Gregorio Kohon napisał kolejną bardzo ważną książkę. Bezpowrotnie utracone pewniki to mistrzowska analiza wielu zagadnień psychoanalitycznych. Kohon nie próbuje niczego wyjaśniać; zastanawia się, pyta, analizuje, docieka. Nie szuka schronienia w nieistniejących pewnikach psychoanalitycznej teorii i praktyki. Zamiast tego z zapałem i „libidinalnie” kreuje możliwości i bawi się nimi. Kohonowi udało się zbliżyć do tego, do czego aspiruje każda dobra literatura: nie objaśnia znaczeń, ale je ukazuje. Autor zaprasza nas do twórczego dialogu z tym, co czytamy, do ożywienia psychoanalizy poprzez własne doświadczenie zaangażowania się w tekst. Już sam ostatni rozdział aż nadto zaświadcza o wartości książki.
Thomas H. Ogden


Czytelnika książki Kohona czeka więc spotkanie z inspirującym wyzwaniem ze strony tego samokrytycznego a jednocześnie odważnego autora. Kohon nigdy nie odwraca się od teorii, ale zawsze uzupełnia rozważania teoretyczne szczegółowymi i ciekawymi opisami pracy klinicznej. Dzięki ponownemu objaśnieniu podstaw – od czego psychoanaliza musi się zacząć – pojawia się przestrzeń zarówno dla teorii, jak i dla praktyki, co z kolei sprawia, że i pacjent, i analityk, i wreszcie Czytelnik mogą poczuć się swobodnie.
John Forrester (fragm. Słowa wstępnego)