Po prostu esencja Hickmana i jego jeden z najlepszych komiksów, jakie dane mi było przeczytać. Pełno zależności, naukowych teorii, powolne rozstawianie figur na szachownicy. Dla jednych będzie to czysta przyjemność, a dla drugich droga przez mękę. Ja zdecydowanie należę do tej pierwszej grupy!

Po prostu esencja Hickmana i jego jeden z najlepszych komiksów, jakie dane mi było przeczytać. Pełno zależności, naukowych teorii, powolne rozstawianie figur na szachownicy. Dla jednych będzie to czysta przyjemność, a dla drugich droga przez mękę. Ja zdecydowanie należę do tej pierwszej grupy!

Moje kolejne podejście do twórczości Jonathana Hickmana i niestety znowu nieudane. Scenarzysta zraził mnie do siebie drogą do eventu "Nieskończoność" i koszmarnymi nudami, które towarzyszyły serii Avengers. Swoje drugie starcie z Hickmanem miałem przy okazji nowej serii o Fantastic Four. Niestety znowu nie dałem rady czytać jego bełkotu, gdzieś uleciał czar przygód pierwszej rodziny Marvela. Mimo tego, że nie lubię komiksów z jego scenariuszem, to nie spodziewałem się, że X-Men też będzie w stanie zepsuć. A jednak byłem w dużym błędzie. W "Ród X/Potęgi X" Hickman znowu robi to samo, co we wcześniej wymienionych seriach. Pozbawia lubianych bohaterów ich cech charakterystycznych, nie ma tutaj miejsca na interakcje pomiędzy postaciami. Jest za to cała masa sztywnych dialogów, które tak naprawdę nie popychają akcji do przodu, bo niestety żadnej akcji tu nie ma (no trochę jest, ale to tylko krótki moment). Hickman sprawia wrażenie scenarzysty, który za wszelką cenę chce obrzydzić dotychczasowym czytelnikom ich ulubione serie i ulubionych bohaterów. "Ród X/Potęgi X" to komiks, w którym nie ma X-Men, są jakieś generyczne postaci, które mają za zadanie dołożyć swoje cegiełki do świata tworzonego przez Hickmana. A świat ten to po prostu sztampowe sci-fi, które zupełnie niepotrzebnie jest gmatwane na każdym kroku, a jeszcze większych przestojów dostarczają całe plansze tekstu, wykresy i kilkustronicowe wyjaśnienia przecinające co chwila strony z kadrami komiksu. Niestety dla mnie "Ród X/Potęgi X" był straszliwą męczarnią, która owszem ma kilka lepszych momentów, ale to naprawdę niewiele. I już wiem, że po kolejne komiksy, na których będzie widniało nazwisko Hickman nie sięgnę.

Moje kolejne podejście do twórczości Jonathana Hickmana i niestety znowu nieudane. Scenarzysta zraził mnie do siebie drogą do eventu "Nieskończoność" i koszmarnymi nudami, które towarzyszyły serii Avengers. Swoje drugie starcie z Hickmanem miałem przy okazji nowej serii o Fantastic Four. Niestety znowu nie dałem rady czytać jego bełkotu, gdzieś uleciał czar przygód...

Dziwaczny i męczący komiks. To co w nim najlepsze to oprawa graficzna. Ilustracje obu rysowników fantastyczne. Do tego piękne, żywe kolory i super cieniowanie. W tym aspekcie klasa. Fabularnie… widać, że scenarzysta to łebski gość, niektóre jego pomysły intrygują. Z drugiej strony to jak pisze i konstruuje narrację jest strasznie pretensjonalne i wydumane.

To bardziej twarde si-fi niż opowieść o X-Men. Napisane tak, że momentami nie wiadomo o co chodzi, bo brakuje kontekstu. Jest masę skoków narracyjnych między miejscami, postaciami i w czasie, zaburzona jest chronologia. Do tego komiks co chwile przerywany jest stronami z samym tekstem/diagramami tłumaczącymi przeróżne koncepty. Czasem robi się z tego totalny bełkot, ciężko się wczuć w opowieść przez ogrom ekspozycji. Czy była potrzeba aż tak komplikować fabułę?

Hickman jest dobry w budowaniu świata, skupia się na dużej skali. Gorzej z postaciami, ich rozwojem, motywacjami. Z dialogami podobnie. Bohaterowie pełnią rolę „gadających głów”. Brakuje zwykłych, przyziemnych interakcji między postaciami, jakby wyssano z nich osobowość. Rezultat jest taki, że historia jest „sterylna”, mało angażuje emocjonalnie.

A jak odrzeć komiks z tych wszystkich zabiegów narracyjnych to okazuje się, że fabuła jest dość prosta, niezbyt oryginalna i jest jej tyle co kot napłakał. Taki „Dzień Świstaka” w stylistyce „Interstellar”. Tylko mocno przegadany i przekombinowany.

Na pewno jest to coś innego (i inaczej podanego) niż większość sztampowych komisów superhero, ale dla kogoś kto chce po prostu wejść lub wrócić do świata X-Men, licząc na dobrą rozrywkę, to będzie ciężka przeprawa. Odradzam.

Dziwaczny i męczący komiks. To co w nim najlepsze to oprawa graficzna. Ilustracje obu rysowników fantastyczne. Do tego piękne, żywe kolory i super cieniowanie. W tym aspekcie klasa. Fabularnie… widać, że scenarzysta to łebski gość, niektóre jego pomysły intrygują. Z drugiej strony to jak pisze i konstruuje narrację jest strasznie pretensjonalne i wydumane.

To bardziej...

Długa była ta przygoda z X-Menami, ale zdecydowanie udana. Po raz kolejny nie da się ukryć, że historie mutantów są najmocniejszym elementem Marvel Fresh. Tym razem trafiamy na istną karuzelę, co chwila przenosząc się między epokami i różnymi wersjami teraźniejszości, przy czym centrum uwagi stanowi Moira - mutantka, która po śmierci odradza się ze wspomnieniami z wszystkich poprzednich żyć. To właśnie ona została obciążona wyzwaniem pokierowania mutantów tak, aby wyszli zwycięsko w starciu z ludźmi i maszynami. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę pozycję, nawet bez przeczytania poprzednich historii X-Menów.

Długa była ta przygoda z X-Menami, ale zdecydowanie udana. Po raz kolejny nie da się ukryć, że historie mutantów są najmocniejszym elementem Marvel Fresh. Tym razem trafiamy na istną karuzelę, co chwila przenosząc się między epokami i różnymi wersjami teraźniejszości, przy czym centrum uwagi stanowi Moira - mutantka, która po śmierci odradza się ze wspomnieniami z...

Fenomenalne rozpoczęcie nowej ery X-MEN w końcu pisany przez genialnego Hickmana. Serdecznie polecam oraz resztę kolejno wydawanych serii. Oczywiście nie wszystkie są tak dobre jak te od Hickmana czy Gillena.

Fenomenalne rozpoczęcie nowej ery X-MEN w końcu pisany przez genialnego Hickmana. Serdecznie polecam oraz resztę kolejno wydawanych serii. Oczywiście nie wszystkie są tak dobre jak te od Hickmana czy Gillena.

X-MEN ZNÓW POTĘGĄ

Ostatni czas nie był dla X-Men najlepszy. Po świetnych seriach od Marvel Now, pisanych przez Bendisa – choć zakończonych dość pospieszenie przez Tajne wojny – cykl zaliczył spory spadek jakościowy i tylko poboczna rzecz, jaka był Staruszek Logan oraz sympatyczna All-New Wolverine naprawdę warte były uwagi. I nie pomogły większe i mniejsze wydarzenia, seria była niezła, ale brakowało jej wiele, a wraz z kolejnymi odsłonami, jedynie popadała we wtórność. A teraz nagle dostajemy Ród X / Potęgi X, rzecz, która przygody mutantów wynosi kilka poziomów wyżej, wreszcie naprawdę satysfakcjonuje i porywa, a przy okazji wprowadza serię w nowy, fascynujący rozdział.

https://planetamarvel.net/rod-x-potegi-x-recenzja/

X-MEN ZNÓW POTĘGĄ

Ostatni czas nie był dla X-Men najlepszy. Po świetnych seriach od Marvel Now, pisanych przez Bendisa – choć zakończonych dość pospieszenie przez Tajne wojny – cykl zaliczył spory spadek jakościowy i tylko poboczna rzecz, jaka był Staruszek Logan oraz sympatyczna All-New Wolverine naprawdę warte były uwagi. I nie pomogły większe i mniejsze wydarzenia,...