Rozważania Paula Daviesa dotyczące poszukiwania nowych praw opisujących zjawiska emergentne z perspektywy informacji są bardzo ciekawe. Książka nie tworzy jednak spójnej całości, lecz jest raczej zbiorem luźnych przemyśleń i spekulacji, które Davies próbuje spiąć motywem „ukrytych sieci informacji”.

Davies reprezentuje ten typ fizyka, który ma skłonność do wypowiadania się na każdy możliwy temat z zakresu nauk przyrodniczych z pozycji eksperta. Oprócz fizyki mamy tu więc ewolucjonizm, epigenetykę, onkologię, badania nad powstaniem życia, ornitologię, neurologię, filozofię i jeszcze kilka innych tematów. Nieco kuriozalna jest sytuacja, w której fizyk specjalizujący się w kosmologii poucza onkologów, że ich model rozwoju nowotworów jest błędny, samemu proponując dość karkołomną koncepcję, która (w mojej opinii) wcale nie ma większego potencjału eksplanacyjnego. Obserwacje które Davies przytacza, jako wspierające jego model, w moim odczuciu nie stoją w konflikcie z tradycyjnym modelem ewolucji somatycznej nowotworu i da się je w jego ramach wyjaśnić. Być może przedstawiony w książce opis modelu Daviesa był po prostu zbyt pobieżny.
Kolejna sprawa to przemyślenia Daviesa na temat ewolucji. Z jakiegoś powodu upiera się on, że ewolucjonizm oparty na klasycznym darwinizmie nie jest w stanie wyjaśnić różnorodności ziemskiego życia i koniecznie potrzebuje jakiegoś nie-darwinistycznego uzupełnienia. Na poparcie tego stwierdzenia przytacza opinie Schrodingera (fizyka, a jakże) i biologa (Dobrzańskiego) pochodzące sprzed siedemdziesięciu lat. Cytuje współczesnych zwolenników tzw. rozszerzonej syntezy, zupełnie ignorując przy tym analizy pochodzące od biologów ewolucyjnych, którzy nie podzielają tych przekonań. Także zjawiska epigenetyczne przedstawione są w sposób (moim zdaniem) zbyt sensacyjny, jako poważne wyłomy w tradycyjnym darwinizmie. Oczywiście ignorując przeciwne opinie (zdaje się) większości współczesnych biologów ewolucyjnych, którzy wyjaśniają te zjawiska w ramach darwinizmu, ewentualnie traktując pewne klasy zjawisk jako quasi-lamarkowskie.

Objęcie tak szerokiej tematyki ramami niezbyt obszernej książki prowadzi z konieczności do bardzo płytkiego potraktowania poszczególnych zagadnień. Wolałbym, żeby Davies skupił się na aspektach fizycznych zjawisk emergentnych i fizycznym opisie układów samoorganizujących, niż snuł spekulacje dotyczące możliwej roli fizyki kwantowej w odczuwaniu zapachów.

Rozważania Paula Daviesa dotyczące poszukiwania nowych praw opisujących zjawiska emergentne z perspektywy informacji są bardzo ciekawe. Książka nie tworzy jednak spójnej całości, lecz jest raczej zbiorem luźnych przemyśleń i spekulacji, które Davies próbuje spiąć motywem „ukrytych sieci informacji”.

Davies reprezentuje ten typ fizyka, który ma skłonność do wypowiadania...