Historia łotrzykowska spod znaku płaszcza, szpady i jolly rogera. Zasadniczo mamy dwóch przyjaciół, lisa i wilka (jednak bardzo mocno spersonifikowanych - chodzą na dwóch łapach, noszą ubrania, rozmawiają po ludzku, walczą szpadami) w świecie zwykłych ludzi (jednak bohaterów zwierzęcych będzie więcej),ponadto bardzo szybko zbiera się wokół nich wianuszek postaci w zasadzie równie pierwszoplanowych. No i oczywiście mają przygody, klasyczne, ale też powykręcane, fantastyczne (fizyka świata przedstawionego różni się od naszej).

Rzecz obszerna - razem oba tomy to ponad pięćset stron - ale nie nudzi, czyta się z przyjemnością. Przygody wciągają, mnóstwo ciekawych pomysłów, sporo drobnych smaczków i fajnego humoru. Lekka, acz z rozmachem, prześmiewcza konwencja przygodowa. Przy tym czytelnik od czasu do czasu nakłaniany jest do jakiejś głębszej myśli, ale nie jest to główny sens tych albumów.

Wizualnie rzecz jest dopracowana. Rysunki dość szczegółowe, sporo się na ich dzieje, wykonane bez zarzutu, kolorystycznie bardzo przyjemne. Jest tu klimat, nastrój. Estetycznie wszystko tu do siebie bardzo ładnie pasuje.

Można to znaleźć Dumasa, Verne'a czy piratów z karaibów i pewnie coś jeszcze.

Bardzo przyjemnie spędzone kilka godzin.
8/10

Historia łotrzykowska spod znaku płaszcza, szpady i jolly rogera. Zasadniczo mamy dwóch przyjaciół, lisa i wilka (jednak bardzo mocno spersonifikowanych - chodzą na dwóch łapach, noszą ubrania, rozmawiają po ludzku, walczą szpadami) w świecie zwykłych ludzi (jednak bohaterów zwierzęcych będzie więcej),ponadto bardzo szybko zbiera się wokół nich wianuszek postaci w zasadzie...

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3203-plaszcz-i-szpony-integral-ii

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3203-plaszcz-i-szpony-integral-ii

Druga część zbiorczego wydania "Płaszcza i szponów" w niczym nie ustępuje pierwszej, choć fani konwencji pewnie mogli czuć zaniepokojenie dowiadując się, że akcja będzie toczyć się na... księżycu. Spokojnie, to taki księżyc, jaki wyobrażano sobie właśnie kilka wieków temu. W zasadzie oprócz kilku niesamowitych rozwiązań i zasad funkcjonowania w społeczeństwie (poezja jako waluta),życie tu w wielu aspektach przypomina egzystowanie na Ziemii, co pozwala trzymać się przyjętych ram gatunkowych. Autorzy czują ducha czasów i umiejętnie nawiązują do dzieł ówczesnych uczonych i twórców, jak Kepler czy Bergerac. Oprócz lokalizacji niewiele się zmieniło. Nadal jest bardzo inteligentnie, nadal na naszych oczach odgrywa się akcja, która funkcjonuje jak teatralna sztuka. Nadal jest przezabawnie i nadal jest to chyba najlepiej przetłumaczony komiks, jaki czytałem. Sama przyjemność - koniecznie

Druga część zbiorczego wydania "Płaszcza i szponów" w niczym nie ustępuje pierwszej, choć fani konwencji pewnie mogli czuć zaniepokojenie dowiadując się, że akcja będzie toczyć się na... księżycu. Spokojnie, to taki księżyc, jaki wyobrażano sobie właśnie kilka wieków temu. W zasadzie oprócz kilku niesamowitych rozwiązań i zasad funkcjonowania w społeczeństwie (poezja jako...

Ogrom pracy włożony przez autorów, masa nawiązań do literatury i sztuki z prezentowanej epoki. Zastanawiam się tylko jak wielu rzeczy nie wyłapałem.

Samo czytanie przez większość czasu przyjemne. Rozwiązania fabularne zaskakujące i nieoczywiste. Pomysł na świat również bardzo ciekawy.

Byłoby 6, ale wiersze jako waluta i Euzebiusz wyciągają na 7. Jest to dobry komiks, pierwsza cześć po prostu była lepsza.

Ogrom pracy włożony przez autorów, masa nawiązań do literatury i sztuki z prezentowanej epoki. Zastanawiam się tylko jak wielu rzeczy nie wyłapałem.

Samo czytanie przez większość czasu przyjemne. Rozwiązania fabularne zaskakujące i nieoczywiste. Pomysł na świat również bardzo ciekawy.

Byłoby 6, ale wiersze jako waluta i Euzebiusz wyciągają na 7. Jest to dobry komiks,...

Byłem (i w sumie nadal jestem) oczarowany pierwszym albumem zbiorczym "Płaszcz i szpony", gdzie główni bohaterowie przeżywali niezwykłe przygody. To był zdecydowanie najlepszy awanturniczy komiks jaki czytałem w ostatnich latach. I nie mogłem się doczekać kontynuacji przygód lisa Mauperuisa i wilka Villalobos, tym bardziej, że pierwszy album kończył się w momencie, w którym bohaterowie wraz ze swoimi przyjaciółmi lecieli statkiem w stronę Księżyca. I muszę przyznać, że lektura drugiego albumu zbiorczego "Płaszcz i szpony" mocno mnie wymęczyła. Bohaterowie często rozmawiają ze sobą wierszem, bo ma spory wpływ na płynność historii, fabuła nie jest już tak angażująca i jest tutaj zdecydowanie mniej humoru niż w pierwszej części tej historii. Wygląda to tak, jakby scenarzysta miał świetny pomysł, ale w pewnym momencie się nim znudził, więc zaczął niepotrzebnie kombinować, komplikować sytuację głównych bohaterów i wszystko to po to, żeby domknąć rozpoczęte wcześniej wątki. O ile jestem mega fanem pierwszej odsłony przygód lisa i wilka, tak drugą częścią jestem rozczarowany. Do połowy albumu jeszcze się oszukiwałem, że pewnie najlepsze jeszcze nadejdzie, ale niestety, nie nadeszło. Drugi tom "Płaszcz i szpony" jest dobrym komiksem, ale o wiele poziomów słabszym niż pierwsza odsłona.

Byłem (i w sumie nadal jestem) oczarowany pierwszym albumem zbiorczym "Płaszcz i szpony", gdzie główni bohaterowie przeżywali niezwykłe przygody. To był zdecydowanie najlepszy awanturniczy komiks jaki czytałem w ostatnich latach. I nie mogłem się doczekać kontynuacji przygód lisa Mauperuisa i wilka Villalobos, tym bardziej, że pierwszy album kończył się w momencie, w którym...

Absolutna rewelacja. A ostatni zeszyt rządzi. Tak się kończy dobre historie. :)
Jest jeszcze do wydania dodatkowy integral dwóch zeszytów o przygodach najlepszej postaci tej serii czyli królika Euzebiusza. Bardzo czekam.

Absolutna rewelacja. A ostatni zeszyt rządzi. Tak się kończy dobre historie. :)
Jest jeszcze do wydania dodatkowy integral dwóch zeszytów o przygodach najlepszej postaci tej serii czyli królika Euzebiusza. Bardzo czekam.