Sięgając po trzeci i ostatni tom cyklu "Czarownice" kompletnie nie pamiętałem, co działo się wcześniej. Jak się okazało nie powinno mnie to dziwić, gdyż drugi tom czytałem dwa lata temu. Przez te zaledwie 56 stron czułem się jak dziecko zagubione we mgle. Szkoda, że Egmont nie zadbał o zamieszczenie chociażby krótkiej notki przypominającej, co też działo się dotychczas w cyklu "Czarownice". I chociaż już w pewnym momencie czułem się wciągnięty w dość zawiłą intrygę (tym bardziej zawiłą, że nie pamiętałem, o co tu chodzi) to nie chciało mi się wierzyć, że finał tej historii będzie miał miejsce jeszcze w tym albumie - wszak do końca zostało zaledwie kilka stron. I nagle...koniec. Mimo ładnej oprawy graficznej jest rozczarowanie tym albumem, może gdybym wcześniej znowu przeczytał poprzednie albumy to odebrałbym "Regina Obscura" trochę lepiej, a tak niestety głównie rozczarowanie.

Sięgając po trzeci i ostatni tom cyklu "Czarownice" kompletnie nie pamiętałem, co działo się wcześniej. Jak się okazało nie powinno mnie to dziwić, gdyż drugi tom czytałem dwa lata temu. Przez te zaledwie 56 stron czułem się jak dziecko zagubione we mgle. Szkoda, że Egmont nie zadbał o zamieszczenie chociażby krótkiej notki przypominającej, co też działo się dotychczas w...

Zwieńczenie cyklu "Czarownice" (w ramach sagi "Skarga Utraconych Ziem") przynosi na pięćdziesięciu kilku stronach spore zagęszczenie akcji oraz wiele ciekawych pomysłów i zwrotów fabularnych. Słowem, saga, która zdaniem niektórych najlepsze czasy ma już za sobą, wciąż trzyma się całkiem dobrze, co naprawa optymizmem przed zapowiedzią czwartego cyklu pt. "Sudenne'owie".

Zwieńczenie cyklu "Czarownice" (w ramach sagi "Skarga Utraconych Ziem") przynosi na pięćdziesięciu kilku stronach spore zagęszczenie akcji oraz wiele ciekawych pomysłów i zwrotów fabularnych. Słowem, saga, która zdaniem niektórych najlepsze czasy ma już za sobą, wciąż trzyma się całkiem dobrze, co naprawa optymizmem przed zapowiedzią czwartego cyklu pt. "Sudenne'owie".