No nie sądziłam, że lektura Garfielda sprawi, że zapluję obrus z radości, a jednak… Życie zaskakuje. Garfield również. Ogromne brawa dla autora, który pomimo ilości stworzonych przez siebie plansz, pasków i komiksów, nadal potrafi ubawić czytelnika. Lub sprawić, że zaczyna zazdrościć Garfieldowi podejścia do rzeczywistości. I możliwości spania, dosypiania, podsypiania, drzemania. Pochwała lenistwa. Nie jest to może wzór do naśladowania – do miły i uprzejmych Garfield nie pozwoli się zaliczyć, ale mimo wszystko bawi. Cóż, ci uroczy dranie zawsze skradną serce. Nawet jeśli to nieetyczne. Niemoralne. To jednak ciężko się oderwać od lektury. I przyłapujecie się na tym, że trzydzieści stron temu po raz pierwszy padło – „to już ostatnia”. Polecam.

No nie sądziłam, że lektura Garfielda sprawi, że zapluję obrus z radości, a jednak… Życie zaskakuje. Garfield również. Ogromne brawa dla autora, który pomimo ilości stworzonych przez siebie plansz, pasków i komiksów, nadal potrafi ubawić czytelnika. Lub sprawić, że zaczyna zazdrościć Garfieldowi podejścia do rzeczywistości. I możliwości spania, dosypiania, podsypiania,...

Zawsze na poziomie. Nawet, gdy się turlasz ze śmiechu!

Zawsze na poziomie. Nawet, gdy się turlasz ze śmiechu!

W tamtym roku komiksy o Garfieldzie obchodziły czterdziestolecie. Od czasu debiutu w 1978 roku niesłychanie żarłoczny kot stał się legendą i zapewne wzorem do naśladowania dla innych kotów. Paski z rudym sierściuchem zawojowały świat, a w Polsce ukazywały się w Gazecie Wyborczej. Uwielbiający lazanię i nieznoszący słodkiego kociaka Nermala Garfield doczekał się także seriali animowanych, a także filmów kinowych. Nakładem wydawnictwa Egmont Polska ukazał się właśnie trzeci zbiorczy album w twardej oprawie.

Znajdziemy tu historyjki opisujące – między innymi – jak Garfield radzi sobie z dietą. Dowiemy się czemu tak uwielbia paprotkę Jona, a także zobaczymy naszego kota w niecodziennej sytuacji, kiedy to okazuje uczucia Odiemu. Jeszcze w innej historii mamy okazję zobaczyć jak Garfield czuje się na wsi i jakie będą konsekwencje „kociej muzyki” na płocie, w wykonaniu rudzielca i o wiele więcej.

Nie ma co się rozpisywać. To jeden z niewielu komiksów który poprawia humor niemalże wszystkim. Szalony kot i jego zwariowane pomysły. Wszystko to ukazane ze sporym przymrużeniem oka przez twórcę Jima Davisa. Nie wypada nie znać, zwłaszcza że – jak wspomniałem – Egmont wydał właśnie już trzeci zbiorczy tom tak zwanych pasków. Krótkie, ale jakie treściwe! Polecam wszystkim.

W tamtym roku komiksy o Garfieldzie obchodziły czterdziestolecie. Od czasu debiutu w 1978 roku niesłychanie żarłoczny kot stał się legendą i zapewne wzorem do naśladowania dla innych kotów. Paski z rudym sierściuchem zawojowały świat, a w Polsce ukazywały się w Gazecie Wyborczej. Uwielbiający lazanię i nieznoszący słodkiego kociaka Nermala Garfield doczekał się także...

TRZY PO TRZY

W ostatnich latach na półkach polskich księgarni pojawia się coraz więcej zbiorczych wydań komiksów, które niegdyś – często wcale nie tak dawno temu – były już w naszym kraju wydane. Co cieszy, bo w ręce kolejnych pokoleń czytelników trafiają serie, których nakład zdążył się już wyczerpać, albo po prostu te, które dotąd nie miały tak kompleksowej edycji. Wydań „Garfielda” było już wiele, zaczynając od pasków w gazetach, przez albumy, po czarnobiałe książeczki, najnowsze zaś to grube, jak sam tytułowy kot tomiszcza, zbierające w sobie po trzy albumy wcześniejszego wydania, w pełnym kolorze. I tak, jak rozmiarami, przygody niesfornego, wrednego zwierzaka, imponują także swoją jakością. Bo „Garfield” to po prostu rewelacyjny komiks dla czytelników w każdym wieku, który bawi, ale przede wszystkim urzeka swoją trafnością i skłania przy tym do myślenia.

Któż z nas nie zna tego rudego kota? Nienawidzi poniedziałków, listonoszów i psów. Jeszcze bardziej nie cierpi diet, rodzynków w cieście i wstawania. Całe dnie najchętniej spędzałby w łóżku, a skoro już musi wstać, to lepiej żeby czekała na niego pełna miska (lazania!),może horror w telewizji i Oddie, którego można by kopnąć. Ale na pewno nie weterynarz. I tak żyje sobie, jedząc, śpiąc i denerwując swojego właściciela, Johna, człowieka mającego nieograniczony niczym talent do zrażania do siebie płci przeciwnej, z którą tak rozpaczliwie stara się umówić na jakąś randkę.
W tym tomie czytelnicy dostają… jeszcze więcej tego wszystkiego, co napisałem powyżej. Oddie znów obrywa, meble znów padają ofiarą kocich pazurów, kawa znika w zawrotnym tempie, bo co prawda zwykłe futrzaki tego napoju nie piją, ale Garfield zwykły nie jest, a John, jak sobie zasłuży, a zdarza mu się to często, też staje się ofiarą swojego zwierzaka. A to tylko część. Jest tyle jedzenia do pochłonięcia, tyle psów do drażnienia, tyle kotów, z którymi trzeba konkurować i tyle diet czyhających na niego na każdym kroku…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/04/garfield-tusty-koci-trojpak-3-jim-davis.html

TRZY PO TRZY

W ostatnich latach na półkach polskich księgarni pojawia się coraz więcej zbiorczych wydań komiksów, które niegdyś – często wcale nie tak dawno temu – były już w naszym kraju wydane. Co cieszy, bo w ręce kolejnych pokoleń czytelników trafiają serie, których nakład zdążył się już wyczerpać, albo po prostu te, które dotąd nie miały tak kompleksowej edycji....

Swietna zabawa dla calej rodziny. Polecam.

Swietna zabawa dla calej rodziny. Polecam.

Jeśli masz zły dzień ten komiks poprawi Ci humor .Polecam każdemu kto ma gorszy dzień uśmiech gwarantowany

Jeśli masz zły dzień ten komiks poprawi Ci humor .Polecam każdemu kto ma gorszy dzień uśmiech gwarantowany