Lubię od czasu do czasu sięgnąć po nieortodoksyjne książki, ale nie ezoteryczno-szurskie, a właśnie okołonaukowe, w których Autorzy próbują ugryźć znane problemy z innej strony (o to chodzi w nauce!).

Jest tu cała masa pomysłów mogących podważyć zasadę antropiczną, ale na tyle ostrożnie podanych, że daleko tu do szukania sensacji. A zasada antropiczna w ostatnich latach kruszeje - niby nie jesteśmy tacy wyjątkowi, ale jednak... jesteśmy. Słońce najpierw miało być zwykłą gwiazdą, a okazuje się, że należy do mniejszości, układy podwójne tworzące pływy mogą należeć do rzadkości, ogólnie - nawet jeśli w galaktyce jest słynne "36 cywilizacji", to nadal każda z nich będzie wyjątkowa. Nie w centrum, ale wyjątkowa. A to już podważa zasadę antropiczną, która w silnym wydaniu jest przegięciem podobnym do ścisłego geo i antropocentryzmu.

Z drugiej strony, sam fakt istnienia czegoś w taki a nie inny sposób wcale nie oznacza jakiegokolwiek projektu; często czytam, że "zasady fizyki są takie, a nie inne, bo inaczej byśmy nie mogli zadać tego pytania", a to stawianie sprawy na głowie. Być może, gdyby były inne, to byśmy powstali też - albo inne życie - ale wyglądałoby po prostu zupełnie inaczej. I tyle. A może cały wszechświat to wielka, nielokalna maszyna z Ziemią w środku - jak nieśmiało zdają się wskazywać ostatnie teorie dotyczące nielokalności oraz dipolowej anizotropii mikrofalowego promieniowania tła. A może Trisolarianie nas robią w balona sofonami. Albo dzieje się coś jeszcze innego.

Generalnie - powyższych co prawda zabrakło, książka zaledwie zarysowuje powierzchnię, ale wspominam o tym na marginesie - bo tego dotyczy ta książka, choć jest bardziej naukowa od powyższych pomysłów. ;)

Lubię od czasu do czasu sięgnąć po nieortodoksyjne książki, ale nie ezoteryczno-szurskie, a właśnie okołonaukowe, w których Autorzy próbują ugryźć znane problemy z innej strony (o to chodzi w nauce!).

Jest tu cała masa pomysłów mogących podważyć zasadę antropiczną, ale na tyle ostrożnie podanych, że daleko tu do szukania sensacji. A zasada antropiczna w ostatnich latach...

"Meritum metody naukowej jest możliwość odzwierciedlania bądź modelowania zdarzeń w świecie rzeczywistym przy użyciu matematyki. [...] Sekwencja zdarzeń, jaka spotyka układ w świecie rzeczywistym, jest odzwierciedlona w matematyce. W tym sensie można stwierdzić, że matematyka potrafi naśladować rzeczywistość" (35).

"Niektórych naukowców tak zaszokowała ta sztuczka, że opowiedzieli się za tak zwaną mocną zasadą antropiczną, która stanowi, iż prawa natury muszą być takie, by na jakimś etapie mogła zaistnieć we wszechświecie świadomość. Innymi słowy, natura sama organizuje się w taki sposób, by wszechświat stał się samoświadomy. Mocną zasadę antropiczną można zatem potraktować jako rodzaj organizacyjnej metareguły, ponieważ ustala ona same prawa tak, by pozwoliły na pojawienie się złożonej organizacji" (270).

"W kategorii groteskowej pojawia się pojęcie wielu wszechświatów, które zakłada, że wszystkie światy kwantowe w superpozycji są równie prawdziwe" (280-281).

"Sam fakt, że wszechświat jest twórczy i że reguły pozwoliły na wyłonienie się złożonych struktur i ich rozwój aż do poziomu świadomości - innymi słowy, że wszechświat sam zorganizował swoją samoświadomość - jest dla mnie mocnym dowodem na to, iż 'coś się dzieje' za tym wszystkim. Wrażenie projektu jest uderzające" (337).

"Meritum metody naukowej jest możliwość odzwierciedlania bądź modelowania zdarzeń w świecie rzeczywistym przy użyciu matematyki. [...] Sekwencja zdarzeń, jaka spotyka układ w świecie rzeczywistym, jest odzwierciedlona w matematyce. W tym sensie można stwierdzić, że matematyka potrafi naśladować rzeczywistość" (35).

"Niektórych naukowców tak zaszokowała ta sztuczka, że...

Książka przeczytana. Była moim ulubionym narzędziem do zasypiania. Autor skumulował cały ogrom różnych pomysłów i poglądów na temat porządku we wszechświecie które są bardzo niepewne i oparte o domysły. Zmarnowany czas. Gdybym miał piec w domu to wiedziałbym co z tą książka zrobić ...

Książka przeczytana. Była moim ulubionym narzędziem do zasypiania. Autor skumulował cały ogrom różnych pomysłów i poglądów na temat porządku we wszechświecie które są bardzo niepewne i oparte o domysły. Zmarnowany czas. Gdybym miał piec w domu to wiedziałbym co z tą książka zrobić ...

REWELACYJNA książka, naprawdę. Ta książka wymiata w pełnym tego słowa znaczeniu. Ja ogólnie tytuły które czytam zazwyczaj sobie starannie wybieram i nie czytam "byle czego" ale tę książkę akurat dopadłem z przypadku i po przeczytaniu była taka reakcja WOW. Książka jest genialna, naprawdę wyjątkowa, traktuje ona o "geniuszu" natury która potrafi się samoorganizować i z prostych struktur tworzyć coraz to bardziej skomplikowane twory. Może to nie brzmi zbyt zachęcająco (też tak na początku myślałem) bo słowa "samoorganizajca" i "złożone struktury" mogą brzmieć troszkę enigmatycznie i niezbyt zachęcająco ale uwierzcie mi na słowo... będziecie nią zachwyceni. Autor zabierze was w fascynującą podróż po strukturach natury. Z takim spojrzeniem nie spotkaliście się jeszcze nigdzie. Książka naprawdę warta przeczytania i godna polecenia.

REWELACYJNA książka, naprawdę. Ta książka wymiata w pełnym tego słowa znaczeniu. Ja ogólnie tytuły które czytam zazwyczaj sobie starannie wybieram i nie czytam "byle czego" ale tę książkę akurat dopadłem z przypadku i po przeczytaniu była taka reakcja WOW. Książka jest genialna, naprawdę wyjątkowa, traktuje ona o "geniuszu" natury która potrafi się samoorganizować i z...

Ciekawa książka, w której autor zastanawia się, czy to wszystko, co widzimy, da się opisać za pomocą determinizmu i redukcjonizmu. Mimo że przed przeczytaniem książki podchodziłem do holizmu z niechęcią, to autor przekonująco argumentuje tezę, że nasz świat dąży z czasem do coraz większej organizacji, której nie da się opisać samym determinizmem i redukcjonizmem, nie wspominając nawet o działaniu naszego umysłu...

Ciekawa książka, w której autor zastanawia się, czy to wszystko, co widzimy, da się opisać za pomocą determinizmu i redukcjonizmu. Mimo że przed przeczytaniem książki podchodziłem do holizmu z niechęcią, to autor przekonująco argumentuje tezę, że nasz świat dąży z czasem do coraz większej organizacji, której nie da się opisać samym determinizmem i redukcjonizmem, nie...

Wszechświat, począwszy od poziomu kwantowego poprzez organiczne struktury aż po gromady galaktyk i olbrzymie połacie ciemnej materii rządzi się prawami które nie do końca są nam znane. Potrafimy badać zarówno obiekty kwantowe jak i masywne gwiazdy i galaktyki, ale nie potrafimy zunifikować praw nimi rządzących do jednej wspólnej teorii. Autor w swej publikacji stwierdza że na każdym poziomie wszechświat organizuje się w struktury rządzone przez coraz to nowsze i bardziej skomplikowane prawa, aż do powstania świadomego obserwatora, który sprzężony z materią jest w stanie rozważać przyczyny owego sprzężenia. Wszechświat ma niesamowitą tendencję do uporządkowania i samoorganizacji, a im wyższa nieliniowość procesów w nim zachodzących i związana z nią chaotyczność tym owa tendencja jest większa. Z jednej strony wszechświat zgodnie z drugą zasadą termodynamiki dąży do stanu maksymalnej entropii, z drugiej zaś poprzez wzrost organizacji hamuje on ten proces tworząc coraz bardziej skomplikowane wzorce.. Ciekawa pozycja, na pewno nie raz jeszcze do niej powrócę.

Wszechświat, począwszy od poziomu kwantowego poprzez organiczne struktury aż po gromady galaktyk i olbrzymie połacie ciemnej materii rządzi się prawami które nie do końca są nam znane. Potrafimy badać zarówno obiekty kwantowe jak i masywne gwiazdy i galaktyki, ale nie potrafimy zunifikować praw nimi rządzących do jednej wspólnej teorii. Autor w swej publikacji stwierdza że...

Super, jeden wieczór i przeczytane.

Super, jeden wieczór i przeczytane.