Jako dziecko, nigdy nie lubiłam tej bajki. Mimo, że czytałam pięknie ilustrowaną książkę wersji Disney'a. Dla mnie historia kończyła się w momencie, kiedy Alicja wpadała do dziury. Potem było już tylko gorzej. Po co te zwierzęta? Kim jest kot?
Z rozmów ze znajomymi wiem, że oni mieli podobne spostrzeżenia.
Dopiero na zajęciach z literatury brytyjskiej dowiedziałam się, że pierwotnie Carroll wcale nie zamierzał dedykować swej ksiażki najmłodszym czytelnikom. Jest z niej zbyt wiele podtekstów seksualnych, odniesień do inicjajcji seksualnej, menstruacji, dojrzewania płciowego. Sam autor był wielokrotnie posądzany o pedofilię, w jego domu znaleziono nawet dowody...
I nie chodzi tu o to, że niczym harda obrończyni niewinnych dzieciaczków drżę o ich niezwichrowaną jeszcze psychikę. Chcą, niech czytają. Tylko, czy zrozumieją? Wierzę, że jest wiele, którym bajka się podoba.
Najlepiej chyba przeczytać "Alicję..." będąc już dorosłą osobą. Choć przyznam, że po raz kolejny była to dla mnie męka. Nie miewam problemów z klasykami, nie oczekuję od lektury papkowatego przekazu i języka dla półmózgów. Wolę pomyśleć. Jednak do "Alicji..." wracałam chyba pięć razy, zanim skończyłam jej czytanie na dobre. Co za ulga.

Jako dziecko, nigdy nie lubiłam tej bajki. Mimo, że czytałam pięknie ilustrowaną książkę wersji Disney'a. Dla mnie historia kończyła się w momencie, kiedy Alicja wpadała do dziury. Potem było już tylko gorzej. Po co te zwierzęta? Kim jest kot?
Z rozmów ze znajomymi wiem, że oni mieli podobne spostrzeżenia.
Dopiero na zajęciach z literatury brytyjskiej dowiedziałam się,...