Książka "Zwyczajne święte kobiety" to opowieść o dziesięciu wspaniałych kobietach, które w czasach okrutnych wobec swoich prześladowców potrafiły odwdzięczyć się tylko miłością.
Książka pogłębia kontekst kulturowo-społeczny oraz historyczno-polityczny z czasów życia poszczególnych postaci. Oddaje ducha epoki, w której przyszło tym kobietom żyć i walczyć o godność, rodzinę i wiarę. Te proste kobiety są przykładem bohaterstwa, świętości życia i nadziei.
Świetny język, ciekawe przesłanie i rzetelna praca faktograficzno -historyczna.

Książka "Zwyczajne święte kobiety" to opowieść o dziesięciu wspaniałych kobietach, które w czasach okrutnych wobec swoich prześladowców potrafiły odwdzięczyć się tylko miłością.
Książka pogłębia kontekst kulturowo-społeczny oraz historyczno-polityczny z czasów życia poszczególnych postaci. Oddaje ducha epoki, w której przyszło tym kobietom żyć i walczyć o godność, rodzinę...

W książce można znaleźć piękne historie kobiet, które swoją postawą na co dzień, wyborami, jakich dokonały i dzięki wartościom, jakim były wierne, zasłużyły na miano świętych. Cztery z nich zostały już wyniesione na ołtarze, w przypadku pozostałych toczą się procesy beatyfikacyjne.
Przyznam, że czytając tę książkę towarzyszyły mi - prócz podziwu i szacunku do bohaterek - również inne, sprzeczne uczucia. Z jednej strony pewne zażenowanie, że moje życie wydaje się w porównaniu z historiami przedstawionymi w książce, takie szare, proste, bezproblemowe. Nie muszę oddawać życia za moje wartości, za wiarę, walczyć na wojnie lub przebywać w więzieniu czy obozie koncentracyjnym, bronić przed najeźdźcą. Nie dotknął mnie skrajny głód, mogę żyć i funkcjonować dobrze tu, gdzie jestem. Wcześniej czytałam i recenzowałam dla Was książkę o świętych że średniowiecza, gdzie historie były jeszcze inne. Stąd moja refleksja, że każda rzeczywistość stawia przed nami inne zadania, w obliczu których stajemy codziennie. Każdy może osiągać świętość na własną miarę, na swoje czasy, w swoim codziennym zmaganiu.
Jedna rzecz pozostaje wspólna- mimo upływu wieków nie zmieniają się wartości, którym należy być wiernym. Szacunek dla każdego człowieka, wiara, chęć niesienia pomocy, bezinteresowność, służba innym.
Najprostsze są chyba słowa śpiewane przez moje córeczki wraz z zespołem Arka Noego: "Gdzie można dzisiaj świętych zobaczyć? Są między nami w szkole lub pracy"
Ludzie, którzy nie idą z prądem, mając zawsze dobre słowo i otwarte serce dla innych. Być może nikt ich za to nawet nigdy nie doceni, nie postawi im pomnika i nie będą otoczeni kultem.
Ty też masz być święty. I ja mam być święta- takie mamy powołanie, do tego Bóg nas zaprasza. Można zacząć już dziś 🥰 Jak? Pokonując siebie, własne słabości, swój egoizm. Przepraszając, przebaczając, dziękując, pomagając bezinteresownie.

W książce można znaleźć piękne historie kobiet, które swoją postawą na co dzień, wyborami, jakich dokonały i dzięki wartościom, jakim były wierne, zasłużyły na miano świętych. Cztery z nich zostały już wyniesione na ołtarze, w przypadku pozostałych toczą się procesy beatyfikacyjne.
Przyznam, że czytając tę książkę towarzyszyły mi - prócz podziwu i szacunku do bohaterek -...

Niektórzy mówią, że to niemodne. Staroświeckie, nudne, niedzisiejsze.
Jednak czy rzeczywiście skromność, pokora i odwaga, poświęcenie i bycie dla, zamiast zagarniania dla siebie, są już passe? Nie mylić z nieporadnością, niedostosowaniem i lękową uległością, bo ten zestaw słów nie ma tu zastosowania.
Media to nieustanny cyrk przekrzykiwań, błysków i migających nowinek. Każdy chce być dostrzeżony, a pozowane zdjęcie na Instagrama wymuskane do granic - niemożliwości. W tym całym chaosie, przeroście formy nad treścią i poplątaniu w linach współczesności, które mogą zniewalać (nasze myślenie, odczuwanie, postrzeganie siebie i innych),w drugą niedzielę adwentowego przenikania w głąb siebie, przedstawiam Wam zwyczajnie święte kobiety, które bez względu na naszą wiarę lub niewiarę, dały 100% siebie innym. Bez blichtru, ale autentycznie. Koralik po koraliku, upadając, by wstać za moment. Ile jest takich cichych bohaterek? Babć, mam, żon, przyjaciółek. I chcę właśnie o nich, bo przecież za mało wyzywające na pierwsze strony gazet.
Karolina Kózkówna, Marianna Biernacka, Stanisława Leszczyńskia, Cecylia Grabosch, Natalia Tułasiewicz, Hanna Chrzanowska, Wiktoria Ulma, Anna Jenke, Jadwiga Zamoyskiej i Janina Woynarowskiej. Każda pojedyncza, a na palcach nie zliczę lekcji życia, które mi dają.

Niektórzy mówią, że to niemodne. Staroświeckie, nudne, niedzisiejsze.
Jednak czy rzeczywiście skromność, pokora i odwaga, poświęcenie i bycie dla, zamiast zagarniania dla siebie, są już passe? Nie mylić z nieporadnością, niedostosowaniem i lękową uległością, bo ten zestaw słów nie ma tu zastosowania.
Media to nieustanny cyrk przekrzykiwań, błysków i migających nowinek....

O czym jest ta książka?

O 10 z pozoru zwyczajnych kobiet, które pokazały swoim życiem, że poprzez wykonywanie swoich życiowych obowiązków zgodnie z wiarą i miłością do drugiego człowieka można stać się świętymi.

Te 10 historii różni wiele; status społeczny, pochodzenie, różnorodność planów. Jednak łączyło je to, że zawsze na pierwszym miejscu stawiały Boga, a w drugiej kolejności dobro drugiego człowieka. Tym samym często narażały się na śmiertelne niebezpieczeństwo. Nie starały się przypodobać ludziom, którzy nie byli im przychylni. Każdym złym spojrzeniem, czy nieprzychylnym wzrokiem odwdzięczały się cierpliwością i miłością.

Skąd brały siłę, by niejednokrotnie poświęcać swoje życie i służyć innym?

Myślę, że wiara pomogła im w pokonywaniu codziennych trudności. W ludziach schorowanych i cierpiących widziały Jezusa Chrystusa. W końcu słowa Ewangelii Świętego Mateusza mówią: ,,Byłem chory, a przyszliście do mnie”.

Bardzo poruszyły mnie historie tych kobiet, które nawet w obozach koncentracyjnych, w czasie wojny, głodu, choroby nie poddawały się. Pomagały innym narażając swoje rodziny np. ukrywając Żydów w swoich domach. Tym samym narażając na śmierć swoje rodziny.
Bóg, honor, ojczyzna to wartości, które wielokrotnie przyświecały im życiu.

Niezwykłość tych kobiet polega na … tym, że poprzez zwyczajne czynności stały się wzorami do naśladowania. Pokazują tym samym, że na co dzień niekiedy nie zdajemy sobie sprawę, że w codziennym pędzie mijamy kogoś, kto w swoim codziennym trudzie z dnia na dzień staje się świętym.
Być może go nie zauważamy? Tacy ludzie nie robią nie potrzebnego szumu wokół własnej osoby. Wręcz przeciwnie pokornie, z wielką wiarą wypełniają swoje powinności i właśnie dzięki nim świat staje się lepszy.

Serdecznie polecam tę książkę, dzięki której poznacie historie 10 kobiet, które całym swoim życiem pokazały jak powinno się żyć, by pomimo zła kierować się dobrocią serca.

O czym jest ta książka?

O 10 z pozoru zwyczajnych kobiet, które pokazały swoim życiem, że poprzez wykonywanie swoich życiowych obowiązków zgodnie z wiarą i miłością do drugiego człowieka można stać się świętymi.

Te 10 historii różni wiele; status społeczny, pochodzenie, różnorodność planów. Jednak łączyło je to, że zawsze na pierwszym miejscu stawiały Boga, a w drugiej...

Z czym kojarzy Wam się bycie świętym?
Jakie książki o świętych moglibyście przywołać?

Przyznaję, że ja sama przez długi czas kojarzyłam świętość z cudami, stygmatami, bilokacją i innymi niezwykłymi znakami. A z książek o świętych jako pierwsze wymieniałam "Kwiatki świętego Franciszka" i "Legendę o świętym Aleksym" ( pamiętacie je jeszcze ze szkoły?).

Tymczasem Małgorzata Król w książce "Zwyczajne święte kobiety" przedstawia nam zupełnie inny obraz świętości, który ma naprawdę niewiele wspólnego z tym kształtowanym przez wieki w zbiorowej wyobraźni wizerunkiem. I to nie tylko dlatego, że nie znajdziemy w życiorysach przywołanych przez autorkę kobiet faktów typowych dla hagiografii, ale przede wszystkim dlatego, że one same są bardzo ludzkie, nieidealne, zwyczajne... A przez to (czy raczej dzięki temu!) bardzo bliskie każdej z nas.

Są wśród nich proste kobiety, dla których ich mała wieś była całym światem, a umiejętność czytania wielkim życiowym osiągnięciem. Są też starannie wykształcone kobiety z dobrych domów. Są nauczycielki, pielęgniarki, położne... Są matki, żony, teściowe i żyjące samotne. Są wśród nich urodziwe i takie, których nikt nie nazwałby pięknymi...

Są tak różne, a tak wiele ich łączy!

Praktycznie wszystkie żyły w trudnych czasach niewoli narodowej, okupacji czy wojny. Wszystkie miały wrażliwe sumienia, które pomagały im odróżniać dobro od zła i pozostać wiernymi sobie i wyznawanym przez siebie ideałom. Wszystkie służyły innym swoją wiedzą, umiejętnościami, czasem, czyli życiem po prostu... Wszystkie Boga stawiały na pierwszym miejscu.

Wierzcie mi, przykład ich życia inspiruje i motywuje do pracy nad sobą!

Do mnie samej najmocniej przemówiło skromne i pracowite życie Natalii Tułasiewicz, która, tak jak ja, była nauczycielką języka polskiego. Oddana swoim uczniom codziennie realizowała swoje powołanie nawet w dramatycznych okolicznościach okupacji niemieckiej...
To dzięki niej już dzisiaj pragnę być lepszą polonistką!

Jestem też przekonana, że bliższa "znajomość" z każdą z tych "zwyczajnych świętych" kobiet może przynieść "niezwyczajne" owoce.
Wystarczy tylko otworzyć serce na ten inspirujący "powiew świętości"!

Z czym kojarzy Wam się bycie świętym?
Jakie książki o świętych moglibyście przywołać?

Przyznaję, że ja sama przez długi czas kojarzyłam świętość z cudami, stygmatami, bilokacją i innymi niezwykłymi znakami. A z książek o świętych jako pierwsze wymieniałam "Kwiatki świętego Franciszka" i "Legendę o świętym Aleksym" ( pamiętacie je jeszcze ze szkoły?).

Tymczasem Małgorzata...