Ciekawa, rozedrgana książka na trudny temat. Warto przeczytać, by się z nim zmierzyć.

Ciekawa, rozedrgana książka na trudny temat. Warto przeczytać, by się z nim zmierzyć.

Czasem lubię wrócić do książek wydawanych przez Krytykę Polityczną i sięgnąć po kolejną pozycję. Choć często nie są to dzieła wielkie czy wybitne, to jednak są istotne ze względów społecznych i społecznie ważne tematy poruszają.
I taka jest właśnie ta książka. Oddaje głos licznym osobom, pozwalając opowiedzieć o doświadczeniu, jakim był dla nich rozwód. A właściwie byłaby, bo o ile sami bohaterowie wywiadów mają do opowiedzenia ciekawe historie i mówią wiele ważnych rzeczy, to zupełnie niepotrzebnie spoiwem wszystkich tych historii staje się publiczne rozważanie własnej małżeńskiej sytuacji dziennikarki i zastanawianie się, czy projektu rozwód nie przenieść na własny grunt osobisty?
I nawet nie sama ta konstrukcja jest nienośna, bo mogłaby być katapultą dla niezłej historii, a jedynie zwraca uwagę jakaś nieporadność jej wprowadzenia, jakaś sztuczność będąca podstawą jej tam obecności. Czy oto jesteśmy świadkami swoistego “głosowania” przytaczanych opowieści za bądź przeciw rozwodowi samej autorki? Czy po “zważeniu” historii swych rozmówców podejmie ona decyzję o własnym losie?
Autorka nie skorzystała z okazji by być reportażystą przeźroczystym. Wprawdzie nie osłabia to treści historii opowiadanych przez jej rozmówców, ale jakoś rozwadnia ich wymowę. Myślę, że tkwi tu jakaś nieporadność warsztatowa. A szkoda, bo materiał reportażowy zebrała autorka całkiem niezły. Same relacje indagowanych rozwodników, może okraszone danymi statystycznymi czy oceną pewnych trendów, oceniłbym dużo wyżej. Wplecenie wątku własnego i własnej rodziny wydaje mi się zbędne, a może raczej źle zrealizowane.
Źle się słucha tego audiobooka. Może w wersji pisanej jest w tym jakiś porządek, ale w formacie audio gubi się nieco ta poszczególność narracji i czasem już nie wiadomo, czy wciąż oddajemy jeszcze głos przepytywanej osobie, czy to już dziennikarka opowiada o swojej sytuacji?
Tym niemniej kilka opowieści wywiera na mnie tak znaczący wpływ, że ostatecznie pozycji nie oceniam źle i pod powyższymi zastrzeżeniami mogę ją polecić. Nie zarzucam też znajomości z Krytyką Polityczną i szczególnie jedna pozycja tego wydawnictwa czeka już na naprawdę krótkiej liście do przeczytania i wiele sobie po niej obiecuję...

Czasem lubię wrócić do książek wydawanych przez Krytykę Polityczną i sięgnąć po kolejną pozycję. Choć często nie są to dzieła wielkie czy wybitne, to jednak są istotne ze względów społecznych i społecznie ważne tematy poruszają.
I taka jest właśnie ta książka. Oddaje głos licznym osobom, pozwalając opowiedzieć o doświadczeniu, jakim był dla nich rozwód. A właściwie byłaby,...

Mocno średnia. Temat ciekawy, i są w tym temacie ciekawsze książki. Niestety, tutaj osobiste wtręty autorki czynią tę pozycję niezrozumiałą. Chce się rozwieźć? Rozwiodła się? Już nie chce? I co mają do rozwodów jej choroby? Szkoda, liczyłam na coś ciekawszego.

Mocno średnia. Temat ciekawy, i są w tym temacie ciekawsze książki. Niestety, tutaj osobiste wtręty autorki czynią tę pozycję niezrozumiałą. Chce się rozwieźć? Rozwiodła się? Już nie chce? I co mają do rozwodów jej choroby? Szkoda, liczyłam na coś ciekawszego.

Bardzo słaba, pretensjonalna i chaotyczna książka. Gatunkowy bałagan, literacki niewypał. Temat ma duży potencjał, ale autorka zamiast to wykorzystać, wylewała swoje żale i nie słuchała zbyt dobrze rozmówców.

Bardzo słaba, pretensjonalna i chaotyczna książka. Gatunkowy bałagan, literacki niewypał. Temat ma duży potencjał, ale autorka zamiast to wykorzystać, wylewała swoje żale i nie słuchała zbyt dobrze rozmówców.

Ta książka jest bardzo słaba. Od notorycznego pisania "łykend" po wtrącenia Autorki. Jak można opisywać czyjeś życie i nagle przełączać się na opisywanie swojego strachu, że się ma raka. Co to ma wspólnego z rozwodem, bo ja nie rozumiem. Autorka nie umie pisać, nie ma warsztatu, całościowo bardzo to jest słabe. To kolejny reportaż krytyki politycznej, który miał być dobry, a jest miałki. Po więcej nie sięgnę.

Ta książka jest bardzo słaba. Od notorycznego pisania "łykend" po wtrącenia Autorki. Jak można opisywać czyjeś życie i nagle przełączać się na opisywanie swojego strachu, że się ma raka. Co to ma wspólnego z rozwodem, bo ja nie rozumiem. Autorka nie umie pisać, nie ma warsztatu, całościowo bardzo to jest słabe. To kolejny reportaż krytyki politycznej, który miał być dobry,...

No nie jest to najlepsza książka na świecie. Nie zawsze mogłam zrozumieć co autorka ma na myśli oraz dlaczego akurat teraz o tym pisze. Miałam wrażenie chaosu. Niemniej podobały mi się historie bohaterów, tzn. dużo z nich dla siebie wyczytałam. Wiele z tych uczuć mam teraz w sobie. A teraz, kiedy jestem na życiowym zakręcie, tego właśnie potrzebowałam. Dziękuje więc autorce za tę książkę i za całą pracę, którą w nią włożyła. Bardzo pdoobało mi się odniesienie do historii rozwodów w Polsce i na świecie.

No nie jest to najlepsza książka na świecie. Nie zawsze mogłam zrozumieć co autorka ma na myśli oraz dlaczego akurat teraz o tym pisze. Miałam wrażenie chaosu. Niemniej podobały mi się historie bohaterów, tzn. dużo z nich dla siebie wyczytałam. Wiele z tych uczuć mam teraz w sobie. A teraz, kiedy jestem na życiowym zakręcie, tego właśnie potrzebowałam. Dziękuje więc autorce...

Temat bardzo ciekawy, ale forma i treść zupełnie do mnie nie przemawia.

Trudno powiedzieć, co to jest – reportaż? Intymny esej? Reportaż pół na pół z intymnym esejem? Już we wstępie autorka przedstawia się jako osoba, dla której rozwód to temat bardzo ważny – obawia się, że jej małżeństwo się skończy a także przeżyła rozwód rodziców. Perspektywa oczywiście ciekawa, jednak jest jej równocześnie za mało i za dużo. Za mało, bo zupełnie nie dotarło do mnie, z czego wynika obawa przed rozpadem związku. Za dużo, bo wątki osobiste pojawiają się w najmniej spodziewanym momencie. Mamy historię bohatera/bohaterki rozdziału i nagle przechodzimy do matki autorki. Chwilami zlewa się to tak, że trudno ocenić, gdzie jest monolog narratorki, a gdzie dalszy ciag wypowiedzi.

Dobór rozmówców również jest dość specyficzny. Opis na okładce sugeruje, że ksiązka dotyczy wielkomiejskiej klasy średniej, mimo to z pewnym zdziwieniem odkrywałam, że te zwykłe rozstające się pary to postacie ze świata polityki, kultury, działaczki Solidarności itp. To oczywiście nie jest zarzut – historie osób z tych „wyższych sfer” są przecież interesujące. Pozostaje jednak spory niedosyt.

W niektórych rozmowach (zauważyłam to w jednym z ostatnich rozdziałów) irytuje maniera autorki, kiedy rozmówca/rozmówczyni mówi „No i zdarzyła mi się taka a taka sytuacja”, na co autorka „A moja koleżanka to też tak miała”. Jako że zdarzyło mi się przeprowadzić kilka wywiadów zdaję sobie oczywiście sprawę, że nie jest to kwestia stylu prowadzenia rozmowy, ale redakcji. Wciąż jednak – czemu to ma służyć? Jeśli oddaniu prawdziwego sposobu rozmawiania, gdzie ludzie zamiast wysłuchać, co ma do powiedzenia druga strona, zarzucają ja historiami o swoich znajomych, którzy robią to lepiej albo mieli gorzej – uważam to za całkiem nietrafione. Takie rzeczy można robić w powieści, by oddać charakter postaci.

Jak wspomniałam wyżej, książka pozostawia spory niedosyt. Jeśli ma to być obraz pokolenia czy warstwy społecznej – jest zdecydowanie za krótka. Na zaledwie 180 stronach przedstawić tak skomplikowany problem, nawet jeśli ogranciza się tylko do osób koło 50 z klasy średniej i dużych miast? Wciąż za mało. Zabrakło mi również prostego wytłumaczenia jak przebiega rozwód od strony formalnej. Dysponuję niewielką wiedzą na ten temat, trochę wyczytałam z kontekstu, ale przydałoby się wyjaśnienie kolejnych etapów. Warstwa teoretyczna, czyli hsitoria rozwodów, zajmuje dosłownie trzy strony.

EDIT: Jestem ogromną zwolenniczką feminatywów, jednak forma "psychiatrka" zgrzyta mi bardzo, zdecydowanie wolałabym tradycyjny żeński sufiks "-yni" (czyli "psychiatrzyni") jak w przypadku innych rzeczowników rodzaju męskiego kończących się na "-a": sprzedawca-sprzedawczyni, mówca-mówczyni. Ale jeśli to się przyjmie, oczywiscie nie będę się wykłócać.

https://lakrice.blogspot.com/2020/09/rozwod-wciaz-tajemniczy.html

Temat bardzo ciekawy, ale forma i treść zupełnie do mnie nie przemawia.

Trudno powiedzieć, co to jest – reportaż? Intymny esej? Reportaż pół na pół z intymnym esejem? Już we wstępie autorka przedstawia się jako osoba, dla której rozwód to temat bardzo ważny – obawia się, że jej małżeństwo się skończy a także przeżyła rozwód rodziców. Perspektywa oczywiście ciekawa, jednak...

Kilka średnio interesujących historyjek o rozwodach, okraszonych introspekcjami Autorki. Plus krępujące doniesienia o relacjach rodziców Autorki. Jedyne kilka ciekawych kartek to historia rozwodów cywilnych i kościelnych. Ale to nie było warte papieru przeznaczonego na książkę. Czy Krytyka Polityczna dostaje celowe dotacje na "kobiece/feministyczne" publikacje i nie jest w stanie znaleźć lepszej propozycji wydawniczej? Bo to kolejny totalny niewypał z tej serii (po "Tinderze", a tego cuda - "Tindera" - ma być druga część...). Kompletna strata czasu... A wielka szkoda, bo temat ma potencjał

Kilka średnio interesujących historyjek o rozwodach, okraszonych introspekcjami Autorki. Plus krępujące doniesienia o relacjach rodziców Autorki. Jedyne kilka ciekawych kartek to historia rozwodów cywilnych i kościelnych. Ale to nie było warte papieru przeznaczonego na książkę. Czy Krytyka Polityczna dostaje celowe dotacje na "kobiece/feministyczne" publikacje i nie jest w...