Spawn Compendium jest komiksem specyficznym. Choć jak wiele innych kompendiów zbiera po prostu wydawane w niewielkich zeszytach odcinki, to Spawn wyróżnia się tym, że jest wielką cegłą, która ma w sobie pięćdziesiąt części, każda po ok 20 stron, co daje ponad 1000 stron komiksu. I niestety w tej formie historia ta jest trudna do przetrawienia.

Ale od początku. Spawn jest mrocznym mścicielem, niezwiązanym z żadnym uniwersum komiksowym. Został wskrzeszony z martwych przez diabła, Malebolgię, żeby jako potężna istota z wieloma mocami być wojownikiem w armii szatana. Moce te są potężne, ale Spawn dostał pewne ograniczenie. Może albo je wykorzystywać i umrzeć ponownie i ostatecznie, albo oszczędzać i trwać przez wieki.

👿 Oblivion

Sytuacja Spawna z każdym epizodem robi się coraz bardziej skomplikowana i ciekawa, bo ostatecznie postanawia wykorzystać swoje moce do prywaty. Za życia był bohaterem wojennym, żołnierzem o wielu osiągnięciach, choć miał też sporo za uszami. Siła, która go ożywiła, zabrała mu wszystkie te wspomnienia.

Z czasem pamięć powraca, ale jego obecność wśród ludzi z przeszłości już nie jest taka prosta, zresztą nie ma do czego wracać. Jedyne co mu zostało to zemsta. Spawn zaprzęga swoje moce, żeby odkryć kto go wrobił i doprowadził do jego śmierci, i przy okazji odnaleźć swoją ukochaną.

Czy spawn okaże się egoistą, czy jednak postanowi zostawić sprawy tak, jak je odnalazł? Oczywiście historia się komplikuje, a All Simmons vel Spawn ma sporo wewnętrznych rozterek, które próbuje rozkminiać. Niestety ciągłe walki z przeciwnikami w tym nie pomagają.

👿 Pomysł fajny, ale…

Pomysł na postać jest świetny, niestety po kilkunastu częściach robi się nudnawo. W końcu ile można przeciągać główny wątek i mnożyć przeróżnych przeciwników, niektórych także stworzonych przez szatana, którzy chcą zająć miejsce Simmonsa w tworzonej armii.

Jest jeszcze kwestia spójności. Chociaż pomysł i ponad połowę epizodów stworzył Todd McFarlane, to resztę rysowali inni artyści. Niestety sprawiło to na mnie wrażenie lekkiego chaosu, ale to też pewnie kwestia tego, że czytałam epizody ciągiem.

👿 Specyficzny

Ogólne Spawn jest ciekawym pomysłem, ale nieco przegadanym. Przez tych 50 epizodów nie dzieje się jakoś specjalnie wiele, niektóre z nich w ogóle dość daleko odchodzą od głównego wątku. No i sam bohater… 1000 stron, a Spawn wciąż nie pogodził się z tym, że już nie jest człowiekiem i stracił kobietę, którą kochał.

Do tego można łączyć czytanie i ćwiczenia fizyczne, bo kompendium waży spokojnie z dwa kilogramy. Wydawane w częściach czytało się na pewno zupełnie inaczej i lepiej niż ciągiem. Nie mówię, że to zły komiks, po prostu do mnie nie trafił i raczej nie planuję sięgnąć po kolejne kompendia z tego świata…

Spawn Compendium jest komiksem specyficznym. Choć jak wiele innych kompendiów zbiera po prostu wydawane w niewielkich zeszytach odcinki, to Spawn wyróżnia się tym, że jest wielką cegłą, która ma w sobie pięćdziesiąt części, każda po ok 20 stron, co daje ponad 1000 stron komiksu. I niestety w tej formie historia ta jest trudna do przetrawienia.

Ale od początku. Spawn jest...

Sam (anty) bohater świetny, zarówno pod względem designu jak i głębi postaci.

Początkowa kreska w pierwszych numerach dosyć toporna, później ulega nieco poprawie. Na minus dość prosta fabuła i przeciwnicy którzy mogliby być nieco bardziej zniuansowani i różnorodni.

Samo wydanie kompendium dość przyjemne, chociaż różni się kolorystycznie od wydawanych pojedynczo zeszytów.

Sam (anty) bohater świetny, zarówno pod względem designu jak i głębi postaci.

Początkowa kreska w pierwszych numerach dosyć toporna, później ulega nieco poprawie. Na minus dość prosta fabuła i przeciwnicy którzy mogliby być nieco bardziej zniuansowani i różnorodni.

Samo wydanie kompendium dość przyjemne, chociaż różni się kolorystycznie od wydawanych pojedynczo zeszytów.

PIEKIELNY POMIOT

„Spawnowi” – temu komiksowemu – stuknęła właśnie okrągła trzydziestka. Filmowi też zresztą wybił jubileusz, dwudziesty piąty na dodatek. A że serię zawsze lubiłem, postanowiłem zrobić sam sobie prezent urodzinowy i zafundowałem zbiorcze wydanie. Pięćdziesiąt zeszytów w jednym tomie w niezłej cenie to jednak dobra okazja by do serii wejść albo do niej wrócić. Ja wróciłem, uzupełniając tym samym trochę luk, bo i TM-Semic swego czasu wydając całkiem kompleksowo zresztą, wszystkiego nie wydał, a i ja na półce wszystkich numerów nie miałem (zdobycie ich z drugiej ręki po prostu mi się nie opłacało). I nie żałuję, bo ta seria wciąż robi mi dobrze, szczególnie graficznie i klimatem, a gościnne udziały gwiazd (Gaiman, Moore, Miller, Sim, Morrison) tylko jeszcze to wszystko uzupełniają.

W zaułkach Nowego Jorku pojawia się nowy bohater, Spawn, ale… Właśnie, z tym bohaterem to nie tak do końca, choć ma pelerynę i kostium, moce, a nawet maskę. Ale on sam nie ma pojęcia kim jest. A właściwie kim był, bo Spawn to tak naprawdę Al Simmons, były najemnik, który po śmierci trafił do piekła i zawarł pakt. Ale diabeł, jak to diabeł, wyrolował go i Al, owszem, wrócił, ale zamiast do żony, powrócił, jako żołnierz piekieł, o rozkładającym się ciele, na dodatek lata po swoim zgonie, gdy żona ułożyła już sobie życie. Rozdarty między pragnienia, a powinnością, pewien jest jednego – nie zamierza być sługą piekła i chce pokazać, na co go stać, stając się obrońcą nowojorskich zaułków. A bronić ma czego, bo jego obecność sprowadza na okolicę sporo zagrożeń, z tymi niebiańskimi włącznie…

http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/09/spawn-compendium-vol-1-todd-mcfarlane.html

PIEKIELNY POMIOT

„Spawnowi” – temu komiksowemu – stuknęła właśnie okrągła trzydziestka. Filmowi też zresztą wybił jubileusz, dwudziesty piąty na dodatek. A że serię zawsze lubiłem, postanowiłem zrobić sam sobie prezent urodzinowy i zafundowałem zbiorcze wydanie. Pięćdziesiąt zeszytów w jednym tomie w niezłej cenie to jednak dobra okazja by do serii wejść albo do niej...