Chyba nie przepadam za opowiadaniami. Lubię zaprzyjaźnić się z bohaterami, a tu nie było kiedy.

Chyba nie przepadam za opowiadaniami. Lubię zaprzyjaźnić się z bohaterami, a tu nie było kiedy.

Uwielbiam!

Uwielbiam!

Lloyd Sunderland to sześćdziesięciopięcioletni emeryt, któremu niedawno zmarła żona. Mężczyzna zapuścił się po utracie żony, źle się odżywia, nie dba o siebie.

Pewnego dnia, jego starsza siostra, przywozi mu szczeniaczka, suczkę. Mężczyzna nie wierzy, że cokolwiek z tego wyjdzie, ale stopniowo przyzwyczaja się i zaprzyjaźnia z Laurie - tak ją nazwał.

Wtedy nie wiedział jeszcze, że pewnego dnia, suczka uratuje mu życie ...

Krótkie opowiadanie od mistrza horroru, które ma zaledwie 30 stron. Jest to ciekawa opowieść o człowieku, któremu wydaje się, że przeżył już swoje życie, który rozpacza po stracie żony i któremu wydaje się, że niczym nie zapełni dziury, którą zostawiła po sobie żona. Jest to historia o przemijaniu, ale i o tym jak istnieją na tym ludzkim padole rzeczy, które potrafią nam ponownie otworzyć na świat i spowodować, że zaczniemy ponownie czerpać z niego radość.

Lloyd Sunderland to sześćdziesięciopięcioletni emeryt, któremu niedawno zmarła żona. Mężczyzna zapuścił się po utracie żony, źle się odżywia, nie dba o siebie.

Pewnego dnia, jego starsza siostra, przywozi mu szczeniaczka, suczkę. Mężczyzna nie wierzy, że cokolwiek z tego wyjdzie, ale stopniowo przyzwyczaja się i zaprzyjaźnia z Laurie - tak ją nazwał.

Wtedy nie wiedział...

Stephen King w formie mini mini. Rzadko się to bardzo zdarza, ale bywa i tak. Jednak tym razem nie w zbiorze opowiadań czy antologii, a w postaci pojedynczego e-booka, jak miało to miejsce już poprzednio przy "Twarzy w tłumie" i "W wysokiej trawie", które wydał Albatros. Tym razem e-book od Prószyńskiego, który miał premierę chwilę po premierze "Outsidera" i można go było pobrać w formie prezentu od wydawnictwa ze stronki lubimyczytać pod tym linkiem: http://lubimyczytac.pl/aktualnosci/10548/przeczytajcie-opowiadanie-stephena...

"Laurie" przedstawia krótką historię Lloyda Sunderlanda, który po śmierci żony otrzymuje psa (krzyżówkę border collie z mudi) od swojej siostry. Wdowiec początkowo wzbrania się od zatrzymania psa, ale jego uparta siostra, która od dzieciństwa zawsze potrafiła postawić na swoim, szybko znalazła sposób, aby zdecydował się zatrzymać tę uroczą małą suczkę.

Zdaje się, że Kinga dopadła jakaś refleksja odnośnie śmierci, przemijania i samotności, bo z tego króciutkiego opowiadania bije przesłanie, jakoby po śmierci najbliższego członka rodziny nasze własne życie jeszcze się nie kończy i nie powinno się trwać koniecznie usilnie w samotności i masakrować głowę jakimiś wyrzutami czy poczuciem zachowania wierności tej osobie, bo może się w nim pojawić jeszcze ktoś wartościowy, kto nam będzie potrafił je umilić i nadać ponownie sensu, blasku i wartości. I tutaj ukłon w stronę największego przyjaciele człowieka, jakim jest pies, którego i sam król posiada.

A zatem, krótko, szybko, przyjemnie i.... - oczywiście jak przystało na mistrza horroru - trochę grozy. ;)

https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2021/02/laurie-stephen-king-opinia.html

Stephen King w formie mini mini. Rzadko się to bardzo zdarza, ale bywa i tak. Jednak tym razem nie w zbiorze opowiadań czy antologii, a w postaci pojedynczego e-booka, jak miało to miejsce już poprzednio przy "Twarzy w tłumie" i "W wysokiej trawie", które wydał Albatros. Tym razem e-book od Prószyńskiego, który miał premierę chwilę po premierze "Outsidera" i można go było...

Takie krótkie opowiadanko, że nawet nie wiadomo jak się do niego odnieść. To co mogę przyznać to to, że przyjemnie się czytało. Zaskoczyło mnie bardzo kim okazała się być tytułowa Laurie.

Zwykła obyczajówka z elementem grozy (przynajmniej przez jeden mały moment) do przeczytania na raz i szybkiego zapomnienia:)

Takie krótkie opowiadanko, że nawet nie wiadomo jak się do niego odnieść. To co mogę przyznać to to, że przyjemnie się czytało. Zaskoczyło mnie bardzo kim okazała się być tytułowa Laurie.

Zwykła obyczajówka z elementem grozy (przynajmniej przez jeden mały moment) do przeczytania na raz i szybkiego zapomnienia:)

Takie, luźne opowiadanie o mężczyźnie, który zmienia swoje nastawienie do psa, którego dostaje od zaborczej siostry. Dobre na jesienny wieczór.

Takie, luźne opowiadanie o mężczyźnie, który zmienia swoje nastawienie do psa, którego dostaje od zaborczej siostry. Dobre na jesienny wieczór.

Jako przerywnik w zbiór opowiadań uznałbym, że ok. Osobno wyrzucony ludziom. Po co?

Jako przerywnik w zbiór opowiadań uznałbym, że ok. Osobno wyrzucony ludziom. Po co?

King w wyśmienitej formie. I to zakończenie. Miodzio.

King w wyśmienitej formie. I to zakończenie. Miodzio.

Nie jest to w żaden sposób najlepsza książka tego autora, rozważania o najlepszym tytule pozostawię na dalszą przyszłość, gdyż jeszcze wszystkich nie przeczytałam i nie mam porównania. Uważam jednak, że warto znać ten tytuł i poświęcić kilkadziesiąt minut na jego przeczytanie. Fani Stephena Kinga na pewno nie będą zawiedzeni, ale polecam to opowiadanie wszystkim, szczególnie wielbicielom czworonogów. Jeżeli macie ochotę, to w przyszłości przygotuję wpis, w którym postaram się omówić motyw psa w literaturze. Dajcie znać, czy jesteście zainteresowani. Kiedyś już zapoczątkowałam taki cykl, czekam na Wasze propozycje. "Laurie" polecam.

Nie jest to w żaden sposób najlepsza książka tego autora, rozważania o najlepszym tytule pozostawię na dalszą przyszłość, gdyż jeszcze wszystkich nie przeczytałam i nie mam porównania. Uważam jednak, że warto znać ten tytuł i poświęcić kilkadziesiąt minut na jego przeczytanie. Fani Stephena Kinga na pewno nie będą zawiedzeni, ale polecam to opowiadanie wszystkim,...

W połowie maja, niedługo przed premierą najnowszej, długo wyczekiwanej przez czytelników książki, Stephen King opublikował w Internecie krótkie opowiadanie.  Jako, że grudzień poświęciłam na nadrabianie czytelniczych zaległości na mojej liście lektur nie mogło zabraknąć trzech  pozycji autorstwa niekwestionowanego Króla literatury grozy. Czytając Laurie miałam niezłą zagwozdkę, ponieważ totalnie nie wiedziałam do jakiego gatunku powinnam ją zakwalifikować. Z horrorem nie miała nic wspólnego, z thrillerem  również (no może ostatnia scena przyprawiła mnie o szybsze bicie serca),summa summarum to  takie krótkie opowiadanko napisane od niechcenia, zawierające bardzo interesujące przesłanie.

Lloyd po śmierci ukochanej żony przeżywa żałobę, jego życie dosłownie straciło sens. Nie ma po co  wstawać z łóżka, a tak przyziemne czynności jak jedzenie i  picie mało go obchodzą. Zaniepokojona niecodziennym zachowaniem mężczyzny siostra, obawiając się, że brat z rozpaczy w końcu targnie się na swoje życie, składa mu niezapowiedzianą wizytę. Kobieta w głowie obmyśliła szczegółowy plan i bez względu na przyszłe konsekwencje zamierza go wdrożyć.  Lloyd otrzymuje od swojej ukochanej siostry niecodzienny prezent- niepozornego szczeniaczka, którym ma się zająć. Początkowo  wzbrania się, boi  się odpowiedzialności za stworzenie, wynajduje kolejne wymówki, dlaczego pies nie powinien u niego  zostać. Pod naciskiem  zdeterminowanej siostry w końcu  kapituluje i przygarnia uroczą suczkę, którą od tej pory będzie się wabić Laurie. Pod wpływem nowej  towarzyszki, życie Lloyda obraca się o 180  stopni. Mężczyźnie przybywa nowych obowiązków w związku z wychowaniem zwierzaka i powoli przestaje non stop rozmyślać o stracie ukochanej żony,

"Szczeniaki to dar od Boga dla tych, którzy potrzebują ruchu. (...)"

W przypadku tej konkretnej pozycji trudno mówić o akcji, tej  dosłownie jest jak na lekarstwo, gdy już coś zaczyna się dziać- od razu się kończy. Historia jest  bardzo prosta, jednowątkowa i schematyczna, a do tego pozbawiona jakiegokolwiek  metaforycznego przekazu. Jest  mężczyzna, jest pies, tworzy się dziwna przyjaźń i na tym koniec. Do przewidzenia było, że wraz z pojawieniem się nowego lokatora Lloyd odzyska sens życia i cóż- czyżby  szykował się happy end? Trudno mi stwierdzić, historia była krótka i dość mglista, żeby móc ocenić ją pod jakimkolwiek kątem. Laurie utrzymana jest w lekkim klimacie, to  lektura przyjemna i niezobowiązująca, niezłe czytadło na pochmurny wieczór. Można docenić co najwyżej zamysł Kinga i nieco rozczulić się obrazem słodkiego psiaka, który do smętnego życia bohatera wprowadził trochę radości, ale nic poza tym. Możliwe, że niepozorna otoczka miała mieć jakiś głębszy sens, a wspomniana siostra zaserwowała głównemu bohaterowi niekonwencjonalną, długoterminową dogoterapię. King na pewno miał jakiś zamysł, ale trudno mi orzec jaki. Z pewnością pies odegrał kluczową rolę w procesie przeżywania żałoby przez Lloyda, możliwe, że Laurie stała się pewnego  rodzaju substytutem zmarłej niedawno żony. Trochę szkoda, że King nie pociągnął tej  historii dalej i nie podrążył dalej tematu, jak  dla mnie to  opowiadanie za szybko się skończyło. Mocne końcówka była sporym zaskoczeniem, ale według mnie totalnie nie współgrała  z wcześniej przedstawioną treścią. Fani Kinga mogą czuć się zawiedzeni- Laurie zdecydowanie nie należy do pozycji, do których autor ich przyzwyczaił. Biorąc pod uwagę bardzo ciepły i emocjonalny przekaz opowiadanie z pewnością spodoba się miłośnikom literatury obyczajowej.

Każdy ma prawo  przeżywać żałobę na swój własny sposób. Nie ma żadnych schematów, ani wytycznych. Nie da się zaprzeczyć, że strata najbliższej osoby boli i trudno w pojedynkę sobie z nią poradzić. King wprowadzając Laurie do życia Lloyda nadał nowy  sens egzystencji pogrążonemu w żałobie mężczyźnie. Opowiadanie jest  krótkie, ale treściwe, a do  tego  zawiera ponadczasowy przekaz. Polecam!

W połowie maja, niedługo przed premierą najnowszej, długo wyczekiwanej przez czytelników książki, Stephen King opublikował w Internecie krótkie opowiadanie.  Jako, że grudzień poświęciłam na nadrabianie czytelniczych zaległości na mojej liście lektur nie mogło zabraknąć trzech  pozycji autorstwa niekwestionowanego Króla literatury grozy. Czytając Laurie miałam niezłą...