"Nana" - książka o życiu prostytutki. Takie miałam pojęcie o dziele Emila Zoli. Ta wzmianka wzbudzała we mnie zainteresowanie, bo przecież książka ta miała dotknąć tematu uważanego jeszcze poniekąd za temat tabu. Czyli należało się spodziewać ciekawostek z życia "kobiety ulicy".
W trakcie lektury okazuje się, że faktycznie Nana jest kobietą, która pozwala przebywać w swoim towarzystwie jedynie mężczyznom, którzy odpowiednio za to zapłacą. Poznajemy tę kobietę w świetle jej triumfu na scenie - gra Wenus w sztuce teatralnej. Od tamtego czasu zaczyna rozpalać żądze pożądania w niemal wszystkich mężczyznach Paryża. Pragną jej zarówno młodzi chłopcy, jak i bardzo dojrzali panowie; biedni uczniowie, jak i bogaci książęta.
Dostrzegamy przemianę kobiety. Najpierw jest zwykłą prostytutką, zarabiającą na utrzymanie małego syna, jednak z czasem zostaje wyrafinowaną utrzymanką, znającą swoją siłę.
Z czasem poznaje także gorzki smak miłości, która niestety nie przynosi artystce szczęścia. Jednakże jako człowiek silny i dążący do wyznaczonych sobie celów, podnosi się z kolejnego dołka zarówno finansowego, jak i społecznego, by doprowadzać mężczyzn do bankructwa na rzecz jej zachcianek.
Nana zaprezentowana została jako kobieta silna, wyrafinowana i niestała w swoich uczuciach. Ujawnione zostały tu czysto zwierzęce instynkty cielesne, a także zamiłowanie do zabaw miłosnych zarówno heteroseksualnych, jak i homoseksulanych (biseksualizm).
Książka jest ciekawa, ponieważ prezentuje siłę kobiety świadomej swoich cielesnych atutów. Jednakże zabrakło mi w niej pikantniejszych szczegółów, na które, przyznam się, liczyłam.

"Nana" - książka o życiu prostytutki. Takie miałam pojęcie o dziele Emila Zoli. Ta wzmianka wzbudzała we mnie zainteresowanie, bo przecież książka ta miała dotknąć tematu uważanego jeszcze poniekąd za temat tabu. Czyli należało się spodziewać ciekawostek z życia "kobiety ulicy".
W trakcie lektury okazuje się, że faktycznie Nana jest kobietą, która pozwala przebywać w swoim...