie jest. Choć przymrużenie oka podczas lektury jest konieczne. Bohaterowie to grupa zakładników nieudanego napadu na bank. Ale to też grupa zagubionych ludzi w różnym wieku, z bagażem przeszłości, z lękiem patrzących w przyszłość, niepewnych. Kiedy...

Anxious people', to druga książka Fredrika Backmana, którą przeczytałam w ostatnim czasie. Odpowiada mi styl jego pisania i tematy, które porusza. Niestety polskie tłumaczenia jego książek nie są najlepsze, więc jeśli ktoś posługuje się językiem szwedzkim lub angielskim, to polecam czytanie w tych językach.

Anxious people', to druga książka Fredrika Backmana, którą przeczytałam w ostatnim czasie. Odpowiada mi styl jego pisania i tematy, które porusza. Niestety polskie tłumaczenia jego książek nie są najlepsze, więc jeśli ktoś posługuje się językiem szwedzkim lub angielskim, to polecam czytanie w tych językach.

Komedia to moim zdaniem złe sklasyfikowanie. Książka należy raczej do gatunku "feel good". Książka ma wiele zalet, na pewno są nią postaci które przechodzą na kartach książki jakąś drogę i zmieniają się. Ilość wątków pobocznych i ich rozwiązanie na końcu. Z całą pewnością jest to świetna powieść do ekranizacji. Niestety wszystko trzeba czytać z przymrużeniem oka ponieważ fabuła jest dosyć naiwna, drażnił mnie również kolokwialny język którym tłumaczka próbowała zapewne pokazać jaka jest cool. Wstawki komentujące rzeczywistość nie wnoszą i są pretensjonalne, wprowadzanie czytelnika w błąd też jest słabą zagrywką, ponad to ilość rzeczy które narrator nam mówi bo nie da się ich w inny sposób pokazać jest spora i jest to dla mnie wybranie drogi na skróty na zasadzie "nie chce wydłużać książki to powiem ci to co powinieneś wiedzieć i lecimy dalej z głównym wątkiem".

Komedia to moim zdaniem złe sklasyfikowanie. Książka należy raczej do gatunku "feel good". Książka ma wiele zalet, na pewno są nią postaci które przechodzą na kartach książki jakąś drogę i zmieniają się. Ilość wątków pobocznych i ich rozwiązanie na końcu. Z całą pewnością jest to świetna powieść do ekranizacji. Niestety wszystko trzeba czytać z przymrużeniem oka ponieważ...

Po raz kolejny autor udowadnia, że po jego lekturę warto sięgnąć. Książka opowiada o ważnych trudnych tematach, ale jest tak napisana, że zarówno smuci, jak i bawi. Czyta się z przyjemnością i zaciekawieniem jak autor rozwinie fabułę.
Polecam

Po raz kolejny autor udowadnia, że po jego lekturę warto sięgnąć. Książka opowiada o ważnych trudnych tematach, ale jest tak napisana, że zarówno smuci, jak i bawi. Czyta się z przyjemnością i zaciekawieniem jak autor rozwinie fabułę.
Polecam

Genialna. Z jednej strony to zakręcona komedia o nieudanym napadzie na bank i wzięciu zakładników. Z drugiej to przejmująca opowieść o nas samych, zagubionych, często na skraju załamania, próbujących żyć najlepiej jak potrafimy. Książka pełna trafnych przemyśleń na temat ludzi i życia.

Genialna. Z jednej strony to zakręcona komedia o nieudanym napadzie na bank i wzięciu zakładników. Z drugiej to przejmująca opowieść o nas samych, zagubionych, często na skraju załamania, próbujących żyć najlepiej jak potrafimy. Książka pełna trafnych przemyśleń na temat ludzi i życia.

nice

nice

Potrzebowałam tej książki, była spokojna, bez wybuchów, akcji i spadających fajerwerek. Po prostu książka o ludziach i ich historii. Wybitne. Śmieszne. Dobre.

Potrzebowałam tej książki, była spokojna, bez wybuchów, akcji i spadających fajerwerek. Po prostu książka o ludziach i ich historii. Wybitne. Śmieszne. Dobre.

Nie rozumiem fenomenu tej książki. Czytałam ją pół roku. Ile razy chciałam ją zostawić, nie kończyć - nie zlicze. Zdążyło mi się to po raz pierwszy. Czy polecam? Nie. Czy będę czytać coś tego autora? Dam szansę, ale nie prędko.

Nie rozumiem fenomenu tej książki. Czytałam ją pół roku. Ile razy chciałam ją zostawić, nie kończyć - nie zlicze. Zdążyło mi się to po raz pierwszy. Czy polecam? Nie. Czy będę czytać coś tego autora? Dam szansę, ale nie prędko.

Zatrzymałam się jakoś w połowie i dalej już tylko przekartkowałam. Tak jak zaczyna zaczyna się dobrze i kilka-kilkanaście pierwszych rozdziałów zarysowywuje i spaja nam ze sobą historie poszczególnych bohaterów, tak potem gdzieś ten flow ginie; rozdziały z przesłuchania strasznie męczące i niewiele wnoszące; "komediowe" fragmenty są komediowe na takiej zasadzie, że czujemy, że miało być śmiesznie, ale czy jest..? Ogółem mocno średnie

Zatrzymałam się jakoś w połowie i dalej już tylko przekartkowałam. Tak jak zaczyna zaczyna się dobrze i kilka-kilkanaście pierwszych rozdziałów zarysowywuje i spaja nam ze sobą historie poszczególnych bohaterów, tak potem gdzieś ten flow ginie; rozdziały z przesłuchania strasznie męczące i niewiele wnoszące; "komediowe" fragmenty są komediowe na takiej zasadzie, że czujemy,...