Wydawca opracował moim zdaniem zupełnie nietrafiony opis książki. Siegając po nią spodziewałam się całkowicie czegoś innego. Maria to kobieta z ogromnym bagażem wojennych doświadczeń, z którymi próbuje się uporać. Środowisko oczekuje od niej bycia dobrą żona, dobrą matką dla przybranego dziecka i dobrą przyjaciółką. A jej w zasadzie jest wszystko jedno, trawi ją ból, który próbuje ukryć i jakoś z nim żyć, tylko że nie umie.
To opowieść o skrzywdzonym człowieku, który chce i nie chce żyć.

Wydawca opracował moim zdaniem zupełnie nietrafiony opis książki. Siegając po nią spodziewałam się całkowicie czegoś innego. Maria to kobieta z ogromnym bagażem wojennych doświadczeń, z którymi próbuje się uporać. Środowisko oczekuje od niej bycia dobrą żona, dobrą matką dla przybranego dziecka i dobrą przyjaciółką. A jej w zasadzie jest wszystko jedno, trawi ją ból, który...

Kończąc książkę miałam mieszane uczucia, nie spodziewałam się takiego końca. Liczyłam chyba na odrobinę inną historię bohaterów. Niespecjalnie przywiązałam się do nich. Każdy z nich ma dla mnie wady, czasem mnie denerwował, nie rozumiałam ich postępowania. Mimo tego książka spodobała mi się, wystarczyły dwa wieczory na przeczytanie. Historia nie jest lekka i przyjemna. Ostatecznie: polecam!

Kończąc książkę miałam mieszane uczucia, nie spodziewałam się takiego końca. Liczyłam chyba na odrobinę inną historię bohaterów. Niespecjalnie przywiązałam się do nich. Każdy z nich ma dla mnie wady, czasem mnie denerwował, nie rozumiałam ich postępowania. Mimo tego książka spodobała mi się, wystarczyły dwa wieczory na przeczytanie. Historia nie jest lekka i przyjemna....

Jaka książka zaprząta ostatnio wasze myśli?
Są książki, które czytamy dla czystej rozrywki, zabawnych dialogów czy gorących scen. Są też takie książki, które czytamy w pełnym skupieniu, szukając tropów i poszlak. Książki, które wciągają nas w magiczny świat, z którego ciężko jest się wydostać. Są też historie, które czytając — przeżywamy całym sobą, bądź obserwujemy z bardzo bliska, dostrzegając dużo więcej szczegółów. 
Maria, była kobietą w płaszczu. Skryta pod przebraniem. Maria nie była Marią. Była kobietą, którą kiedyś miała męża i córeczkę. Miała kochająca rodzinę, piękny dom, była wykształcona i szanowana. Teraz Maria udaje kogoś innego, kłamie, stwarza pozory, odgrywa rolę. 
"Szewcowa" okazała się wciągająca historią dwojga ludzi, którym wydawało się, że się kochają. Tak uważam. Ich relacji nigdy nie nazwałbym miłością. Julian kierowany zauroczeniem, ciekawością i chęcią zdobycia tej niedostępnej wszedł w tę relację. Dbał o swoją żonę, zabiegał o jej uwagę, spełniał różne zachcianki. Maria grała kogoś, kim nie była. Nieszczęśliwa i zraniona dbała jedynie o siebie zapominając, że rani przy tym innych. 
Patrząc z boku na ich postępowanie, czułam złość momentami wstręt. Chciałam krzyczeć, żeby się opanowali. Serce mnie bolało, patrząc na dziecko, tak bardzo pragnęło czułości, której nie dostało. 
"Szewcowa" zmusza do różnych przemyśleń. Kim jesteśmy? Ile jesteśmy w stanie poświęcić, żeby uratować siebie? Czy jesteśmy szczęśliwi? Do czego może doprowadzić życie w kłamstwie? Jakie traumy nosimy w sobie i jaki wpływ mają one na nas?
Autorka snując swoją opowieść, nie ocenia. Pozwala nam przyglądać się wydarzeniom, poznać bohaterów, ich codzienne życie. Na koniec zostajemy z tą historią i w moim przypadku z gonitwą myśli na jej temat. 
Świetna książka o ludziach, o ich pragnieniach i strachu. O życiu. Jeśli nie przepadacie za literaturą obozową i trochę odstrasza was wzmianka o nich, nie musicie się bać tej pozycji. Tutaj naprawdę tego nie ma. Jest za to morze wciągających słów, a przewracając stronę za strona, wciągnie was w głębinę i nie będziecie mogli przestać czytać, dopóki nie dojdziecie do końca. 

Jaka książka zaprząta ostatnio wasze myśli?
Są książki, które czytamy dla czystej rozrywki, zabawnych dialogów czy gorących scen. Są też takie książki, które czytamy w pełnym skupieniu, szukając tropów i poszlak. Książki, które wciągają nas w magiczny świat, z którego ciężko jest się wydostać. Są też historie, które czytając — przeżywamy całym sobą, bądź obserwujemy z...

,Szewcowa" to powieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, czyli taka jaką lubię najbardziej. Książkę czyta się bardzo szybko, a czytając zalewa nas ona ogromem emocji i to nie koniecznie tymi pozytywnymi. Przynajmiej w moim  przypadku.

Pewnego czerwcowego wieczoru 1946 roku Julian Wiatr -młody szewc z Łodzi idzie na prywatkę i tam poznaje piękną, lecz bardzo biedną dziewczynę Marię.
Podczas pierwszej wspólnej nocy kobieta wyznaje mu prawdę o sobie, a on obiecuje jej nowe lepsze życie. 
Maria to tak naprawdę Ryfka,ktora przed wojną mieszkała we Lwowie, miała męża i córeczkę lecz cała jej rodzina zginęła w Auschwitz.

Julian i Maria wkrótce zostają małżeństwem, a kobieta zdradza wszystkie mroczne sekrety z przeszłości.
Staje się najlepiej ubraną kobietą w okolicy, lecz do szczęści brakuje jej upragnionego dziecka.
Kiedy pewnego dnia Julian mówi jej, że mogą zaopiekować się dwuletnią Danusią -Maria szybko się zgadza i staje się matką dla obcej dziewczynki.
Niestety mijają lata, a między małżonkami narasta złość, frustracja. Momentem, który doprowadza do katastrofy jest komunia Danusi -teść wygarnia Marii, że jest Żydówką, a w domu mieszka przybłęda.
Nie będę wam zdradzać całej fabuły, ale ta historia jest niesamowita.

Bardzo podobała mi się postać Juliana jego dobroć, to że za wszelką cenę chce stworzyć rodzinę.
Za to postaci Marii nie polubiłam, bardzo dotknęła mnie jej niechęć do przybranej córki, jej pogarda, to że traktowała dziewczynkę przez lata jak obcą osobę, a już zupełnie nie obchodziła jej kiedy na świat przyszło jej biologiczne dziecko.

Zakończenie zmusza do refleksji, polecam serdecznie przeczytać.

,Szewcowa" to powieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, czyli taka jaką lubię najbardziej. Książkę czyta się bardzo szybko, a czytając zalewa nas ona ogromem emocji i to nie koniecznie tymi pozytywnymi. Przynajmiej w moim  przypadku.

Pewnego czerwcowego wieczoru 1946 roku Julian Wiatr -młody szewc z Łodzi idzie na prywatkę i tam poznaje piękną, lecz bardzo biedną...

Trudno jest mi ocenić tę książkę. Sięgnęłam wyżyn wojeryzmu, nie potrafię odmówić zaangażowania, jakiego dostarczyły mi losy zwykłych bohaterów. Nie zmienia to faktu, że przez 90% historii dostawałam białej gorączki w reakcji na podejmowane przezeń działania. Wszystkiego było po trochu - smutku, złości, obrzydzenia.
Na ogromny plus odnotowuję, iż okładkowa wzmianka o Auschwitz to jedynie maleńka kropla w morzu fabuły - zupełnie niepotrzebnie zraża czytelników, nie otrzymujemy bowiem kolejnego potworka w stylu "Tatuażysty...".

Trudno jest mi ocenić tę książkę. Sięgnęłam wyżyn wojeryzmu, nie potrafię odmówić zaangażowania, jakiego dostarczyły mi losy zwykłych bohaterów. Nie zmienia to faktu, że przez 90% historii dostawałam białej gorączki w reakcji na podejmowane przezeń działania. Wszystkiego było po trochu - smutku, złości, obrzydzenia.
Na ogromny plus odnotowuję, iż okładkowa wzmianka o...

Bardzo poruszająca powieść. Historia dzieje się w powojennej Łodzi. Dwoje ludzi, każde poranione przez życie i wojnę , próbuje stworzyć szczęśliwą rodzinę.
Historia wzbudziła u mnie naprawdę silne emocje - tak silne że w pewnym momencie trudno było mi czytać i chciałam przerwać, usunąć plik z czytnika i dać sobie spokój. Dawno już nic mną tak nie wstrząsneło i wiem, że odchoruję tą książkę, tak jak każdą historię w której krzywda spotyka dzieci. Doczytałam jednak do końca i muszę powiedzieć, że autorka ma naprawdę dar kreowania postaci.

Tytułowa szewcowa nie wzbudza sympatii, z rozdziału na coraz trudniej ją zrozumieć. Nawet w sytuacji, w której powinna budzić litość i współczucie- budzi tylko wstręt, niechęć i nawet złośliwą satysfakcję.

Emocje pokazane w kulminacyjnych scenach, nastrój jaki panuje w tej powieści są naprawdę oddane po mistrzowsku. Czyta się szybko - to pozycja krótka ( kilka godzin) ale na pewno zapamietam ja na długo.

Bardzo poruszająca powieść. Historia dzieje się w powojennej Łodzi. Dwoje ludzi, każde poranione przez życie i wojnę , próbuje stworzyć szczęśliwą rodzinę.
Historia wzbudziła u mnie naprawdę silne emocje - tak silne że w pewnym momencie trudno było mi czytać i chciałam przerwać, usunąć plik z czytnika i dać sobie spokój. Dawno już nic mną tak nie wstrząsneło i wiem, że...

"Szewcowa" to historia trudnej miłości w cieniu Auschwitz, inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.

Autorka, w swojej książce skupiła się na czasach powojennej Polski. Świetnie oddała emocje jakie towarzyszyły bohaterom. Ich codzienne życie było tak realne, że momentami czułam się tak, jakbym w nim uczestniczyła.

Niestety nie byłam w stanie polubić głównej bohaterki. Jej decyzje były dla mnie kompletnie niezrozumiałe. Z każdą kolejną stroną odczuwałam do niej niechęć...

Całość, mimo trudnego tematu, na jakim skupiała się historia, czytało się bardzo dobrze. Byłam zaskoczona, że to debiut. Chętnie przeczytam kolejne powieści autorki.

"Szewcowa" to historia trudnej miłości w cieniu Auschwitz, inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.

Autorka, w swojej książce skupiła się na czasach powojennej Polski. Świetnie oddała emocje jakie towarzyszyły bohaterom. Ich codzienne życie było tak realne, że momentami czułam się tak, jakbym w nim uczestniczyła.

Niestety nie byłam w stanie polubić głównej bohaterki. Jej...

Niejednokrotnie już Wam wspominałam, że historie, które są oparte na prawdziwych wydarzeniach czy dotyczą autentycznych postaci, zawsze odbieram bardziej emocjonalnie, że są takie prawdziwe i mocniej na mnie działają
I podobnie było z "Szewcową". Chociaż przyznam, że Marii, głównej bohaterki nie polubiłam.
Julian Wiatr, łódzki szewc, po poznaniu Marii, uchodźczyni ze Lwowa, zupełnie traci dla niej głowę. Nie zważa na to, że jest wycofana, smutna i nosi w sobie tajemnice. Gdy zostają małżeństwem, mężczyzna robi wszystko, by spełnić wszystkie jej marzenia., co w powojennych, trudnych latach, nie jest takie łatwe. Jednego tylko nie może jej dać...dziecka.
Czy małżonkowie otrzymają ten dar od losu? Jak potoczą się ich losy? Odpowiedzi tkwią pomiędzy stronami.
To naprawdę świetna, pełna emocji i bardzo wciągająca historia. Polubiłam Juliana, choć czasem nie rozumiałam jego wyborów, ale Marii nie. Według mnie to egoistka, samolubna i myśląca tylko o sobie. I nawet to czego doświadczyła w czasie wojny, nie tłumaczy jej postępowania. Była roszczeniowa i przeświadczona o swej wyższości. Spełnianie swoich zachcianek uważała za obowiązek męża i zupełnie nie liczyła się z uczuciami innych. Była niezłą aktorką grała na uczuciach otoczenia, sama nie dając poznać prawdziwej siebie.
Mogę zrozumieć jej chęć ratowania się i walkę o swoje dobro, ale ta jej bezwzględność i bezduszność....no cóż, dla mnie była zdecydowanie negatywną bohaterką. Ale to jest tylko moja subiektywna opinia, Wy możecie odbierać ją inaczej.
Tak czy inaczej, jest to książka warta przeczytania. Historia pełna dylematów moralnych, rozterek, wątpliwości. Opowieść, którą pochłonęłam w jeden wieczór i którą Wam gorąco polecam.

Niejednokrotnie już Wam wspominałam, że historie, które są oparte na prawdziwych wydarzeniach czy dotyczą autentycznych postaci, zawsze odbieram bardziej emocjonalnie, że są takie prawdziwe i mocniej na mnie działają
I podobnie było z "Szewcową". Chociaż przyznam, że Marii, głównej bohaterki nie polubiłam.
Julian Wiatr, łódzki szewc, po poznaniu Marii, uchodźczyni ze Lwowa,...

SZEWCOWA to poruszająca, słodko-gorzka opowieść o utracie oraz o sile spełnienia marzeń, luźno oparta na prawdziwych wydarzeniach.

Po książki z gatunku literatury pięknej sięgam niezbyt często, ale nie jest to spowodowane tym, że ich nie lubię - bardzo lubię - po prostu rzadko trafiam na takie pozycje. Dlatego z ciekawą podeszłam do autorki i zaproponowanej historii, zastanawiałam się w jakie tonu uderzy. I ujęła mnie opowiedzianą historią, mimo że nie jest to lekka powieść, bardziej słodko-gorzka, nad wyraz prawdziwa, nie opowiadająca o trudach wojny, tylko o życiu w powojennej Polsce, w której się całkowicie zatraciłam.

Autorka realistycznie oddała emocje bohaterów, z czym się musieli zmagać, jakie trudne decyzję podejmować oraz jakie uczucia towarzyszyły im przy spełnieniu największego marzenia. Z początku współczułam Marii, jednak im dalej wchodziłam w tę powieść, nie mogłam zrozumieć jej postępowania i zachowania, co doprowadziło do mojego zniechęca się do niej. Za to bardzo polubiłam się z Julianem, dlatego do samego końca kibicowałam mu.

Czas spędzony przy tej lekturze uważam za bardzo udany, a dowiedziawszy się że jest to debiut Justyny Stasio-Siga, jestem pod wielkim wrażeniem. Chylę czoła Pani Autorko!

SZEWCOWA to poruszająca, słodko-gorzka opowieść o utracie oraz o sile spełnienia marzeń, luźno oparta na prawdziwych wydarzeniach.

Po książki z gatunku literatury pięknej sięgam niezbyt często, ale nie jest to spowodowane tym, że ich nie lubię - bardzo lubię - po prostu rzadko trafiam na takie pozycje. Dlatego z ciekawą podeszłam do autorki i zaproponowanej historii,...

Końcówka zbyt cukierkowa.

Końcówka zbyt cukierkowa.