„Wdowy” – głośna premiera kinowa sprzed kilku miesięcy, z doborową obsadą i laureatką Oscara Violą Davis, zbiegła się z wydaniem przez wydawnictwo W.A.B. książki o tym samym tytule autorstwa Lyndy La Plante. Co ciekawe, ekranizacja McQueena z 2018 roku nie jest pierwszą, bo uznana scenarzystka kryminalna, jaką jest La Plante, stworzyła „Wdowy” z myślą o serialu kryminalnym już w 1983 roku. Filmu nie oglądałam, bo w końcu najpierw książka, potem film.

Harry Rawlins, niegdyś spec od włamań i napadów na grubą kasę, który był postrachem w gangsterskim światku Londynu ze względu na tajemniczy rejestr długów i groźnych nazwisk, dziś jest już historią. Przygotowany w najdrobniejszych szczegółach napad na pancerny furgon zakończył się śmiercią nie tylko Harry’ego, ale i jego wspólników – Terry’ego Millera i Joego Pirellego.

Wszyscy trzej zostawiają na ziemskim padole trzy zrozpaczone kobiety, owdowiałe dokładnie w tym samym momencie. Oprócz okazjonalnych koktajli i przyjęć, na których należało się pokazać i wymienić kurtuazyjne pozdrowienia w towarzystwie mężów, te trzy panie nie łączyło nic. Wręcz różniło wszystko – pochodzenie, status społeczny i zasobność portfela. Dolly postanawia skorzystać z instrukcji w rejestrze męża, jak urządzić ostatni wielki skok na milion funtów w gotówce. Wie, że nie jest w stanie zrobić tego sama, więc do współpracy zaprasza pozostałe wdowy. Teraz jednoczy je strach przed braćmi Fisherami, którzy przejęli złodziejski rewir Harry’ego, a za sprawą Dolly Rawlins także chęć zemsty i pokazania, kto tu rządzi.

Linda Pirelli to typ krewkiej, impulsywnej outsiderki i buntowniczki – nie stroni od alkoholu, przypadkowych nocnych przygód, ale ma odwagę i zapał w działaniu. Shirley Miller to tylko ładna buzia, niedoszła modelka, która może nie jest największym bystrzakiem, ale cechuje ją umiejętność posłuchu i wykonywania poleceń, a w kryzysowych sytuacjach daje z siebie wszystko. Tak naprawdę obie na początku nie wierzą w plan najstarszej z nich i najbardziej zdeterminowanej Dolly. Nie tylko ten brak wiary, ale też różnice w charakterach powodują pełno animozji między kobietami. Szczególnie przez całą powieść silna jest niechęć Lindy do Dolly – i w sumie z wzajemnością. Ostatecznie do zwariowanego tria wdów dołącza ta czwarta – charyzmatyczna striptizerka Bella, ale już więcej nie będę zdradzać.

To jednak książka nie tylko o silnych kobiecych postaciach. Dużo miejsca zostało poświęcone wyrazistemu gliniarzowi z krwi i kości – George’owi Resnickowi, o którym powiedzieć, że nienawidzi Harry’ego Rawlinsa, to jak nic nie powiedzieć. Obsesja schwytania Rawlinsa i zdobycia słynnego rejestru nawet po jego śmierci nie ustaje. Z pianą na ustach, w wiecznie poplamionym płaszczu, z zakochaną platonicznie w nim sekretarką Alice, George trzęsie lokalnym komisariatem i doprowadza do furii swoich podwładnych. Czytając o wpadkach Fullera i Andrewsa oraz reakcjach Resnicka na ich niesubordynację, nieraz miałam uśmiech na ustach. W końcu, poirytowany marnowaniem jak zawsze zbyt małych funduszy policji na obserwacje i podsłuchy, nadkomisarz Saunders odsuwa Resnicka od sprawy. Stary glina jednak nie poddaje się tak łatwo. A w tym czasie Dolly i dziewczęta ostro trenują i przygotowują się do napadu…

Styl pisania autorki albo się pokocha, albo znienawidzi. Ja akurat bardzo lubię styl à la Agatha Christie, ale niektórym może wydać się ociężały w opisach. Należy jednak pamiętać, że akcja powieści dzieje się w latach osiemdziesiątych. Wtedy tempo życia, prowadzenia akcji i sposób przedstawiania postaci w książkach był inny.

Przedstawiona w opowieści zagadka kryminalna jest stosunkowo łatwa do rozwiązania, ale z kibicowania Dolly, Lindzie i Shirley w ich karkołomnym planie miałam dużo przyjemności. W sumie może nawet większą przyjemność sprawiały mi rozdziały o Resnicku – to naprawdę świetnie zarysowana, wiarygodna postać. Z każdą przewracaną stronicą odkrywamy kolejne tajemnice gangsterskiego Londynu, nie brakuje też ciekawych zwrotów akcji i mylnych tropów nie tylko dla Resnicka, ale i dla czytelnika.

Podsumowując, „Wdowy” to świetna porcja dobrej, kryminalnej rozrywki z dużym ładunkiem feministycznym. Książka sprawdzi się zarówno w przypadku kobiet szukających potwierdzenia istnienia kobiecej siły i determinacji, jak i w przypadku przedstawicieli brzydszej płci, a to ze względu na wartką akcję w gangsterskim stylu. Napady z bronią w ręku, walizki pełne pieniędzy, piękne kobiety i bezwzględni bandyci – to kręci każdego!

Alicja Klebba