Tytułowa wojna stała się przyczynkiem do dość szerokiej panoramy sytuacji politycznej w połowie XIX w. - od Londynu i Paryża, po Jerozolimę i Azję Środkową. Książka napisana z dużym talentem pisarskim, przybliża zaskakująco aktualne elementy ideologii carskiej, jak m.in. panslawizm, do którego odwołuje się również putinowska Rosja. Figes wypada najlepiej właśnie w przystępnym tłumaczeniu meandrów polityki oraz odpychających kulis i brudnego tła konfliktu. Same działania militarne są napisane nieco beznamiętnie. Plus za ukazanie okropności wojny, ale czasami nie do końca wiadomo kto, co, z kim i po co. Brakuje analizy strategii wojsk obu stron. Przykładowo autor pisze o wypowiedzeniu wojny Rosji przez Wielką Brytanię i Francję, a kilka stron dalej na Bałkanach jest już cała armia sojusznicza. Niestety o jej formowaniu, organizacji i sposobie jej przerzucenia tu nie poczytamy. Trochę więcej mogłoby być także na temat działań Rosjan na Krymie. Warto, ale dla równowagi postaram się przeczytać też leciwą pozycję Jewgienija Tarle.

Tytułowa wojna stała się przyczynkiem do dość szerokiej panoramy sytuacji politycznej w połowie XIX w. - od Londynu i Paryża, po Jerozolimę i Azję Środkową. Książka napisana z dużym talentem pisarskim, przybliża zaskakująco aktualne elementy ideologii carskiej, jak m.in. panslawizm, do którego odwołuje się również putinowska Rosja. Figes wypada najlepiej właśnie w...

Książka bardzo dobrze napisana. Autor poświęcił wiele miejsca zarówno genezie politycznej konfliktu, dokładnie opisał jego przebieg (nie tylko na polu bitwy, ale i w zaciszu gabinetów...),dokonał podsumowania i przedstawił obecność wojny krymskiej w kulturze. Wielkim atutem książki jest mnogoś relacji różnych osób - od polityków po zwykłych żołnierzy i cywilów.

Moja ocena nie jest wyższa ze względu na trzy kwestie. Po pierwsze, moim zdaniem Autor nie obronił podstawowej tezy, zamieszczonej już na wstępie, jakoby wojna krymska miała bardzo istotne znaczenie dla przyszłego biegu wydarzeń, prawie taki sam dla XIX w. jak I czy II WŚ dla w. XX. Z samego podsumowania jasno wynika, że polityczne skutki wojny były zupełnie nietrwałe. Utworzone sojusze szybko się odwróciły, a Imperium Osmańskie i tak się rozpadło.

Po drugie, analizując genezę konfliktu, Autor bardzo krytycznie ocenił polskie dążenia do niepodległości, trochę w protekcjonalym stylu (w stylu - oczywiśćie znacznie upraszczając - "mały polski naród miał nierealne marzenia o państwie"). Nie jestem pewien na ile oceniam ten fakt krytycznie z racji polskości, niemniej jednak nie lubię jak łatwo mówi się przestawicielom imperium, że inne narody mogą przecież sobie żyć pod butem innych.

Po trzecie, ogólna analiza przyczyn konfliktu wydała mi się nieprzkonująca - Autor w zasadzie nie może się zdecydować, czy o wybuchu wojny zaważyły elementy racjonalne (interesy państw) czy irracjonalne (mesjańska abicja cara i rusofobia Anglików). Może po prostu należało wprost wskazać - że jak w przypadku wielu wojen - oba.

Książka bardzo dobrze napisana. Autor poświęcił wiele miejsca zarówno genezie politycznej konfliktu, dokładnie opisał jego przebieg (nie tylko na polu bitwy, ale i w zaciszu gabinetów...),dokonał podsumowania i przedstawił obecność wojny krymskiej w kulturze. Wielkim atutem książki jest mnogoś relacji różnych osób - od polityków po zwykłych żołnierzy i cywilów.

Moja...

Wojna Krymska to jeden z ciekawszych, ale też nieco zapomnianych konfliktów. Parowce, korespondenci wojenni, telegraf, zdjęcia, linie kolejowe, turystyka wojenna spowodowały, że była to wojna inna od tych prowadzonych do tej pory. Orlando Figes zabiera w nas podróż do tamtej epoki. Autor korzystał ze źródeł osmańskich, rosyjskich, brytyjskich i francuskich, dzięki czemu dobrze oddał tło wydarzeń. Figes pokazuje również kontekst geopolityczny, kulturowy, ale również sporo miejsca poświęca kontekstowi religijnemu, który jego zdaniem do tej pory był pomijany w literaturze. I rzeczywiście, Figes bardzo mocno akcentuje przyczyny wojny wskazując na spór o miejsca święte oraz pokazując rywalizację mocarstw o wpływy w Imperium Osmańskim w latach 30-tych, 40-tych i 50-tych XIX wieku. Sam konflikt również pokazany bardzo ciekawie, autor bazuje na relacjach prasowych, listach żołnierzy, zarówno szeregowych jak i generalicji, pokazując brutalne oblicze konfliktu, ale również problemy logistyczne, z którymi armie nie potrafiły sobie radzić w trudnym, krymskim klimacie. Nie brakuje również odniesień do Lwa Tołstoja, którego "Opowiadania Sewastopolskie" są chyba najczęściej cytowanym dziełem w książce. Ciekawy jest również ostatni rozdział dotyczący rozmów pokojowych oraz nowego ładu europejskiego, który wytworzył się w Europie. Figes wybiega tutaj aż do roku 1878 i pokoju w San Stefano oraz kongresu berlińskiego, dzięki któremu Rosja odzyskała wszystko, co utraciła w wyniku Wojny Krymskiej. Na uwagę zasługuje również epilog, moim zdaniem jest to coś co brakuje wielu książkom historycznym, a mianowicie ukazanie mitów i pamięci o konflikcie. Autor pokazuje tutaj, jak wojna była ukazywana w literaturze, poezji, malarstwie, architekturze tamtego okresu. Dla Brytyjczyków Wojna Krymska wiążę się chociażby z utworzeniem Krzyża Wiktorii, najwyższym odznaczeniem Imperium Brytyjskiego, a księżna Diana zginęła na Pont de l'Alma. Niby jest to banalne, ale takie smaczki pokazują, że nawet konflikt, który miał miejsce ponad 150 lat temu, może istnieć w życiu codziennym, chociaż często nawet sobie z tego nie zdajemy sprawy. Podkreślę również świetny dobór ilustracji i zdjęć występujących w książce.
Orlando Figes jest dosyć znanym w Polsce pisarzem, przetłumaczono na język polski kilka jego pozycji, wydanie "Wojny Krymskiej" było moim zdaniem strzałem w dziesiątkę, świetna książka.

Wojna Krymska to jeden z ciekawszych, ale też nieco zapomnianych konfliktów. Parowce, korespondenci wojenni, telegraf, zdjęcia, linie kolejowe, turystyka wojenna spowodowały, że była to wojna inna od tych prowadzonych do tej pory. Orlando Figes zabiera w nas podróż do tamtej epoki. Autor korzystał ze źródeł osmańskich, rosyjskich, brytyjskich i francuskich, dzięki czemu...

wyśmienita pozycja. Zadziwiające jak przez 170 lat niewiele zmieniło się w rosyjskim sposobie postrzegania świat, siebie samych, uprawianej polityki. Autor świetnie to wypunktował.

wyśmienita pozycja. Zadziwiające jak przez 170 lat niewiele zmieniło się w rosyjskim sposobie postrzegania świat, siebie samych, uprawianej polityki. Autor świetnie to wypunktował.

Bardzo dobra książka , czyta się świetnie,

Bardzo dobra książka , czyta się świetnie,