Uwielbiam czytać książki podróżnicze. Są one dla mnie oknem na świat i dzięki nim mogę choć trochę poznać różnorodną mentalność, kulturę, tradycje i obyczaje panujące nie tylko w naszym kraju, ale i na całym świecie. "Zwiedzić" zabytki, wyobrazić sobie smak, barwę i zapach danego kraju czy regionu- jest to dla nie zawsze cenna lekcja, a gdy jeszcze autor danej książki opowiada o historii danego regionu, nie ubarwia i nie koloryzuje, zachowuje neutralność i dystans co do wydarzeń które działy się w tym miejscu, a w zamian intryguje, rozbudza wyobraźnię, a przy tym nie przynudza masą zbędnych dat (które za chwilę i tak zapomnę) jestem wielce uradowana i z radością wyruszam w kolejną "podróż"...
W przypadku "Nostalgii Wschodu..." nie wszystko przypadło mi jednak do gustu. O tym trochę niżej...

Książka przekonuje mnie do siebie barwnymi opowieściami i trzeba tu przyznać, że napisana jest pięknym literackim językiem (pomijając kwestie polityczne itp.) Autor włożył w nią dużo pracy i naprawdę widać jego zaangażowanie na każdym kroku. Czyta się ją momentami fenomenalnie, a barwne opisy łatwo pozwalają wyobrazić sobie rozgrzane pola pełne zbóż, zachodzące nad nimi słońce, bzyczenie owadów czy ptasi trel.
Wraz z autorem i jego przyjaciółmi wybieramy się w podróż rowerem, zwiedzamy większe i mniejsze miasteczka, zaglądamy na wsie i przysiółki. Z wysokości rowerowego siodełka oglądamy pałace, zamki i mniejsze dworki, zaglądamy do zniszczonych, zapomnianych cerkwi i kościołów, oglądamy słynne na cały świat kapliczki i prawosławne ikony, z zadumą odwiedzamy zapomniane cmentarze i poznajemy wspomnienia ludzi żyjących na tych terenach od wielu lat, oglądających zmiany które tam zachodziły, na własne oczy. Autor w książce przytacza mnóstwo takich historii, opowiada o dziejach całych rodów. Poznamy historię "zwykłego" chłopa jak i wielkiego właściciela ziemskiego. Wszystkie te historie i opisy są niezwykle szczegółowe, ale przez to pozwalają poznać i "poczuć" tamten klimat. Dowiemy się, co ludzi inspiruje, czego pragną, jakie mają obawy związane z przyszłością.
Całość okraszona jest mnóstwem fotografii, które odzwierciedlają różnorodność, ale przede wszystkim piękno i nietuzinkowość tego regionu, Pod tym względem książka bardzo przypadła mi do gustu, ale...
No właśnie to, co mnie najbardziej rozczarowało, momentami zniesmaczyło, a nawet przeraziło to, to, że autor mocno i zbyt często akcentuje swoje poglądy polityczne, momentami nachalnie "wciskając" swoje przysłowiowe trzy grosze w tematy, przy których naprawdę należałoby zachować pamięć o ofiarach, zadumać się przez chwilę nad historią niezwykle tragiczną i bolesną po dzień dzisiejszy, oddać się zadumie, a nie politykować, wyzywać ludzi od hołoty, czerwonych szmat itd. itp. straszyć wydumaną ideologią i wróżyć z przysłowiowych fusów. Nie raz i nie dwa poczułam olbrzymie zniesmaczenie i zażenowanie. Szkoda, bo przez to podróż po Kresach dużo straciła na swej wyjątkowości.
Mam przez to olbrzymi chaos w głowie i naprawdę trudno mi tę książkę jednoznacznie ocenić. Na pewno rozbudziła moją ciekawość, chcę jeszcze bliżej poznać te tak bardzo doświadczone przez lata tereny, a z drugiej strony czuję się jakbym przeczytała jakiś agitacyjny artykuł o tym co należy robić, kogo szanować a kogo szczerze nienawidzić.
Nie wiem, naprawdę nie wiem...

Czy polecam?
Osobiście mam bardzo mieszane uczucia. Gdyby autor mnie pisał o polityce, byłabym zdecydowanie na tak.
Teraz polecam, by każdy wyrobił sobie własne zdanie, sięgając po tą książkę, bo w niektórych momentach zdobyła jednak moje serce.

Uwielbiam czytać książki podróżnicze. Są one dla mnie oknem na świat i dzięki nim mogę choć trochę poznać różnorodną mentalność, kulturę, tradycje i obyczaje panujące nie tylko w naszym kraju, ale i na całym świecie. "Zwiedzić" zabytki, wyobrazić sobie smak, barwę i zapach danego kraju czy regionu- jest to dla nie zawsze cenna lekcja, a gdy jeszcze autor danej książki...

🐾 Adam Wiesław Kulik – publicysta, prozaik poeta, twórca wielu filmów dokumentalnych poruszających kwestie dotyczące polskich przygranicznych terenów wschodnich oraz szeroko pojętych kresów wschodnich napisał książkę o dawnych mieszkańcach Zamojszczyzny, Roztocza i Lubelszczyzny.
🐾 Tereny te mają niezwykle burzliwą historię. Jak to na przygranicznych obszarach bywa, w ciągu wieków mieszały się tam wpływy różnych kultur i narodowości. Następowały tarcia, okresy wojenne przeplatały się z czasami pokoju. Wpływy polityczne przechodziły z rąk do rąk. Ludność tu mieszkająca przez setki lat mieszała się etnicznie. Autor pochodzi z tych terenów, rodzina mojej mamy również, więc Kresy są mi bliskie, bo znam je z opowieści rodzinnych. Babcia mówiła, że sama nie wie jakiej krwi w niej więcej: polskiej, rosyjskiej, ukraińskiej, czy białoruskiej, choć wybrali życie na zachodzie Polski. Rozumiem więc sentyment autora do tych ziem. Dla mnie to tylko historia rodzinna, dla niego to dom rodzinny. Dlatego z wielką ciekawością zabrałam się do czytania „Nostalgii Wschodu”
🐾 Adam Kulik wybrał się wraz z dwójką przyjaciół na wycieczkę rowerową szlakiem Unitów, czyli wyznawców kościoła greckokatolickiego, dawnych mieszkańców tych ziem. Trasa wiodła przez wioski i miasteczka, wraz z ich cerkwiami, dworami, pałacami, a raczej z tym, co po nich zostało. Niestety większość bezcennych zabytków historycznych uległa dewastacji lub całkowitemu zniszczeniu. Powojennym władzom Polski komunistycznej nie zależało na kultywowaniu tradycji, a wręcz przeciwnie: wszystko, co przedwojenne, związane z kościołem Ukraińców, Unitów, nie było odnawiane, cerkwie niszczały, pałace zamieniano w obory lub przeznaczano na inne cele, a potem, gdy już spełniły swą funkcję, nieodnawiane, plądrowane, popadały w ruinę.
🐾 Mało, a właściwiej mówiąc, prawie wcale nie mówi się o ludziach sztuki, kultury, czy znanych i mniej znanych rodach magnackich lub szlacheckich, które zamieszkiwały te tereny i tworzyły ich historię. Tymczasem każdy najmniejszy dworek, pałacyk, każdy kościółek, czy cerkiewka to ludzie. Te miejsca tętniły kiedyś życiem, ich mieszkańcy, czy użytkownicy śmiali się, płakali, zawierali małżeństwa, uprawiali ziemię, tworzyli wiersze, pisali prozę, malowali, czy komponowali. O Mickiewiczu, czy Miłoszu słyszeli wszyscy, ale już na przykład o jednym z ostatnich właścicieli majątku Wożuczyn, którym był Tomasz Józef Wydżga, nie słyszał w zasadzie nikt, a on „W zbiorach przechowywał rękopis partytury do opery własnej kompozycji, którą wystawił we Lwowie za własne pieniądze (1907)”. Autor w książce przytacza mnóstwo takich historii, opowiada o dziejach rodów, kościołów, księży, pisarzy, właścicieli ziemskich, pisze o walkach, które przetaczały się przez Kresy na przestrzeni dziejów, o losach ludzkich. Opisy historyczne są w książce szczegółowe i barwne, i widać, że autor włożył w nią dużo pracy i zaangażowania. Książka jest naszpikowana wielką ilością ciekawostek o ludziach i miejscach. Nie wiedziałam na przykład, że „Ponad 70% kapliczek w Polsce stoi w miejscach prasłowiańskiego kultu”.
🐾 Bardzo dużo Kulik pisze o rzezi Wołyńskiej — analizuje jej przyczyny, opowiada o mordach i bestialstwie ukraińskich chłopów. Ludobójstwo na Wołyniu w czasie II wojny światowej, przez cały okres powojennej historii Polski przemilczane, dopiero po zmianie ustroju zaczęło być znane szerzej, choć do dzisiaj trudno jednoznacznie określić jego przyczyny i nie wiem, czy za naszego życia to się uda. Za dużo tu niedomówień i niejasności, obie strony przedstawiają swoje racje, a obecnie, gdy Ukraina już ponad rok broni się w niewyobrażalnie ciężkiej wojnie z agresorem rosyjskim, jeszcze trudniej jest mówić o naszej wspólnej historii.
🐾 Pomimo nagromadzenia ogromnej ilości faktów, książkę czyta się łatwo, opowieści są żywe i interesujące. Proza Adama Kulika jest często bardzo poetycka „Rozkołysana przestrzeń niesie nas […] w zapachu dojrzewających zbóż. […] zminiaturyzowane perspektywą chałupki zlewają się z linią horyzontu, czapy drzew przycupnęły jak kopice siana”. Wręcz czuje się tu zapach pół i łąk w słońcu i upale.
🐾 Przyjemność z czytania mącą jednak częste, a im dalej, tym jest ich więcej, dygresje do obecnej polityki naszego państwa, chwilami jest to wręcz żenujące i niesmaczne. Jeśli do tego doda się opinię autora, że akcja Wisła była konieczna i nie powinno się za nią przepraszać, kończy się miłe czytanie, a książka zostawia po sobie rozdrażnienie i niesmak. Za to odejmuję dużo punktów tej opowieści i w związku z tym mam mieszane uczucia: z jednej strony cudowna podróż przez Kresy, z drugiej zaś natrętne politykierstwo. Od czytelnika będzie zależało, co przeważy w całościowej ocenie.
➡️ Za książkę dziękuję redakcji Moznaprzeczytac.pl

🐾 Adam Wiesław Kulik – publicysta, prozaik poeta, twórca wielu filmów dokumentalnych poruszających kwestie dotyczące polskich przygranicznych terenów wschodnich oraz szeroko pojętych kresów wschodnich napisał książkę o dawnych mieszkańcach Zamojszczyzny, Roztocza i Lubelszczyzny.
🐾 Tereny te mają niezwykle burzliwą historię. Jak to na przygranicznych obszarach bywa, w ciągu...

Adam Wiesław Kulik autor książki „Nostalgia Wschodu” napisał książkę o dawnych mieszkańcach Zamojszczyzny, Roztocza i Lubelszczyzny. Wraz z dwójką przyjaciół wybrał się na wycieczkę rowerową szlakiem Unitów przez wioski i miasteczka, gdzie napotykali pozostałości cerkwi, dworów i pałaców z odległych czasów. Autor opowiada nie tylko historię tych zabytków, ale przytacza również opowieści o ich mieszkańcach, którzy śmiali się, płakali, uprawiali ziemię czy komponowali i malowali, dokładnie tak samo jak my wszyscy teraz. Opisy historyczne są w książce szczegółowe i barwne, i widać, że autor włożył w nią dużo pracy i zaangażowania. Książka jest naszpikowana wielką ilością ciekawostek o ludziach i miejscach. Jest to cudowna podróż przez ówczesne Kresy!


Pełna recenzja książki dostępna jest na stronie:
https://moznaprzeczytac.pl/nostalgia-wschodu-sladami-unitow-adam-wieslaw-kulik/

Adam Wiesław Kulik autor książki „Nostalgia Wschodu” napisał książkę o dawnych mieszkańcach Zamojszczyzny, Roztocza i Lubelszczyzny. Wraz z dwójką przyjaciół wybrał się na wycieczkę rowerową szlakiem Unitów przez wioski i miasteczka, gdzie napotykali pozostałości cerkwi, dworów i pałaców z odległych czasów. Autor opowiada nie tylko historię tych zabytków, ale przytacza...

(...) Tytuł książki jest idealnie dopasowany do jej treści, to bardzo nostalgiczna wyprawa, przez urokliwe miejscowości Zamojszczyzny, Grodów Czerwińskich, Roztocza. Czytając, miałam wrażenie, że przenoszę się w czasie. Autor odwiedzając kolejne zabytki: cerkwie, zapomniane dwory, cmentarze, nie tylko opisuje nam, jak wyglądają teraz, ale przede wszystkim przedstawia historię tych miejsc, ich znaczenie i symbolikę. Autor cytuje również opowieści mieszkańców, którzy od pokoleń mieszkają na kresach.

Kulik zwraca uwagę i ubolewa, że przez zaniedbania właścicieli, w tym samorządów, oraz brak skutecznych działań ze strony służb konserwatorskich znaczna część zabytków ulega degradacji. Niestety wiele z bardzo cennych obiektów zostało całkowicie zniszczonych, a część do dziś istniejących jest już w tak złym stanie, że należałoby podjąć natychmiastowe działania, aby je ocalić.

Autor zaskoczył mnie bezpośredniością, otwarcie mówi o swoich poglądach i krytycznie patrzy na rzeczywistość. W swoich przemyśleniach w dużej mierze skupia się na kwestiach etnicznych i problemach niełatwej historii polsko-ukraińskich stosunków.

Jak wynika z treści, autor pisał tę książkę kilka lat przed wybuchem wojny na Ukrainie. Niestety jego rozważania były prorocze: „Jeśli chodzi o Rosję, żadnych złudzeń, chociaż…? A jeżeli wyciągnie kiedyś łapę po Ukrainę? Bez Ukrainy mocarstwowa Rosja nie istnieje. Logika nakazuje przyjąć, że może się to zdarzyć, choć to tak nieprawdopodobne. Ale bardziej nieprawdopodobne, że Rosja zapomni o tym, iż kiedyś miała Ukrainę w garści”.

Przyznam, że to była dla mnie zarówno bardzo ciekawa, jak i trudna książka. Autor bardzo obrazowo opisuje zbrodnie, jakich dokonywano na tych terenach, a były to wyjątkowo potworne historie. Jednak czy znając tak dobrze tragiczną i bardzo pogmatwaną historię powinien dla „dobra” czytelnika wygładzić ją? Czy powinien przemilczeć tragiczne losy i bestialstwo, które dotknęło mieszkańców tamtych ziem? Oczywiście, że nie! Mimo tak trudnej historii powinniśmy się z nią zmierzyć i ją poznać.

Jeśli chcecie odkryć jedne z najbardziej urokliwych zakątków Polski, a jednocześnie nie boicie się zmierzyć z trudną historią wschodniego pogranicza, zapraszam do lektury!

https://papierowybluszcz.wordpress.com/2023/03/29/nostalgia-wschodu-sladami-unitow-adam-wieslaw-kulik/

(...) Tytuł książki jest idealnie dopasowany do jej treści, to bardzo nostalgiczna wyprawa, przez urokliwe miejscowości Zamojszczyzny, Grodów Czerwińskich, Roztocza. Czytając, miałam wrażenie, że przenoszę się w czasie. Autor odwiedzając kolejne zabytki: cerkwie, zapomniane dwory, cmentarze, nie tylko opisuje nam, jak wyglądają teraz, ale przede wszystkim przedstawia...

Autor książki zaprasza czytelnika w nostalgiczną, urokliwą podróż na polskie kresy. Dzieje Kresowian, historia związana z tamtymi ziemiami zawsze mnie fascynowały. Czytając tę książkę poczułam się przeniesiona w inną rzeczywistość. Dzięki panu Adamowi mogłam zachwycić się terenami Zamojszczyzny, Roztocza i Grodów Czerwieńskich. Opuszczone dwory, kościoły, ikony czy malowidła, to wszystko czytelnik może podziwiać nie tylko oczami wyobraźni ale i na przepięknych fotografować, którymi uzupełniona jest treść książki. Już sama okładka zachęca do tego aby zajrzeć głębiej.
Pomimo tego, że tereny pogranicza polskiego są jednymi z najbardziej pięknych i naznaczonych historią rejonów, nadal kryją wiele tajemnic. Dzięki takim miejscom możemy odkryć czym kiedyś była Polska.
A dzięki książce "Nostalgia wschodu" możemy odkryć to już teraz bez wychodzenia z domu.
Polecam !!!

Autor książki zaprasza czytelnika w nostalgiczną, urokliwą podróż na polskie kresy. Dzieje Kresowian, historia związana z tamtymi ziemiami zawsze mnie fascynowały. Czytając tę książkę poczułam się przeniesiona w inną rzeczywistość. Dzięki panu Adamowi mogłam zachwycić się terenami Zamojszczyzny, Roztocza i Grodów Czerwieńskich. Opuszczone dwory, kościoły, ikony czy...

,,Nostalgia Wschodu. Śladami Unitów" Adama Wiesława Kulika to jedno z tych wydań, które okażę się zachwycające dla wszystkich miłośników Polski. Nic nie stoi na przeszkodzie, by po lekturze tego wydania również stać się jednym z nich. Zawsze przyjemnie jest dowiedzieć się więcej o kraju, w którym się mieszka. Z tego też powodu postanowiłam skusić się na tę lekturę. Tym razem mój wybór padł na literaturę podróżniczą o Unitach.

Jest to prawdziwe kompendium wiedzy, w którym nie brakuje wielu historycznych niuansów. Do tego dodane są kilkustronicowe wkładki ze zdjęciami i grafikami. ,,Nostalgia Wschodu. Śladami Unitów" Adama Wiesława Kulika to naprawdę obszerne wydanie, na ktorego lekturę bardzo dobrze jest zaplanowac sobie odpowiednią ilość czasu. Nie ma tez konieczności przeczytania jej na raz, a dodatkowo zawsze mozna wracać do jej treści w dowolnym momencie.


Nie sposób nie wspomnieć o tym, iż ,,Nostalgia Wschodu. Śladami Unitów" Adama Wiesława Kulika to bardzo interesujące wydanie dla wszystkich osób, które chcą dowiedzieć się więcej na temat Unitów. Ja z olbrzymim zainteresowaniem zgłębiałam tę wiedzę, która w sporej części była dla mnie nowością. Warto doceniać takie podróżnicze literackie podróże, które poszerzają horyzonty odbiorców.

,,Nostalgia Wschodu. Śladami Unitów" Adama Wiesława Kulika to jedno z tych wydań, które okażę się zachwycające dla wszystkich miłośników Polski. Nic nie stoi na przeszkodzie, by po lekturze tego wydania również stać się jednym z nich. Zawsze przyjemnie jest dowiedzieć się więcej o kraju, w którym się mieszka. Z tego też powodu postanowiłam skusić się na tę lekturę. Tym...