Słodko pierdząca książka dla dzieci i Gen Z. Beznadziejny, irytujacy sposób pisania.

Słodko pierdząca książka dla dzieci i Gen Z. Beznadziejny, irytujacy sposób pisania.

Najbardziej cieszę się z tego, że pieniądze na książkę wydała biblioteka a nie ja.
Znane nazwisko na okładce to prawie 50% reklamy. Do tego napis, że książka jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia babci autorki to następne 25%.
Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Jest bardzo przeciętna. Zastanawiałam się w jakim stopniu napisała ją sama Brown i po przeczytaniu dochodzę do wniosku, że w dużym. Ewentualnie "autorka widmo" była niezbyt kompetena i utalentowana. Jak ktoś wcześniej napisał może się podobać osobom do 14 r.ż. szczególnie lubiącym Mille Bobby Brown za jej filmografię.
Jedyne czego zazdroszczę autorce to tego, że jej babcia była w stanie opowiadać o swoich wojennych losach. Moja w czasie wybuchu wojny miała 20 lat i nigdy o niej nie mówiła.

Najbardziej cieszę się z tego, że pieniądze na książkę wydała biblioteka a nie ja.
Znane nazwisko na okładce to prawie 50% reklamy. Do tego napis, że książka jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia babci autorki to następne 25%.
Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Jest bardzo przeciętna. Zastanawiałam się w jakim stopniu napisała ją sama Brown i po...

Millie Bobby Brown we współpracy z Kathleen McGurl stworzyła książkę idealną dla osób, które akurat mają zbyt dużo wody w swoim organizmie i chętnie się jej pozbędą. Niesamowicie wzruszająca historia, o miłości, straconych marzeniach, nadziei na szczęście i ludzkiej tragedii. Dreszczyku dodaje tej historii fakt, że została ona zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia babci autorki. Przez większość czasu, w trakcie czytania tej książki miałam w oczach łzy, a historia, którą mam za sobą, pozostanie w moich myślach na bardzo długo.

Druga wojna światowa opisana w nieco inny sposób niż mamy okazję o niej poczytać w podręcznikach do historii. Opowieść o codzienności ludzi żyjących w Londynie w czasie bombardowań na jednostki cywilne, przeprowadzanych regularnie przez niemieckie siły powietrzne. Bardzo dobrze wprowadzona historia miłosna, która chwyci za serce nawet najtwardszego czytelnika. Tragiczne przeżycia bohaterki, która chciała spełniać swoje marzenia w obliczu okrutnej i nieprzewidywalnej wojny.

Nie wypowiem się na temat emocji, które panują wobec rzekomo nieuczciwych praktyk ghostwritingowych Millie. Wierzę, że Kathleen McGurl wiedziała co robi, zgadzając się, żeby jej nazwisko nie widniało na okładce książki.

Książka jest zdecydowanie warta uwagi. Zostawia pole do przemyśleń na temat ulotności ludzkiego szczęścia i zachęca do korzystania z szans, które podkłada nam życie. Nie warto zwlekać, gdy jesteśmy akurat w pogoni za własnym szczęściem.

Millie Bobby Brown we współpracy z Kathleen McGurl stworzyła książkę idealną dla osób, które akurat mają zbyt dużo wody w swoim organizmie i chętnie się jej pozbędą. Niesamowicie wzruszająca historia, o miłości, straconych marzeniach, nadziei na szczęście i ludzkiej tragedii. Dreszczyku dodaje tej historii fakt, że została ona zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia...

Ciekawa historia jednak nietrzymająca w napięciu. Przeczytałam wiele lepszych historii wojennych niż ta. Pozycję tę wzięłam do ręki ze względu na autorkę, którą lubię jako aktorkę.

Ciekawa historia jednak nietrzymająca w napięciu. Przeczytałam wiele lepszych historii wojennych niż ta. Pozycję tę wzięłam do ręki ze względu na autorkę, którą lubię jako aktorkę.

Pomimo wojny to trochę taki przesłodzony romans,oprócz tego że były naloty i ludzie chowali się do schronów go sprawa wojny się kończy,tematem glównym jest awaria schodów i nieszczęścia jakie to spowodowało,bo zginęla masa ludzi i pomimo że schody były uszkodzone i wszyscy o tym wiedzieli że w najbliższej przyszłości może dojść do nieszczęścia ale polityka rządzacych nie przewiduwała remontu

Pomimo wojny to trochę taki przesłodzony romans,oprócz tego że były naloty i ludzie chowali się do schronów go sprawa wojny się kończy,tematem glównym jest awaria schodów i nieszczęścia jakie to spowodowało,bo zginęla masa ludzi i pomimo że schody były uszkodzone i wszyscy o tym wiedzieli że w najbliższej przyszłości może dojść do nieszczęścia ale polityka rządzacych nie...

Przyjemny przerywnik, trochę zbyt narzucający emocje. Przeszkadzało mi też nieustanne podkreślanie aspektu tytułowego, co spowodowało, że to co się w końcu stało było oczywistością. Książka zyskałaby na większej subtelności w podsuwaniu czytelnikom tropów i bardziej umiarkowanym wywoływaniem uczuć.

Przyjemny przerywnik, trochę zbyt narzucający emocje. Przeszkadzało mi też nieustanne podkreślanie aspektu tytułowego, co spowodowało, że to co się w końcu stało było oczywistością. Książka zyskałaby na większej subtelności w podsuwaniu czytelnikom tropów i bardziej umiarkowanym wywoływaniem uczuć.

Przez prawie całą książkę męczyło mnie okrucieństwo związane z wojną, a pod koniec męczyła mnie głupota zakończenia

Opis książki:
Poruszająca opowieść o miłości, tęsknocie, niepewności i stracie, inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia ukochanej babci autorki. Londyn, rok 1942, trwa II wojna światowa. Niemieckie bombardowania nieustannie dają się we znaki mieszkańcom stolicy. We wschodniej dzielnicy miasta, Bethnal Green, mieszka osiemnastoletnia Nellie Morris. Mimo trudów wojny cieszy się kochającą rodziną, gronem oddanych przyjaciół oraz pracą asystentki burmistrzyni. Pewnego dnia poznaje przystojnego Raya, amerykańskiego pilota stacjonującego w pobliżu. Pomimo początkowej niechęci dziewczyny okazuje się, że miłość może rozkwitnąć nawet w najmroczniejszych czasach. Gdy Nellie nieśmiało zaczyna snuć plany o szczęśliwej przyszłości, wojna brutalnie niszczy jej marzenia. Podczas jednego z nalotów dochodzi do tragedii, a świat dziewczyny rozpada się na kawałki. I nie są temu winne wyłącznie niemieckie bomby... Jak Nellie postąpi w obliczu dylematów moralnych? Czy jej rodzina poradzi sobie z niewyobrażalną stratą? I najważniejsze: czy miłość uleczy najgłębsze rany?

Moja opinia:
Przez prawie całą książkę męczyło mnie okrucieństwo związane z wojną, a pod koniec męczyła mnie głupota zakończenia. I może to ja miałam zbyt wysokie oczekiwania ale nie zmienia to faktu że nie jestem zadowolona z tej historii.
Wydają jest bardzo ładnie, szczególnie podobają mi się te róże po bokach. Dedykacja jest cudowna i daje ona piękny wstęp do tej historii. Chciałabym jeszcze przypomnieć że jest to opowieść na faktach.
Styl pisania autorki( którą z tego co rozumiem nie była Milie) był bardzo przyjemny. Taki lekki ale nie spłycający ciężkich tematów. Czytało mi się to wyjątkowo dobrze, gdyż nie lubię książek napisanych w trzeciej osobie.
Co do postaci to zdecydowanie Bili jest najlepszy na świecie. Polubiłam go od razu i zostało mi to do końca. Jeśli chodzi o główną bohaterkę to nie jestem do niej przekonana. Przez długi czas była dość dziecinna a jaj decyzję pod koniec książki nie dość że były głupie to jeszcze nudne. Ray jest postacią której nie lubię najbardziej. Jak on mnie denerwował! Tak samo jak Nellie podejmował decyzje durne jak na żołnierza i nie powinien on pojawiać się w ogóle a tym bardziej pod koniec.
Fabuła była krótko mówiąc wykańczająca. Okrucieństwo przedstawione w książce trochę mnie przerosło. Szczególnie że co chwilę przypominałam sobie że to jest książka na faktach. Wytłumaczenie tytułu ( który został kiepsko przetłumaczony bo powinien być ,,19 schodów” ) jest przerażając. Tyle że samo zakończenie było głupie i nudne. Nie wiem tego ale mama wrażenie że był ono wymyślone, i jest to część książki która nie była na faktach.
Podsumowując nie jestem zadowolona z przeczytania tej historii i tak ogólnie to mam złą passę na początku tego roku.

Moja ocena:
5,5/10

,,-Kiedyś się z tobą ożenię i będziesz musiała założyć na ślub również śliczny kapelusz co ten, Nellie Morris!- zawołał za nią”

Przez prawie całą książkę męczyło mnie okrucieństwo związane z wojną, a pod koniec męczyła mnie głupota zakończenia

Opis książki:
Poruszająca opowieść o miłości, tęsknocie, niepewności i stracie, inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia ukochanej babci autorki. Londyn, rok 1942, trwa II wojna światowa. Niemieckie bombardowania nieustannie dają się we znaki mieszkańcom...

Historia oparta na faktach z życia babci autorki. II wojna światowa, Londyn bombardowany przez nazistów. Mieszkańcy chronią się przed nalotami na stacji metra, żyją w poczuciu zagrożenia ale starają się czerpać z życia ile się da. Jest przyjaźń, jest pierwszą gorąca miłość, jest tragedia, strata i żałoba, i dylematy moralne.
Historia ciekawa, ale opowiedziana bez wielkich emocji, trzeba zatrudnić swoją wyobraźnię, wczuć się w sytuację bohaterki. Czyta się szybko. Tytułowe stopnie to schody, na których zdarzył się tragiczny wypadek.

Historia oparta na faktach z życia babci autorki. II wojna światowa, Londyn bombardowany przez nazistów. Mieszkańcy chronią się przed nalotami na stacji metra, żyją w poczuciu zagrożenia ale starają się czerpać z życia ile się da. Jest przyjaźń, jest pierwszą gorąca miłość, jest tragedia, strata i żałoba, i dylematy moralne.
Historia ciekawa, ale opowiedziana bez wielkich...

Książka będzie dobra dla czytelników do 14 roku życia. Napisana bardzooo prostym językiem, czułam się jakbym czytała opowiadanie napisane przez 10cio latka, które dostał jako pracę domową z polskiego. Dziecinna fabuła. Główna bohaterka nieco irytująca i obwiniająca wszystkich tylko nie siebie.

Książka będzie dobra dla czytelników do 14 roku życia. Napisana bardzooo prostym językiem, czułam się jakbym czytała opowiadanie napisane przez 10cio latka, które dostał jako pracę domową z polskiego. Dziecinna fabuła. Główna bohaterka nieco irytująca i obwiniająca wszystkich tylko nie siebie.

Książka inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami z życia ukochanej babci autorki. Jak tylko zobaczyłam ten dopisek, wiedziałam, że to tylko zwiększy moją chęć na czytanie!

Poznajemy Nellie, która pośród wojennej zawieruchy i nieustających bombarodowań Londynu podczas II Wojny Światowej, próbuje układać swoje nastoletnie życie. Jako najstarsza z rodzeństwa opiekuje się rodziną, pracuje, aż w końcu na swojej drodze spotyka niespodziewaną miłość. I to miłość, która pochłania ją bez reszty.

Młody Amerykanin obiecująco patrzy na wspólną przyszłość u boku Nellie. Czy wojna pozwoli im na szczęście?

Pewnego dnia ludnością Londynu wstrząsa potworna tragedia, która pochłania masę ludzkich istnień. Już nic nie będzie takie samo… może nawet ukochany okaże się największym wrogiem, a marzenia tylko ulotną mrzonką?

To opowieść o tym, jak pomimo bólu i straty poukładać swoje życie na nowo. Opowieść o odwadze, młodości naznaczonej trudem czasów i miłości, zdolnej uleczyć lub zniszczyć wszystko.
Od książki nie mogłam się oderwać. To naprawdę dobrze napisana i wciągająca historia, myślę że też jedna z bardziej wartościowych pozycji dla młodzieży na rynku.

Książka inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami z życia ukochanej babci autorki. Jak tylko zobaczyłam ten dopisek, wiedziałam, że to tylko zwiększy moją chęć na czytanie!

Poznajemy Nellie, która pośród wojennej zawieruchy i nieustających bombarodowań Londynu podczas II Wojny Światowej, próbuje układać swoje nastoletnie życie. Jako najstarsza z rodzeństwa opiekuje się...