Książka bardzo mi sie podoba!

''Lecz nikt z nich nie zgadnie mądry czy głupi
kiedy i gdzie umrzeć musi
odchodzą tak samo bezradnie
głupio - trzęsąc portkami nieładnie.''


Ostateczne rozwiązanie w kwestii Żydów i ich dzieci
ten największy problem Adolfka męczył.
Właśnie pojawił się znikąd tajemniczy wielce
czy był człowiekiem, czy miał serce?
Nie wiadomo bo sekcji zwłok nie było
za szybko bóstwo się spaliło.
----------------------------------------------
Opis



Komu bliska jest wrażliwość na otaczający nas świat ten winien spróbować zajrzeć do poezji Barbary Wrzesińskiej. Odnajdzie w jej tomach człowieka wrażliwego i czułego na ten nasz niedoskonały świat. Z wierszy pełnych pesymistycznych obserwacji tejże rzeczywistości wyłania się jednak nadzieja. Nadzieja na lepsze jutro. Ta nasza zwykła nadzieja ubrana w rymy i słowa.

Dokładnie można to prześledzić w tomiku wierszy pod tytułem „Żywe cienie”. W książce tej znajdziemy to wszystko, co jest udziałem nas wszystkich, zwykłych ludzi. Pogoń za dobrami materialnymi, zawodzące nas marzenia i nieczułość na ból i cierpienie ludzi i zwierząt. W tej naszej pogoni zapominamy o naszych duszach, aby spełnić się jako pełny człowiek. Jednak autorka nie pozostawia nas w beznadziei, z jej wierszy zawsze wyłania się nadzieja, która jak wiadomo, umiera ostatnia. Nadzieja ta na lepsze jutro przede wszystkim. Jutro staniemy się lepsi, jutro spotka nas coś dobrego. Świat jeszcze się zmieni na lepsze, z naszym udziałem lub udziałem naszych bliskich. Ta lepsza przyszłość zależy od nas, musimy się starać. Pomimo że nasze życie jest pełne cierpienia i zawsze się kończy śmiercią, to autorka jest przekonana o lepszym jutrze. Wiara w lepszy świat i lepsze jutro nie opuszcza naszej poetki. Niejedna strofa wierszy niesie ze sobą wiarę w lepsze jutro. Smutek przeplata się często z drobnymi radościami, a wiara w lepszy świat i lepszy czas, wciąż jeszcze tli się w sercu poetki.
Data wydania: 2019-09-23
ISBN: 978-83-8119-545-4, 9788381195454
Wydawnictwo: Psychoskok
Kategorie: Poezja, Literatura piękna, Poezja polska
Stron: 202

Książka bardzo mi sie podoba!

''Lecz nikt z nich nie zgadnie mądry czy głupi
kiedy i gdzie umrzeć musi
odchodzą tak samo bezradnie
głupio - trzęsąc portkami nieładnie.''


Ostateczne rozwiązanie w kwestii Żydów i ich dzieci
ten największy problem Adolfka męczył.
Właśnie pojawił się znikąd tajemniczy wielce
czy był człowiekiem, czy miał serce?
Nie wiadomo bo sekcji zwłok...

Kiedy widzę takie rymy to wiem, że wystarczą mi za całą recenzję:
"Wchodzi wolno, spóźniona,
z podniesionym czołem, rozmarzona,
stuka w posadzkę butami,
poruszając ustami."

No i niczego dobrego powiedzieć nie mogę. Bardzo zła, tragiczna poezja. Rymy częstochowskie, brak większego sensu. Czuję się zażenowana jako czytelnik poezji.

Kiedy widzę takie rymy to wiem, że wystarczą mi za całą recenzję:
"Wchodzi wolno, spóźniona,
z podniesionym czołem, rozmarzona,
stuka w posadzkę butami,
poruszając ustami."

No i niczego dobrego powiedzieć nie mogę. Bardzo zła, tragiczna poezja. Rymy częstochowskie, brak większego sensu. Czuję się zażenowana jako czytelnik poezji.