Śledczy Piotr kruk i Marcin Kołodziej zostają przydzieleni do kolejnej sprawy, tym razem muszą odnaleźć mordercę młodej, pięknej kobiety znalezionej niedaleko jeziora, nagiej, ze skórzanymi rękawiczkami. Okazuje się, że niedawno urodziła dziecko, czy to znalezione blisko jej ciała jest jej córeczką?

Zaczynając czytać niesamowicie się bałam, książka ma 130 stron, a z reguły książki kryminalne są o wiele dłuższe, moje obawy zostały rozwiane,a historia przedstawiona przez autorkę niesamowicie mi się spodobała. Taka niecodzienna, wręcz wyjątkowa.
Dążenie do znalezienia sprawcy i odkrycia jego motywu niezwykle mnie zaciekawiło; przyciągnęło, dlaczego? Pani Katarzyna zaczęła nas naprowadzać na trop już w połowie książki i robiła to tak umiejętnie, że myślałam, iż przewidziałam, naprawdę przewidziałam całe zakończenie, ale nie. Ono mnie zszokowało. Po tym jak zamknęłam książkę i przeczytałam wszystkie jej strony nie mogłam wydusić z siebie słowa, do takiego stanu doprowadziło mnie to, co zostało tam opisane.

Niesamowity był fakt umieszczenia życia prywatnego bohaterów i dodania do niego trochę dramaturgii i romantyzmu. Kiedy zaczynałam ,,Kruka" obawiałam się, że wątek miłosny go zabije, ale on tam idealnie pasował, za to duży plus. Kolejny przyznam za to, że widziałam tą przemianę, to jaki progres zrobiła autorka. O co mi chodzi? Początkowo dialogi były takie sztuczne, a z każdą stroną miałam wrażenie, że jest coraz lepiej i jestem częścią tej książki.

Jeśli ktoś się zastanawia, czy przeczytać tą książkę, to powiem tak: CZYTAJTA!

Śledczy Piotr kruk i Marcin Kołodziej zostają przydzieleni do kolejnej sprawy, tym razem muszą odnaleźć mordercę młodej, pięknej kobiety znalezionej niedaleko jeziora, nagiej, ze skórzanymi rękawiczkami. Okazuje się, że niedawno urodziła dziecko, czy to znalezione blisko jej ciała jest jej córeczką?

Zaczynając czytać niesamowicie się bałam, książka ma 130 stron, a z reguły...