„Pasje Zygmunta Freuda (…)” to próba przybliżenia osoby najbardziej znanego i wzbudzającego najwięcej kontrowersji psychologa. Jako, że autorem książki jest również psycholog, spodziewałam się naprawdę wartościowej analizy. Psychoanaliza ojca psychoanalizy – zapowiadało się fascynująco. Nie mogłam przejść obojętnie obok tej książki.
Uważam, że aby dobrze zrozumieć koncepcje Freuda, należy poznać go z bardziej „ludzkiej” strony. Erich Fromm przedstawia nam relacje Freuda z najważniejszymi osobami w jego życiu: matką, ojcem, przyjaciółmi, żoną. Nie będę tłumaczyć dlaczego jest to tak istotne - chyba każdy kto sięga po tą książkę wie już czym jest psychoanaliza i jakie są jej założenia. Może od razu zaznaczę, że oczywiście nie polecam tej pozycji osobom niezaznajomionym w temacie.
Autor przytacza fragmenty osobistej korespondencji Freuda, co pozwala czytelnikowi stanąć dużo bliżej tej postaci. Przestaje być on tylko elementem historii, ale zaczyna jawić się jako ktoś, kto nie był jedynie psychoanalitykiem, ale także zwykłym człowiekiem.
Mimo, że postać Freuda była mi stosunkowo dobrze znana, dzięki tej książce mogłam spojrzeć na niego z innej strony, bardziej zagłębionej w jego osobowości.
Jedynym minusem „Pasji (...)” jest troszkę zbyt widoczny subiektywizm autora, ale wiadomo, że nie da się tego całkowicie wyeliminować. Fromm chwilami krytykuje Freuda, po czym, jakby dla równowagi, pokazuje również jaśniejszą stronę analizowanej postaci. Mam wręcz wrażenie, że tłumaczy się, aby samemu nie stanąć w ogniu krytyki ze strony zwolenników Freuda ;)
Podsumowując, uważam, że „Pasje Zygmunta Freuda” jest bardzo wartościową książką. Mogę ją z czystym sumieniem polecić wszystkim zainteresowanym tematyką psychoanalizy.

„Pasje Zygmunta Freuda (…)” to próba przybliżenia osoby najbardziej znanego i wzbudzającego najwięcej kontrowersji psychologa. Jako, że autorem książki jest również psycholog, spodziewałam się naprawdę wartościowej analizy. Psychoanaliza ojca psychoanalizy – zapowiadało się fascynująco. Nie mogłam przejść obojętnie obok tej książki.
Uważam, że aby dobrze zrozumieć...

Czy upadek obyczajów po pierwszej wojnie światowej pomógł psychoanalizie, czy psychoanaliza pomogła upadkowi obyczajów?
Oto jest pytanie (jedno z wielu),na które Erich Fromm stara się odpowiedzieć w swojej fascynującej książce poświęconej Freudowi.
Trzeba pamiętać, że Freud wszystko co przedstawił podczas swoich słynnych wykładów „Wstępu do psychoanalizy” miał gotowe do 1910 roku, a zatem?
„Odkrycia Freuda dotyczące dziecinnej seksualności, patologicznych skutków represji seksualnych itp., były dla klasy średniej wychowanej w epoce wiktoriańskiej radykalnym naruszeniem tabu i trzeba było wykazać się odwagą oraz niezależnością, aby naruszyć tabu.”
„Psychoanaliza stała się substytutem religii dla przedstawicieli mieszczańskiej klasy średniej i wyższej klasy średniej (…)”
Teorie psychoanalityczne – pisze Fromm, „proponują wygodną racjonalizację tej tendencji, przynajmniej, jeśli chodzi o potrzeby seksualne. Skoro wyparcie i frustracja, niezaspokajanie potrzeb mogą być przyczyną nerwic, to za wszelką cenę powinno się unikać frustracji – czyli należy robić dokładnie to co proponują specjaliści od marketingu (…) tak więc psychoanaliza zawdzięcza swoją popularność wolności seksualnej skierowanej do nowych konsumentów (…) Podczas gdy klasa średnia XIX wieku była zdominowana przez potrzebę gromadzenia, to klasa średnia XX wieku uległa zasadzie konsumpcji”.
Główne wywody Fromma są, jak widać z pogranicza psychologii i socjologii.
W książce Fromm podejmuje również próbę analizy osobowość Sigmunda Freuda:
„(…) pewność siebie była jedną z wybitnych cech Freuda, rzadko kiedy ulegała zachwianiu, Freud niewątpliwie miał rację wywodząc tę cechę z bezpieczeństwa zapewnionego przez matczyną miłość”.
„(…) dla ludzi przywiązanych do matek podróżowanie jest często doświadczane jako coś niebezpiecznego, jako przedsięwzięcie wymagające wyjątkowej ostrożności (…) z tego samego powodu Freud unikał podróżowania samodzielnego”.
„Pozostaje tylko jedna funkcja, którą musi spełniać żona w małżeństwie: matki”
„Choć może to zakrawać na paradoks Freud był mężczyzną stosunkowo mało zainteresowanym kobietami. Również jego popęd seksualny był niewielki (…)
„Freuda cechował sztywny autorytaryzm i dlatego był nietolerancyjny dla odimiennych poglądów lub proponowanych zmian w jego teoriach (…) Można było być albo całkowicie oddanym zwolennikiem teorii Freuda – jak on sam – albo można było być przeciwko niemu”.
„Freud miał jeszcze jeden cel, którego nie posiadał taki człowiek jak Darwin. Freud chciał zmienić świat. Pod przykrywką terapeuty i naukowca ukrywał się jeden z wielkich reformatorów świata z początku dwudziestego stulecia”.

I właśnie tu doszliśmy do moim zdaniem meritum rozważań nad Freudem, a mianowicie:
Ambicja stworzenia systemu filozoficznego plus autokratyczna jego osobowość, spowodowały, że Freud miał luki w tym swoim systemie, to znaczy, że nie docenił czynnika kulturowego. Bo docenienie czynnika kulturowego oznacza, że jest bardzo dużo różnych rozwiązań, a Freud miał ambicję, żeby ściśle podać te rozwiązania (zasada przyjemności, aparat psychiczny, popędy itd.) i że to jest jakiś zamknięty układ, a czynnik kulturowy, cywilizacyjny, społeczny powoduje, że układ jest otwarty, jest mnóstwo różnych możliwości. I to nie pasowało Freudowi do koncepcji zamkniętej i dlatego Freud nie jest jakby to powiedzieć – pełny, jest oczywiście geniuszem, lecz trzeba na tej jego podstawie dopiero budować.

W podobnym tonie wyraża się o Freudzie Erich Fromm w podsumowaniu:
„Freud dzięki odkryciu podświadomości dał całkiem nowe podstawy teorii psychologicznej (…) wpłynął na całą myśl zachodu”.
I na koniec ostatnia wielka myśl Ericha Fromma względem Sigmunda Freuda:
„Był on ostatnim wielkim przedstawicielem racjonalizmu (…) Chociaż Freud reprezentował szczytowe osiągnięcie racjonalizmu, to w tym samym czasie zadał racjonalizmowi śmiertelny cios”.

Czy upadek obyczajów po pierwszej wojnie światowej pomógł psychoanalizie, czy psychoanaliza pomogła upadkowi obyczajów?
Oto jest pytanie (jedno z wielu),na które Erich Fromm stara się odpowiedzieć w swojej fascynującej książce poświęconej Freudowi.
Trzeba pamiętać, że Freud wszystko co przedstawił podczas swoich słynnych wykładów „Wstępu do psychoanalizy” miał gotowe do...

"Pasje Zygmunta Freuda - to ciekawa książka analizująca ojca psychoanalizy autorstwa Ericha Fromma. Fromm dość rzeczowo podchodzi do tematu analizy Freuda, choć nie ustrzega się zbytniego subkiektywizmu.

W książce można zauważyć bardzo ciekawą tendencje wśród autora. Z jednej strony krytykuje on Freuda, z drugiej zaś go tłumaczy i oddaje mu jego zasługi. Ciekawa ambiwalentna postawa! Z samej książki, można dowiedzieć się paru naprawdę ciekawych rzeczy o Freudzie, raczej trudno dostępnych, co jest niewątpliwą zaletą tej pozycji. Książka trochę krótka, lecz z drugiej strony, bardzo rzeczowa.

Reasumując, było to bardzo ciekawe spotkanie z Frommem i zapoznanie się z jego analizą Zygmunta Freuda. Spotkanie trochę krótkie, jednak po którym można wyciągnąć coś ciekawego dla siebie. Ode mnie 7/10.

"Pasje Zygmunta Freuda - to ciekawa książka analizująca ojca psychoanalizy autorstwa Ericha Fromma. Fromm dość rzeczowo podchodzi do tematu analizy Freuda, choć nie ustrzega się zbytniego subkiektywizmu.

W książce można zauważyć bardzo ciekawą tendencje wśród autora. Z jednej strony krytykuje on Freuda, z drugiej zaś go tłumaczy i oddaje mu jego zasługi. Ciekawa...

Ciekawa analiza postaci Freuda

Ciekawa analiza postaci Freuda