Miłość - któż o niej nie marzy? Uczucie piękne, kojarzące się z romantycznymi pocałunkami, kwiatami, kolacjami przy świecach, blaskiem księżyca, wschodami słońca i tym najważniejszym – zaręczynowym pierścionkiem. Jeżeli nawet sprzyjający los podaruje nam kilka cudownych chwil, to przed podjęciem ostatecznej decyzji i potwierdzeniem jej w obecności świadków sakramentalnym „tak”, powinniśmy zadać sobie kilka trudnych pytań. Czy nasze uczucie przetrwa kolejne lata, pozwalając z czułością spoglądać na siwe włosy partnera? Czy będziemy w stanie zastąpić pierwotną namiętność cierpliwością i przyjaźnią?
Ewelina, bohaterka „Bezsennych nocy, sennych dni” Aliny Białowąs, po usamodzielnieniu się dorosłego, trzydziestoletniego syna nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Nieświadomie izoluje się od bliskich, przypisując im złe intencje. Systematycznie niszczy własne małżeństwo, nie chcąc dostrzec starań męża i prób jakie podejmuje on, aby ocalić ich związek. Kobieta przechodzi trudny okres menopauzy, co jednak nie usprawiedliwia snutych przez nią planów pozbycia się współmałżonka. Nie tęskni ona nawet za nową miłością, nie poszukuje nieznanych dotąd wrażeń. Za całe zło świata uważa biednego Radka, bo to on urodził się na wsi i już przestał być podobny do Roberta Redforda.
Za przykładem Eweliny przyjrzałam się swojemu, czterdziestoletniemu małżeństwu i z radością stwierdziłam, że nie przeszkadzają mi drobne wady mojego męża. Lubię nadal z nim rozmawiać, dyskutować. Wspólne podróże ciągle sprawiają nam dużą radość, a wzajemnie okazywana sobie czułość cementuje łączące nas więzy. W bezsenne noce myślę, że nie potrafiłabym bez niego żyć i wsłuchuję się, pełna obaw o jego zdrowie, w równy oddech mojego śpiącego mężczyzny.
Dziękuję Pani Alinie Białowąs za możliwość przeczytania napisanej przez nią powieści, bo dzięki niej upewniłam się, że mając nawet ponad sześćdziesiąt lat można być kochaną i kochającą żoną. Podobnych refleksji życzę wszystkim czytelniczkom i czytelnikom „Bezsennych nocy, sennych dni”.

Miłość - któż o niej nie marzy? Uczucie piękne, kojarzące się z romantycznymi pocałunkami, kwiatami, kolacjami przy świecach, blaskiem księżyca, wschodami słońca i tym najważniejszym – zaręczynowym pierścionkiem. Jeżeli nawet sprzyjający los podaruje nam kilka cudownych chwil, to przed podjęciem ostatecznej decyzji i potwierdzeniem jej w obecności świadków sakramentalnym...