Akcja dzieje się w czasach Wielkiej Republiki, która rozrasta się o nowe układy gwiezdne. Jedi, którzy są strażnikami pokoju, pomagają w tym rozwoju.

Główna bohaterka, Lily Tora-Asi, pomaga w rozwoju Banchii. Jednak sielanka nie trwa tam długo, ponieważ Banchii zostaje zaatakowane przez drapieżnych Drengirów.
Istoty te dosłownie pożerają wszelkie życie, jakie spotkają na swojej drodze. Nasza bohaterka podejmuje się walki i wraz ze swoimi towarzyszami stara się ochronić osadników.
Widmo grozy stale się jednak przybliża.

Uniwersum przedstawione jest dość skąpo i może dlatego się nie gubię. Na etapie drugiego tomu mi to nie przeszkadza, ale liczę, że w kolejnych tomach dowiemy się czegoś więcej i na temat przedstawionego świata i postaci pobocznych.

Historia jest prosta, więc myślę, że spokojnie po ten tytuł mogą sięgnąć nawet młodsi czytelnicy.
Na końcu drugiego tomu mamy świetne grafiki autorstwa Mizuki Sakakibary oraz kolorową stronę/plakat.
Seria mi się podoba. Polecam każdemu, kto chce poznać świat Star Wars.

Akcja dzieje się w czasach Wielkiej Republiki, która rozrasta się o nowe układy gwiezdne. Jedi, którzy są strażnikami pokoju, pomagają w tym rozwoju.

Główna bohaterka, Lily Tora-Asi, pomaga w rozwoju Banchii. Jednak sielanka nie trwa tam długo, ponieważ Banchii zostaje zaatakowane przez drapieżnych Drengirów.
Istoty te dosłownie pożerają wszelkie życie, jakie spotkają na...

Przede wszystkim, aby zrozumieć, co się dzieje, należy sięgnąć po powieści Wielkiej Republiki, które są podstawą serii. Akcja dzieje się między tytułami Burza Nadciąga a Gasnącą Gwiazdą.

Na Banchii osiedlili się ludzie, którzy mocno ucierpieli w trakcie Katastrofy Nadprzestrzennej, spowodowanej przez nihilów. Za ochronę odpowiada rycerka Jedi Lily Tora-Asi i jej padawan Keerin Fionn. Sprawują pieczę również nad młodzikami Nimą i Viv’nią.

W poprzedniej części, na planetę przedarł się wróg i wyrządził kolejne szkody. Ponadto wszyscy próbują się pozbierać po wydarzeniach z Festiwalu Republiki, opisanych w książce Burza Nadciąga.

Lily, postać, przez którą zastanawiałam się, czy w ogóle kontynuować serię, wpada w paranoję. Rozumiem, trzeba zadbać o bezpieczeństwo innych, ale mam wrażenie, że ona nie do końca wie, co robi. Każe wykopywać ludziom bunkry, jakby miało to zrobić wrażenie na nihilach umiejących obrócić w pył wszystko, co stanie im na drodze. Jedyna broń, jaka jest do dyspozycji to miecze świetlne Jedi. Ponadto ostatnio przeciwnik podał się za jednego z mieszkańców. Nasza rycerka nawet nie pofatygowała się, żeby przesłuchać ludzi, zadać rutynowe pytania. Gdy na Banchii pojawia się Mistrzyni Sav z kompletnie innym podejściem do życia, dziewczyna się denerwuje, bo powinno być tak, jak ona uważa. Przypominam, że w pierwszym tomie sama nie wiedziała, jaki ma cel i dokąd zmierza. Czy w tej części jest mniej irytująca? Nie. Przechodzi, chociaż minimalną przemianę? Tak, jednak dopiero po pewnej katastrofie, co jest moim zdaniem strasznie oklepane i przewidywalne.

A jej padawan?
Poza Mistrzynią Sav chłopiec również miał głos rozsądku, który chciał przekazać Lily. Jednak dziewczyna oczywiście wiedziała lepiej. Keerin to bohater, który był jednym z czynników, przez które sięgnęłam po kolejny tom mangi. Będąc Jedi jest miły, pomocny, ale i niecierpliwy oraz zdecydowanie mniej sztywny od swojej mistrzyni. Udzielał lekcji dziewczynkom oraz posłusznie wykonywał rozkazy. O ironio, jego występ, choć nie okazał się duży, ujął mnie pozytywnie, ale rozczarowanie, jakiego doznałam po tym, co zrobili z nim twórcy, wszystko zniszczyło. Muszę wtrącić, że z wyglądu bardzo przypomina Adriena z Miraculum: Biedronka i Czarny Kot. Różni ich tylko strój i padawański warkoczyk.

Jak wypadli inni?
Nima i Viv’nia to słodkie dziewczynki, które dopiero przygotowują się do zostania padawankami. Zawsze trzymają się razem, wszystko je zachwyca, ale próbują wyciągnąć jak najwięcej nauki od Lily i Keerina. Uważam, że trudno buduje się dziecięce, jednocześnie nieirytujące postacie. Tutaj się to udało. Jedyne, do czego muszę się przyczepić to tłumaczenie. Młodzik to dziecko, które dopiero zaczyna szkolenie. Słowo jak słowo, ale po co zmieniać je na „młodziczki”? To brzmi tak źle… W filmach, serialach i pozostałych elementach uniwersum, używano określenia „młodziki” niezależnie od płci. Bo w takim razie jak zwracać się do istoty, która jest rasy nieposiadającej rodzaju żeńskiego ani męskiego? Poza tym boli mnie to w oczy.

Więcej na: CzasoStrefa

Przede wszystkim, aby zrozumieć, co się dzieje, należy sięgnąć po powieści Wielkiej Republiki, które są podstawą serii. Akcja dzieje się między tytułami Burza Nadciąga a Gasnącą Gwiazdą.

Na Banchii osiedlili się ludzie, którzy mocno ucierpieli w trakcie Katastrofy Nadprzestrzennej, spowodowanej przez nihilów. Za ochronę odpowiada rycerka Jedi Lily Tora-Asi i jej padawan...

Druga część mangi "Na skraju równowagi" przynosi czytelnikowi sporo niespodzianek. Dzieje się dużo, pojawiają się wątki związane z innymi publikacjami osadzonymi w czasach Wielkiej Republiki, jednak nie dominują one wydarzeń skupionych wokół bohaterów przebywających na planecie Banchii. Główna bohaterka rycerka Jedi Lily musi zmierzyć się z własnymi ograniczeniami i zmienić sposób działania konfrontując swoje podejście z mistrzynią Jedi Sav. Doświadczona mistrzyni przygotowuje Banchii na najgorsze, Nihilowie atakują kolejne świątynie Jedi chcąc tym samym złamać wolę obywateli Republiki i pozbawić ich nadziei.
Czytało mi się to całkiem dobrze, mam jednak cały czas problem z bohaterami, do których nie mogę się przywiązać, których losy nie obchodzą mnie tak jak powinny. Owszem, zarysowane są ich charaktery, przechodzą oni przemianę, widać, że czeka ich trudna droga do finalnej postaci, ale zbyt mało tego, aby poczuć wagę wydarzeń.
Jeśli chodzi zaś o rysunki to są dla mnie kompletnie przezroczyste, nie znalazłem w tym albumie ani jednej planszy, nad którą zatrzymałbym się na dłużej podziwiając kunszt rysownika. Może po prostu skala publikacji jest zbyt mała, aby zawrzeć w niej coś porywającego?

Druga część mangi "Na skraju równowagi" przynosi czytelnikowi sporo niespodzianek. Dzieje się dużo, pojawiają się wątki związane z innymi publikacjami osadzonymi w czasach Wielkiej Republiki, jednak nie dominują one wydarzeń skupionych wokół bohaterów przebywających na planecie Banchii. Główna bohaterka rycerka Jedi Lily musi zmierzyć się z własnymi ograniczeniami i zmienić...

Niedawno u nas w kraju ukazał się drugi tom mangi z Wielkiej Republiki, czyli "Na skraju równowagi". Jak i w poprzednim tomie za scenariusz częściowo odpowiada Shima Shinya, a w przeciwieństwie do pierwszego tomu współscenarzystą jest Daniel Jose Older. Czy seria trzyma poziom?



Zacznę od tego, że pierwszy tom mangi dział się niejako w oderwaniu od głównych wydarzeń. Miały one wpływ na fabułę mangi, ale skala przedstawionych w niej wydarzeń była stosunkowo niewielka. Drugi tom podnosi stawkę i spojleruje końcowe książki z pierwszej fazy. Pojawia się sporo nawiązań do innych pozycji, przede wszystkim pisanych przez tego autora i nie wyobrażam sobie tej mangi czytać w oderwaniu od całej Wielkiej Republiki. Następuje pewna zmiana skali i mimo że w większości nadal wydarzenia dzieją się na planecie, to odwiedzamy też Gwiezdny Blask.



Zwracałam uwagę we wstępie, że mamy zmianę scenarzysty. Jeśli już mieliście z Olderem styczność, to wiecie, że jego styl prowadzenia historii jest dość specyficzny i pełny momentami absurdalnych pomysłów. Tutaj jest to w miarę stonowane, ale autor bardzo nawiązuje do innych swoich dzieł. Przede wszystkim do komiksu młodzieżowego, który nie ukazał się u nas w kraju, czyli "The High Republic Adventures". Jedna z jego bohaterek zostaje główną postacią, a przewijają się też inne. Częściowo możecie je kojarzyć z książek młodzieżowych, bo tam Older też je wrzucał.




Na przestrzeni tych dwóch tomów Lily przechodzi dość spory rozwój na plus. Nie będzie moją ulubioną Jedi, ale i tak jestem ciekawa, jak jej losy potoczą się dalej.



Końcówka mangi jest dość emocjonalna. Mimo że czytałam ją drugi raz, bo pierwsze podejście zaliczyłam premierowo po angielsku, to nadal część tych emocji odczuwałam i było mi autentycznie przykro.





Do rysunków, za które odpowiada Mizuki Sakakibara nie mam uwag. Mangowy styl nie jest moim ulubionym i bardziej podobają mi się rysunki z "Trzech wyzwań księżniczki", ale nadal dość przyjemnie się je przegląda. Są po prostu poprawne. Chyba najbardziej zapadły mi w pamięć kadry z młodziczkami, kiedy cieszyły się na potencjalną podróż na Gwiezdny Blask i mieliśmy charakterystyczne twarzyczki z gwiazdkami zamiast oczu.


Podsumowując, ja mangę polecam. Warto jednak ją czytać po zapoznaniu się z innymi pozycjami z Wielkiej Republiki, bo w przeciwieństwie do pierwszego tomu jest pełna spojlerów i powiązań z innymi dziełami.

Niedawno u nas w kraju ukazał się drugi tom mangi z Wielkiej Republiki, czyli "Na skraju równowagi". Jak i w poprzednim tomie za scenariusz częściowo odpowiada Shima Shinya, a w przeciwieństwie do pierwszego tomu współscenarzystą jest Daniel Jose Older. Czy seria trzyma poziom?



Zacznę od tego, że pierwszy tom mangi dział się niejako w oderwaniu od głównych wydarzeń....

Dużo lepszy od pierwszego tomu, dzięki wiarygodnym postaciom i nieco poważniejszej historii, choć nie obyło się bez kilku głupotek.

Dużo lepszy od pierwszego tomu, dzięki wiarygodnym postaciom i nieco poważniejszej historii, choć nie obyło się bez kilku głupotek.