(Auto)biografie piłkarzy wciąż aktywnych sportowo od dawna stanowią pole do ciężkich dyskusji. Z jednej strony taki piłkarz może nie być do końca szczery w swoich wyznaniach, w końcu nigdy nie wiadomo co go jeszcze czeka w swojej karierze. Czasami dochodzi do tego kwestia "cóż on takiego osiągnął, by o nim w ogóle pisać?". Z drugiej strony - aktywni zawodnicy generują większe zyski, ludzie chętniej sięgają po publikacje im poświęcone, zwłaszcza że nadal mogą podziwiać ich grę na boisku. Osobiście wolę raczej sięgać po pozycje dotyczące bardziej doświadczonych zawodników, którzy bądź to już zakończyli profesjonalną karierę, bądź lata świetności dawno mają za sobą i tylko (do)grywają gdzieś na zapleczu "wielkiej piłki". Nie skreślam jednak książek dotyczących wciąż aktywnych zawodowo piłkarzy, tym bardziej jeśli dotyczą zawodników, których grę bardzo cenię. Ozil zalicza się akurat do ścisłej czołówki w tym gronie, byłam więc zachwycona, gdy się dowiedziałam, że w końcu doczekamy się w Polsce jego autobiografii.
Być może więc w związku z tak wysokimi oczekiwaniami jestem trochę zawiedziona. Mam wrażenie, że za dużo w tym wszystkim było tłumaczenia się z wszelkiej maści błędów (karierowych), które kiedyś popełnił, czy też afer, z którymi go wiązano. O samej magii w grze tak naprawdę było niezbyt wiele, choć każdy taki fragment czytałam z zaciekawieniem. Ogólnie to jest to fajna lektura - nie ma co spodziewać się po niej jakichś kontrowersyjnych wyznań czy zakulisowych ploteczek, ale czyta się to całkiem przyjemnie.

(Auto)biografie piłkarzy wciąż aktywnych sportowo od dawna stanowią pole do ciężkich dyskusji. Z jednej strony taki piłkarz może nie być do końca szczery w swoich wyznaniach, w końcu nigdy nie wiadomo co go jeszcze czeka w swojej karierze. Czasami dochodzi do tego kwestia "cóż on takiego osiągnął, by o nim w ogóle pisać?". Z drugiej strony - aktywni zawodnicy generują...