Miałam co do tej książki spore nadzieje, ale się zawiodłam.
Autorka popełnia głupie błędy, takie jak to, że to Dumbelodore wynalazł Kamień filozoficzny albo że Lee Jordan prowadził ,,Potterwartę" w Zakonie Feniksa. Zamiast ,,Ślizgoni" pisze ,,Slytherini"
Bezsensowna (w mojej opinii) jakby na siłę była też część tekstu
np. opisywanie i dodawanie jakiegoś duchowego znaczenia schodom, sklepieniu, innym schodom, wieżom, jeszcze innym schodom itp
Nie podobało mi się też przedstawienie Slytherinu jako czystego zła. Ogółem autorka nie dość, że w zasadzie popełniała dość zasadnicze błędy, to nawet odznaczała się niewiedzą. Można by nieco lepiej to spożytkować, w książce było za dużo o rzeczach w stylu " fazy alchemiczne", a nawet nie było w książce wyjaśniania czym są poszczególne z nich!

Miałam co do tej książki spore nadzieje, ale się zawiodłam.
Autorka popełnia głupie błędy, takie jak to, że to Dumbelodore wynalazł Kamień filozoficzny albo że Lee Jordan prowadził ,,Potterwartę" w Zakonie Feniksa. Zamiast ,,Ślizgoni" pisze ,,Slytherini"
Bezsensowna (w mojej opinii) jakby na siłę była też część tekstu
np. opisywanie i dodawanie jakiegoś duchowego znaczenia...

Książka typowo literaturoznawcza. Trochę lania wody. Trochę fajnych ciekawostek i odniesień do historii Wielkiej Brytanii, Celtów, Wikingów czy Biblii. Za szczególnie ciekawe uważam zagłębienie się w etymologie imion i nazwisk bohaterów książki, co udowodniło kunszt pisarki.

Są też informacje, które należy uznać bardziej za domysły niż pewniaki (może nie domysły samej autorki, ponieważ wiele informacji zawiera przypisy).

Aczkolwiek podsumowując należy stwierdzić, że książki o przygodach Harrego Pottera poddano wnikliwej analizie, a sama J.K. Rowling bardzo dobrze, można by rzec niesamowicie aż, przemyślała niemalże każdy element opowieści.

Książka typowo literaturoznawcza. Trochę lania wody. Trochę fajnych ciekawostek i odniesień do historii Wielkiej Brytanii, Celtów, Wikingów czy Biblii. Za szczególnie ciekawe uważam zagłębienie się w etymologie imion i nazwisk bohaterów książki, co udowodniło kunszt pisarki.

Są też informacje, które należy uznać bardziej za domysły niż pewniaki (może nie domysły samej...

Książka zawiera ciekawe informacje, jednakże w moim odczuciu powinny one zostać podane jako przypuszczenia, nie zaś pewniki. Ponadto odniosłam wrażenie, że część z nich jest nieco naciągana. W odbiorze książki przeszkadzały mi powtórzenia treści, które się zdarzały.

Książka zawiera ciekawe informacje, jednakże w moim odczuciu powinny one zostać podane jako przypuszczenia, nie zaś pewniki. Ponadto odniosłam wrażenie, że część z nich jest nieco naciągana. W odbiorze książki przeszkadzały mi powtórzenia treści, które się zdarzały.

Całe opracowanie mogłabym uznać za nawet ciekawe, choć dla mnie to wróżenie ze szklanej kuli, gdyby nie masa błędów fabularnych. Autorka w jednej chwili udaje prawdziwego miłośnika książek o Harrym Potterze, a w następnej robi niewybaczalne błędy, chociażby pisząc, że to Dumbledore wynalazł kamień filozoficzny, a Hermiona podała rodzicom napój zapomnienia. Nawet jeżeli pozostały materiał dotyczący symboliki i odniesień jest sprawdzony i rzetelny, to przez takie pomyłki, autorka bardzo straciła na wiarygodności. Dla fanów cyklu, którzy znają każdą część "od deski do deski" ta lektura może być zbyt frustrująca.

Całe opracowanie mogłabym uznać za nawet ciekawe, choć dla mnie to wróżenie ze szklanej kuli, gdyby nie masa błędów fabularnych. Autorka w jednej chwili udaje prawdziwego miłośnika książek o Harrym Potterze, a w następnej robi niewybaczalne błędy, chociażby pisząc, że to Dumbledore wynalazł kamień filozoficzny, a Hermiona podała rodzicom napój zapomnienia. Nawet jeżeli...

Magia Hogwartu.

Czy w połowie 2020 roku, w chwili gdy powoli mija już 20 lat od premiery „Harry’ego Pottera i Kamienia Filozoficznego” jest możliwe aby znalazł się ktoś, kto nie kojarzy i nie rozpoznaje młodego czarodzieja z charakterystyczną blizną na czole? Wysoce wątpliwe. Harry Potter wtopił się w naszą codzienność, zapadł nam głęboko w pamięć i od lat jest niekwestionowanym symbolem popkultury. Czy jednak za jego osobą i za całym magicznym uniwersum stworzonym przez J.K. Rowling nie stoi aby coś więcej? Coś więcej niż tylko literacka magia i popkulturowy fenomen? Otóż stoi – i to dużo więcej. Co takiego konkretnie? Agnieszka Kobrzycka postara się nam to pokrótce w niniejszej książce wyjaśnić.

Na wstępie warto zaznaczyć, że „Odkrywanie tajemnic Harr’ego Pottera. Hogwart. Gryffindor” to jedynie pierwsza część większego cyklu zaplanowanego przez autorkę na sporą ilość kolejnych tomów. Osobiście mam wielką nadzieję, że owe plany na serię poświęconą kulisom dzieła Rowling uda się w pełni zrealizować – póki co dostajemy do ręki część pierwszą. A w niej wyjaśnienie wielu zagadek związanych przede wszystkim z Hogwatem, a w szczególności z Gryffindorem.

Po lekturze tej książki człowiek stwierdza z pewnym zdziwieniem, że cykl Rowling to tak naprawdę twór na wskroś przesiąknięty symboliką, nawiązaniami do Biblii oraz do wszelkich możliwych mitologii (z grecką, rzymską, nordycką i celtycką na czele, ale znajdą się tutaj także odniesienia do mitów choćby indyjskich),a także iż jest to cykl, w którym na każdym kroku odnajdujemy ukryte znaczenia. Fascynujące :) Nie miałem pojęcia, że Rowling w tak dużym stopniu wplotła w tekst swoich książek aż tak wielką ilość odniesień do historii, filozofii, a nawet do polityki. A jednak :) W pewien sposób jest to zrozumiałe – w końcu polski przekład jest jedynie tłumaczeniem, które nie jest w stanie w pełni przełożyć ukrytych angielskich znaczeń sposób w stu procentach czytelny dla polskiego czytelnika… Mimo to zaskoczenie po rozszyfrowaniu przez Kobrzycką tylko części tych zagadek jest naprawdę duże.

W niniejszej książce centralne miejsce zajmuje, jako się rzekło, Gryffindor. Dowiemy się o nim z kolejnych stron w zasadzie wszystkiego tego, czego jeszcze o nim nie wiemy. I to włącznie z jego ukrytą symboliką jako jednego z czterech domów w Hogwarcie oraz łącznie z wyjaśnieniem roli jaką w skali całego uniwersum pełnią jego najważniejsi mieszkańcy (byli i obecni).

Szalenie ważne w książce Kobrzyckiej jest wychwycenie, przestawienie, wyjaśnienie i ukazanie w świetle oryginalnego tekstu ukrytych znaczeń, które niestety w dużej mierze zgubiły się w toku tłumaczenia na polski. No niestety – nie dało się tego uniknąć. Kobrzycka niejako odtwarza więc owe stracone znaczenia, nawiązania oraz niuanse, a następnie przybliża je polskiemu czytelnikowi w sposób dla niego zrozumiały – zwłaszcza w kontekście odniesień do kultury anglosaskiej.

„Odkrywanie tajemnic…” to lektura, która z całą pewnością będzie nie lada gratką dla każdego fana Harry’ego. Widać, że książkę tę napisano z wielką pasją i po prostu z miłości do serii autorstwa J.K. Rowling. To ma swoją niezaprzeczalną wartość.

Gorąco polecam.

https://cosnapolce.blogspot.com/2020/06/odkrywanie-tajemnic-harryego-pottera.html

Magia Hogwartu.

Czy w połowie 2020 roku, w chwili gdy powoli mija już 20 lat od premiery „Harry’ego Pottera i Kamienia Filozoficznego” jest możliwe aby znalazł się ktoś, kto nie kojarzy i nie rozpoznaje młodego czarodzieja z charakterystyczną blizną na czole? Wysoce wątpliwe. Harry Potter wtopił się w naszą codzienność, zapadł nam głęboko w pamięć i od lat jest...

Bardzo interesująca książka - świetnie pokazuje cykl Rowling od podszewki.

Bardzo interesująca książka - świetnie pokazuje cykl Rowling od podszewki.

Gratka dla Potteromaniaków.

Gratka dla Potteromaniaków.