Morał na koniec. Zakończenie otwarte. Szału nie robi, można przeczytać.
W jakimś stopniu przypomina mi to mangę "Nasze marzenia o zmierzchu". Czemu? Nie jestem w stanie tego powiedzieć, wytłumaczyć, określić się.

Morał na koniec. Zakończenie otwarte. Szału nie robi, można przeczytać.
W jakimś stopniu przypomina mi to mangę "Nasze marzenia o zmierzchu". Czemu? Nie jestem w stanie tego powiedzieć, wytłumaczyć, określić się.

Dobrze, ze w tej serii nie bylo niepotrzebnych zapychaczy ani za duzo prawienia moralow i rozwodzenia sie nad uczuciami bohaterow ;) 4 tomy to idealna liczba w tym przypadku by przekazac wszystko co sie chcialo jak nalezy ^....^ Mamy zamiast tego wartosciowa zyciowa opowiesc i bardzo prawdziwie napisane postacie. Wiadomo, ze jako grupa niedoswiadczonych projektantow z liceum cudow powalajacych na kolana nie stworzyli.... ale sama ich idea i przekaz oraz starania sprawialy, ze dobrze czytalo sie ten tytul. Zakonczenie moze troszke zbyt idealnie sie potoczylo z happy endem choc to, ze nie jest ono do konca zamkniete sprawia, ze ma sie kilka wlasnych przemyslen ;> Zdecydowanie mozna polecac ta mange wszystkim fanom tematow LGBT oraz tym, ktorzy chca lepiej zrozumiec takie osoby ;3

Dobrze, ze w tej serii nie bylo niepotrzebnych zapychaczy ani za duzo prawienia moralow i rozwodzenia sie nad uczuciami bohaterow ;) 4 tomy to idealna liczba w tym przypadku by przekazac wszystko co sie chcialo jak nalezy ^....^ Mamy zamiast tego wartosciowa zyciowa opowiesc i bardzo prawdziwie napisane postacie. Wiadomo, ze jako grupa niedoswiadczonych projektantow z...

[Recenzja tomów 1-4]
Ostatnio cała okolica przed dworcem została obklejona plakatami, przedstawiającymi wizerunek chłopaka w białej koszulce z napisem „No game no shame”.
O co chodzi?
Plakaty promują nową markę „Boys run the riot” stworzoną przez trzech licealistów. Pomimo swoich początków, udało im się już sprzedać kilka koszulek.
Czy jest to początek sukcesu?
A może to wszystko ich przerośnie?
W końcu nie jest łatwo utrzymać się na rynku mody o czym cały czas przypominają im osoby z branży.

„Tu nie ma drogi na skróty.”

Mam już za sobą cztery tomy i mogę powiedzieć, że spodziewałam się czegoś zupełnie innego.
Myślałam, że główni bohaterowie stworzą coś wyjątkowego, coś co sprawi, że będę zbierać szczękę z podłogi.
Tylko, że do niczego takiego nie dochodzi.

-Ale właśnie to sprawia, że ten tytuł wyróżnia się na tle innych pozycji!

Bo co mogą osiągnąć nastolatkowie, którzy nie znają się na projektowaniu ubrań i których ogranicza budżet?

Mimo tego ich zapał i wola walki sprawiły, że byłam w stanie uwierzyć, że mogą dokonać czegoś niemożliwego.
-Otwarte zakończenie pozwoliło mi dalej w to wierzyć.

Boys run the riot jest plastycznym tytułem, który nie skupia się tylko i wyłącznie na modzie, ale na ludziach, którzy walczą z uprzedzeniami.
Jest to tytuł, który nie traktuje w sposób powierzchowny kwestii związanych z tożsamością płciową. Pozwala nam spojrzeć na to z zupełnie innej perspektywy i zobaczyć z czym zmagają się takie osoby na co dzień.

Oprócz cudownej historii, manga ma do zaoferowania wymiarowych bohaterów, których łączy wyjątkowa więź. Oczywiście trafią się osoby, które będą uprzedzone do Ryou i takie, które pomimo tego, że będą chciały pomóc, wyrządzą więcej szkód. Dlatego nie dostaniecie tutaj samych „idealnych” postaci. Każdy popełnia błędy i niestety nie każdy, potrafi zaakceptować pewne rzeczy.

Podsumowanie: Boys run the riot to wartościowa manga, która w delikatny sposób porusza wiele ważnych tematów.
Bez wątpienia jest to tytuł z którym każdy powinien się zapoznać.

„Tym, kto sprawia, że cierpisz… Tym, kto cię ogranicza… Jesteś bez wątpienia ty sam.”

[Recenzja tomów 1-4]
Ostatnio cała okolica przed dworcem została obklejona plakatami, przedstawiającymi wizerunek chłopaka w białej koszulce z napisem „No game no shame”.
O co chodzi?
Plakaty promują nową markę „Boys run the riot” stworzoną przez trzech licealistów. Pomimo swoich początków, udało im się już sprzedać kilka koszulek.
Czy jest to początek sukcesu?
A może...

MODNY KONIEC

I kolejna seria dobiega końca. Tym razem padło na „Boys run the Riot”. Opowieść właściwie ledwie się zaczęła, a już dobiega końca. Bo cztery tomiki w świecie japońskiego komiksu to właściwie tyle, co nic. Dobrze jednak, że ta opowieść dłużej nie trwała (bo i co tu można było więcej dopowiadać, zapełniać) dzięki czemu zyskała klarowną, nierozwlekłą formę i konkretne podejście do tematu. A teraz mamy finał, przewidywalny, ale bardzo sympatyczny. I czego chcieć więcej?

Pora by bohaterowie wrócili do akcji. Ale muszą zacząć wszystko od zera. Czy taka praca ma w ogóle sens? Wtedy jednak na scenie pojawia się on, Joe, który w branży modowej siedzi od dwóch dekad i wie, co i jak. Ma też propozycję, by Ryou i reszta pokazali się na jego wystawie, ale czy cokolwiek z tego wyniknie?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/05/boys-run-riot-4-keito-gaku.html

MODNY KONIEC

I kolejna seria dobiega końca. Tym razem padło na „Boys run the Riot”. Opowieść właściwie ledwie się zaczęła, a już dobiega końca. Bo cztery tomiki w świecie japońskiego komiksu to właściwie tyle, co nic. Dobrze jednak, że ta opowieść dłużej nie trwała (bo i co tu można było więcej dopowiadać, zapełniać) dzięki czemu zyskała klarowną, nierozwlekłą formę i...