"- Fuuj, po co w ogóle wystawia się ludzi po śmierci?
- Nie wiem. Po ostatnie sefie?
- Nigdy wcześniej nie widziałam, żeby ktoś jadł kanapkę i płakał jednocześnie.
- Ostatnie, czego bym chciała, to żeby ktoś nakruszył mi do trumny".
🙃⚰️

Myślał_ś tak podczas stypy? Przesada?! To tylko racjonalne myślenie dzieci🧠, które zadają pytania tam, gdy my już nic nie dostrzegamy. Cóż za absurd, że w żałobie, z zatkanym nosem i spuchniętą od płaczu twarzą znajdujemy czas na wybór między flaczkami a rosołem🍜.

Mam jeszcze jedno pytanie: wolisz mieć gluty zamiast palców czy puszczać 50 bąków dziennie💨? Tylko poważne odpowiedzi!
🙃

⬇️⬇️⬇️
Czy potrafisz przez chwile nie myśleć? Umiesz wyciszyć szum w głowie? Przestać zbierać jednocześnie wszystkie dźwięki z okolicy i własne potoki słów, które odbywają się w głowie?! 📻🎶Jeśli nie, to prawdopodobnie musisz znaleźć odpowiedni podręcznik📚 do obsługi swojego mózgu 🧠tak jak zrobiła to bohaterka komiksu Aoife Dooley (@aoife_dooley) "Świat Frankie" wydanego przez Wydawnictwo Kropka (@wydawnictwo_kropka). 🟠

Frankie czuje, że nie pasuje do reszty, ale jest młodą osobą, więc zakłada, że coś z nią musi być nie tak, bo jest dziwna (słucha rocka🎸, nienawidzi popu, ubiera się na czarno🦹🏻‍♀️). Postanawia dowiedzieć się od swoich rodziców, co może być tego przyczyną i przy okazji sprawdzić, czy nie są oni kosmitami👽.

W komiksie na podstawie doświadczeń Dooley z drogą do diagnozy autyzmu przeczytamy małą sprawę kryminalną, zabawną opowieść o dziecięcych bolączkach i traumach szkolnych oraz o zbawiennym wpływie diagnozy (co mnie zawsze rozczula).

Książkę opatrzono przystępnie napisanymi informacjami o autyzmie i cechach dobrego przyjaciela. Polecam wszystkim, a przede wszystkim czytelnikom w wieku 8-12 lat, bo proces dorastania jest jednym z trudniejszych momentów w życiu, więc warto podpatrzeć, jak radzą sobie z nim inni.

#komiks #powieśćgraficzna #powiescgraficzna #bookstagram #terazczytam #czytaniejestfajne #czytanietopasja #czytambolubie #czytam #nowościksiążkowe #autyzmdziecięcy #autyzmmnieniedefiniuje❗ #spektrumautyzmu #spektrum #autystyczny #atypowy #neuroróżnorodność #neuroatypical #frankie #frankiesworld

"- Fuuj, po co w ogóle wystawia się ludzi po śmierci?
- Nie wiem. Po ostatnie sefie?
- Nigdy wcześniej nie widziałam, żeby ktoś jadł kanapkę i płakał jednocześnie.
- Ostatnie, czego bym chciała, to żeby ktoś nakruszył mi do trumny".
🙃⚰️

Myślał_ś tak podczas stypy? Przesada?! To tylko racjonalne myślenie dzieci🧠, które zadają pytania tam, gdy my już nic nie dostrzegamy....

Świat literatury dla dzieci nie przestaje mnie zachwycać. Ileż kryje się w nim świetnych historii i wartościowych treści. Mam ochotę chłonąć kolejne i kolejne książki, bo wiem, jak wiele jeszcze jest do odkrycia. Wiem, jak bardzo wielu wydawców docenia młodych odbiorców, proponując im coś więcej niż gładką rozrywkę (choć i w samej rozrywce nie ma nic złego, to również jedna z funkcji literatury). Są wydawnictwa, którym ufam niemal bezgranicznie, jeśli chodzi o książkowe propozycje, a jednym z nich jest Wydawnictwo Kropka . Dlatego po "Świat Frankie" Aoife Dooley sięgnęłam bez wahania, nawet nie zerkając na opis okładkowy. I znów znalazłam powód do zachwytu.

Opowieść o Frankie nie jest powieścią, a komiksem. W kolejnych kadrach autorka zamyka swoją opowieść o niezwykłej dziewczynce i jej życiu. Pokazuje codzienność, z którą zmaga się ta niezwykle sympatyczna dziewczynka. Bo Frankie nie sposób nie lubić, kiedy tak się jej przyglądamy z całkiem bliska i poznajemy z tych najmocniejszych i najsłabszych stron.

Historia, z którą mamy do czynienia, jest z jednej strony lekka i zabawna, momentami zwariowana i nieunikająca także czarnego humoru, a przy tym bardzo wartościowa, mądra i szczera. Jej głównym tematem jest zobrazowanie złożonego procesu dorastania autystycznej nastolatki, a także przybliżenie młodym odbiorcom tego, jak objawia się autyzm. A ponieważ u autorki również zdiagnozowano autyzm (choć dopiero w dorosłości),dobrze wie, o czym mówi.

W tej opowieści nie ma miejsca na powielanie stereotypów ani wykuwanie "kanonu cech autystycznych". Wręcz przeciwnie. W tej jednostkowej opowieści o Frankie Dooley pokazuje, że autyzm to całe spektrum cech, w które wpisują się osoby cierpiące na to zaburzenie. Nie jestem znawcą tematu, ale z doświadczenia zawodowego wiem, że nie ma dwóch takich samych osób cierpiących na autyzm, natomiast wiele boryka się z bardzo podobnymi do Frankie problemami, w szkole, w domu, w kontaktach społecznych. Diagnoza to dla nich początek do zrozumienia samych siebie, a jednocześnie ważnym elementem jest poczucie bycia zrozumianym przez otoczenie. Wszystko to doskonale zostało w historii Frankie uwypuklone.

To historia doskonała dla dzieciaków z diagnozą w spektrum. Dzięki niej mogą poczuć się mniej samotni, lepiej zrozumiani. Zyskują swojego sympatycznego i wspaniałego reprezentanta, z którym mogą się utożsamiać i od którego mogą się uczyć. To też historia doskonała dla wszystkich, którzy mają lub mogą mieć w swoim otoczeniu osoby autystyczne. Dzięki komiksowi i objaśniającemu temat autyzmu posłowiu młodzi czytelnicy zyskują cenną wiedzę i punkt odniesienia, który pomoże im zrozumieć koleżanki i kolegów. A wiedza i zrozumienie to najlepsza droga do akceptacji. W końcu boimy się tego, co nieznane.

Jednocześnie opowieść o Frankie ma swój drugi, znacznie bardziej uniwersalny wymiar. Jest opowieścią o dziewczynce, która czuje się inna. Niezależnie od przyczyny, od tego, co sprawia, że czujemy się wyobcowani, w tej historii wielu młodych czytelników przejrzy się jak w lustrze. A potem wraz z Frankie nauczy się, że nie trzeba pasować do wszystkich, a w inności też tkwi siła. I że warto stawiać na dobrych przyjaciół, nawet jeśli są nieliczni.

Świat Frankie to niezwykły komiks i bardzo wartościowa lektura. Poruszająca do głębi, szczera i zabawna. Podejmująca niełatwy do wyjaśnienia temat i poruszająca go z lekkością i brawurą. Przekładająca ją na język obrazów i słów zrozumiałych dla każdego. Zamykająca uniwersalny przekaz w jednostkowej historii. To opowieść, która pobudza umysł, otula serce niczym jedwabny szal i zapisuje się w nim na bardzo długo. Doskonała lektura dla młodszych, starszych i całkiem dorosłych czytelników, z której czerpać można garściami. I pragnąć wracać więcej niż raz

Świat literatury dla dzieci nie przestaje mnie zachwycać. Ileż kryje się w nim świetnych historii i wartościowych treści. Mam ochotę chłonąć kolejne i kolejne książki, bo wiem, jak wiele jeszcze jest do odkrycia. Wiem, jak bardzo wielu wydawców docenia młodych odbiorców, proponując im coś więcej niż gładką rozrywkę (choć i w samej rozrywce nie ma nic złego, to również jedna...

Autyzm to temat trudny i bardzo złożony ze względu na to, że nie ma dwóch takich samych osób z autyzmem. Do tego często autyzmem nazywa się całe ASD (spektrum autyzmu),a jest naprawdę niesamowicie wielka różnica między autyzmem, dziecięcy, atypowy, całościowymi zaburzeniami rozwoju, a zespołem Aspergera. Zawsze buntuję się przeciwko wrzucaniu wszystkiego do jednego worka, ponieważ to utrudnia zrozumienie, wyszczególnienie obszarów, z którymi określona osoba ma problemy. Niestety ogólne nazewnictwo idzie w kierunku uogólniania i tym sposobem więcej osób ma diagnozę autyzmu, który kiedyś stwierdzano w przypadku zaburzenia komunikacji, problemów z odbieraniem i przetwarzaniem bodźców (to tak w wielkim skrócie). Nie dość, że jest to temat trudny, skomplikowany to jeszcze ciągle za mało znany i sprawiający, że osoby znajdujące się w spektrum są wykluczane z grupy rówieśniczej, ponieważ mają trudności z wejściem w nią, zbudowaniem relacji. Diagnoza pozwala zrozumieć problem, nazwać go i pozwolić na samoakceptację, rozwijanie swoich zalet, akceptowania dziwactw. Niestety często przypadek sprawia, że u osób z zespołem Aspergera jest ona stawiana. Do tego istnieje przekonanie, że nazwanie tego typu „osobowości” to przypięcie łatki. Mało osób jest świadomych tego, że i bez diagnozy te osoby nieco inaczej odbierają świat, mają nieco bardziej podkręcony sposób odbierania różnych bodźców, a to sprawia, że naprawdę niesamowicie trudno uczyć się w kilkudziesięcioosobowej klasie w dużej szkole, w której pełno jest dźwięków i zapachów. Do tego wielkim wyzwaniem jest konieczność wchodzenia w relacje z innymi osobami. Każdy element może dekoncentrować, powodować przeciążenie. Umiejętność zrozumienia, w jaki sposób funkcjonuje nasz mózg pozwala skuteczniej pracować. I tak właśnie jest też w przypadku osób z autyzmem.
„Świat Frankie” to komiks świetnie pokazujący, z jakimi trudnościami musi borykać się bohaterka. Mamy tu nastolatkę, która boi się wielu rzeczy. Otoczenie ją przerasta i przytłacza. Nadmiar bodźców czasami prowadzi do wyłączenia. Mimo tego Frankie stara się być taka jak inni, wtopić się w tło klasy. Okazuje się, że jest to bardzo trudne, bo nigdy nie wie, co powiedzieć i zawsze mówi za dużo i są to rzeczy niewłaściwe, dlatego rówieśnicy się z niej śmieją. Z tego powodu dziewczynka nie lubi szkoły. Czuje się tam osamotniona, wykluczona. Ma jednak koleżankę, z którą świetnie się dogaduje. Do ich paczki dołącza też nieco odstająca od „normy” inna dziewczyna. To zaskakujące trio przeżywa ciekawe przygody, które toczą się wokół poszukiwań ojca Frankie. Bohaterka jest przekonana, że jest on kosmitą i przez to jest dziwna. Poznanie taty pozwala jej na odkrycie, dlaczego ma takie, a nie inne upodobania, tak a nie inaczej reaguje na różne bodźce. Do tego ma szansę na nawiązanie z nim więzi oraz budowanie poczucia własnej wartości przez porównanie doświadczeń, przegadanie odczuć i przede wszystkim diagnozę, która będzie cenną wskazówką do tego, dlaczego jej mózg pracuje tak a nie inaczej.
Aoife Dooley pokazuje nam bohaterkę, która początkowo jest zagubiona w szkolnych realiach, stłamszona nadmiarem bodźców oraz wymagań, a także sfrustrowana brakiem umiejętności wejścia w relacje z rówieśnikami i prześladowana przed dwie uczennice. Stopniowo uczy się przeciwstawiać światu, nabywa umiejętności i znajduje osoby, z którymi świetnie się dogaduje, zawiera pierwsze przyjaźnie. Poznanie ojca, odkrycie tego, co ich łączyło, pojawienie się tematu diagnozy autyzmu u niego (raczej zespołu Aspergera) sprawia, że czytelnik nieco inaczej spojrzy na całą historię. Jednak czy dzieci i młodzież sięgający po tę publikację zrozumieją wszystko? Troszkę jest to pokazane w taki sposób, że wymaga omówienia z osobą lepiej zorientowaną w temacie autyzmu, ponieważ mamy tu historię o opuszczeniu rodziny przez ojca, którego mama nie chce wspominać. Być może dlatego, że nie chce rozdrapywać ran, a może dlatego, że on nie dążył do kontaktu z córką, bo szukał odpowiedzi na pytania, dlaczego on jest inny. Kolejnym problemem jest to, dlaczego, kiedy już wiedział, w jaki sposób się różni nie próbował nawiązać kontaktu. Troszkę ta książka pozostawia wiele pytań i wątpliwości. Jednak to nie one są tematem tylko Frankie i jej sposób odbierania świata, przeżywania różnych wydarzeń. W tym kontekście pokazanie wyzwań, z jakimi boryka się osoba z autyzmem jest rewelacyjne. Dzięki takiej lekturze nastolatki z jednej strony będą mogły lepiej zrozumieć autyzm, a te z ASD poczuć, że nie są same z całym mnóstwem wyzwań, że inni mają podobne doświadczenia. Opowieść w formie komiksu z prostymi ilustracjami z ograniczoną paletą barw może być też czytana przez uczniów nauczania początkowego.
#AoifeDooley #ŚwiatFrankie #autyzm #Za #ASD #spektrumautyzmu #odmienność #szkoła #diagnoza #górowianka #górowiankaas #górowiankaksiążki #sikorkawśródksiążek #pożyczprzeczytajpoleć #dziecko #młodzież #komiks #terapia http://annasikorska.blogspot.com/2022/08/aoife-dooley-swiat-frankie.html

Autyzm to temat trudny i bardzo złożony ze względu na to, że nie ma dwóch takich samych osób z autyzmem. Do tego często autyzmem nazywa się całe ASD (spektrum autyzmu),a jest naprawdę niesamowicie wielka różnica między autyzmem, dziecięcy, atypowy, całościowymi zaburzeniami rozwoju, a zespołem Aspergera. Zawsze buntuję się przeciwko wrzucaniu wszystkiego do jednego worka,...

Nie jest to jednak lektura usilnie pouczająca, lecz całkiem lekka i przyjemna. Bardzo fajne wprowadzenie do tematu spektrum autyzmu. Mam nadzieję, że powstaną następne części, przybliżające i oswajające czytelnika z tym tematem.

Nie jest to jednak lektura usilnie pouczająca, lecz całkiem lekka i przyjemna. Bardzo fajne wprowadzenie do tematu spektrum autyzmu. Mam nadzieję, że powstaną następne części, przybliżające i oswajające czytelnika z tym tematem.

Fajny komiks o autyzmie. Polecam dla rodziców, którzy mają autystyczne dzieci.

Fajny komiks o autyzmie. Polecam dla rodziców, którzy mają autystyczne dzieci.

może być nic szczególnego

może być nic szczególnego

bardzo fajna książka o dziewczynce z autyzmem.

bardzo fajna książka o dziewczynce z autyzmem.