Tak jak Autor pisze we wstępie, niniejsza rozprawa jest kontynuacją noszących bardzo podobne, nawiązujących do siebie tytułami rozpraw T. Sinki oraz samego S. Stabryły, które dzieje recepcji antyku w literaturze polskiej doprowadziły do roku 1975. Teraz tematem jest literatura piętnastolecia 1976-1990 i analizie poddane zostają teksty powstałe w tym okresie. Dużo poezji (przy czym mało dramatów),sporo powieści i bodaj czy nie więcej publikacji popularyzatorskich. Tak można by w wielkim skrócie podsumować rozważania Stabryły w tym tomie. Znajdziemy tu i poetów największych (Miłosz czy Herbert) i takich mniej znanych, poza tym powieści dla młodzieży i takie o nieco poważniejszym charakterze. Autor dokonał w tej pracy pewnego wyboru pozycji reprezentatywnych, ale wyraźnie wskazał też na te bardziej udane i zasługujące na większą uwagę. Zwraca uwagę na przewagę tematyki greckiej nad rzymską w powieści historycznej oraz na bardzo chętne odwoływanie się do toposu upadku Imperium Romanum, upadku rozumianego w perspektywie ostatnich lat istnienia innego światowego mocarstwa.

Tak jak Autor pisze we wstępie, niniejsza rozprawa jest kontynuacją noszących bardzo podobne, nawiązujących do siebie tytułami rozpraw T. Sinki oraz samego S. Stabryły, które dzieje recepcji antyku w literaturze polskiej doprowadziły do roku 1975. Teraz tematem jest literatura piętnastolecia 1976-1990 i analizie poddane zostają teksty powstałe w tym okresie. Dużo poezji...