Bohaterowie powrócili z Wyspy Wielkanocnej, na której nastąpiło ostateczne rozliczenie z przeszłością niektórych postaci. Na wiele pytań znalazły się odpowiedzi, ale szybko ich miejsce zastąpiły kolejne zagadki. Zarówno Mira, jak i Kyōma nie będą jednak mieć czasu na odpoczynek. Na scenie pojawia się organizacja przestępcza zwana Syndykatem, która wypowiada jawną wojnę zarówno NTE, jak i wszystkim zbieraczom, którzy zaczynają ginąć w tajemniczych okolicznościach. Wyjaśnia się również sprawa Losera oraz jego przybranej córki Elizabeth Greenhough Smith, która jest w pewien sposób powiązana ze wspomnianą organizacją. Mabuchi, który otrzymuje zadanie dowiedzenia się czego tak naprawdę chce Drake Horton i podległy mu Syndykat, dość szybko odrywa bardzo mroczną prawdę. Okazuje się, że ogniwa i energia wymiaru W nie jest tak bezpieczna, jak mogłoby się wydawać i świat czeka zagłada. Najwyraźniej dużo wcześniej przewidział to doktor Shidou Yurizaki i w tym celu właśnie stworzył Mire. W celu uratowania planety przed zagładą wszyscy muszą zacząć ze sobą współpracować. Mira, Mabuchi oraz Ela wyruszają do Indii, gdzie może być klucz do rozwiązania całej sprawy. W tym czasie książę Salvy ze swoim bratem i wsparciem Alberta Schumanna stają do nierównej walki ze specjalną jednostką Syndykatu. Z potyczki tej zwycięsko wyjdzie tylko jedna strona, a pokonanym nie zostanie okazana żadna łaska. Na scenie pozostaje coraz mniej postaci a te, które jeszcze żyją, ciągle walczą o przetrwanie w tajemniczym wielkim labiryncie, stworzonym przez organizację przestępczą w celu trenowania swoich najlepszych jednostek. To właśnie tam dojdzie to ostatecznej bitwy, która przesądzi o losach całego świata.


Kolejne tomy mangi Dimension W, dziejące się już po tym, co można było zobaczyć w telewizyjnej adaptacji, są mocno widowiskowe. Yuji Iwahara wyraźnie skręcił z całą tworzoną historię w kierunku akcyjnego sci-fi, pełnego dynamicznych scen i nieprzewidzianych zwrotów akcji. Manga dość mocno odbiega klimatem od tego, co było na początku. Jedni będą z tego powodu zawiedzeni, inni dopiero teraz mocniej zainteresują się tym tytułem, lubując się w komiksach, w których główne skrzypce gra mocna akcja. Tej tutaj zdecydowanie nie brakuje, a autor pokusił się nawet o dodanie kilku krwawych momentów, których do tej pory w tym tytule nie mieliśmy okazji oglądać. Historia nadal trzyma swój niezły poziom, chociaż pojawiają się elementy, których miałem nadzieje tutaj nie zobaczyć. Statek kosmiczny i projekt arka mający na celu wysłanie ocalałych wybrańców na nową planetę. Fabuła zaczyna popadać w nadmierny futuryzm, a właśnie jego brak był mocną siłą napędową całej mangi. Są chwile w których ma się wrażenie, że autor dodał do swojego dzieła coś na siłę, co w danym momencie wydawało mu się „na czasie” i „cool”. Nie jest to element, który spowodowałby drastyczny spadek poziomu komiksu, ale przez jego zastosowanie Dimension W zaczyna przypominać pod pewnymi względami inne dzieła tego typu, pozbywając się swojej odmienności. Wszystko jednak jest jeszcze sprawą otwartą, jak dalej autor wyobraża sobie poprowadzenie historii. Większość wątków jest już wyjaśniona, więc można sądzić, że do końca nie pozostało wiele. Przynajmniej mam taką nadzieję, że Iwahara nie będzie specjalnie przeciągał całego wątku i zakończy swoje dzieło w najlepszym do tego momencie.

Pod względem graficznym nic się nie zmienia i jest bardzo dobrze i mile dla oka. Sceny potyczek są bardzo dobrze narysowane wyraźnie czuć w nich dynamikę starć. Pewnej poprawie ulegają również tła, które zaczynają być bardziej wyraziste, nadając kolejnym kadrą swoistej głębi.

Cała recenzja na stronie: PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=117227

Bohaterowie powrócili z Wyspy Wielkanocnej, na której nastąpiło ostateczne rozliczenie z przeszłością niektórych postaci. Na wiele pytań znalazły się odpowiedzi, ale szybko ich miejsce zastąpiły kolejne zagadki. Zarówno Mira, jak i Kyōma nie będą jednak mieć czasu na odpoczynek. Na scenie pojawia się organizacja przestępcza zwana Syndykatem, która wypowiada jawną wojnę...

Kyouma Mabuchi od pierwszego spotkania był osobnikiem dziwacznym: nie przepadał za ludźmi, stronił od jakiegokolwiek towarzystwa, nie korzystał z rozpowszechnionych i ułatwiających życie ogniw… Krótko mówiąc był odludkiem, ewidentnie noszącym jakąś zadrę w sercu. I właśnie dlatego poznanie wspomnień bohatera to wisienka na torcie ostatnich tomów Dimension W.

Wątek poświęcony tajemnicy Wyspy Wielkanocnej i przeszłości Kyoumy Mabuchiego dobiegł końca. Yuji Iwahara nie poprzestaje na tym i już w końcowej fazie dziewiątego tomu rozpoczyna kolejną historię, która na początku nie wydawała się bardziej interesująca. Kyouma otrzymuje informacje o dziwnych morderstwach dokonanych na dwójce zbieraczy. Ich ciała znaleziono z ranami w kształcie krzyży prowadzących od gardeł. Śledztwo szybko nabiera tempa, ale daleko mu do poziomu rozbudowanej opowieści o Wyspie Wielkanocnej i specjalnym ogniwie o wielkiej mocy. Fabuła jest zresztą inna, bo Iwahara silniej skupia się na Mirze i przyczynach powstania robota tak zaawansowanego i podobnego do ludzi. Mabuchi przestaje być centralną postacią historii, mimo iż to w dużej mierze specjalista od igieł popycha akcję do przodu.

Iwahara korzysta na opuszczeniu Wyspy Wielkanocnej i dorzuca do historii nowych bohaterów, wzorem wielu innych równie enigmatycznych i charakterystycznych, żeby nie powiedzieć przegiętych. Jednocześnie tomy dziesięć i jedenaście to powrót do starych znajomych, którzy przez eskapady na wyspę wyraźnie stracili na znaczeniu. Na powrót więcej jest Świerszcza, Czwórki, ich szefowej, a do łask autora powrócił też Albert. Ma to też swoją gorszą stronę, bo bohaterowie prowadzą bardzo długie rozmowy i tom jest przegadany. Wygląda to jakby Iwahara za wszelką cenę próbował szybko zawiązać ostatni wątek.

Jeszcze więcej wrażeń na temat tego tomu znajdziecie na Wypowiemsie.pl:
http://wypowiemsie.pl/dimension-w-09-12/

Kyouma Mabuchi od pierwszego spotkania był osobnikiem dziwacznym: nie przepadał za ludźmi, stronił od jakiegokolwiek towarzystwa, nie korzystał z rozpowszechnionych i ułatwiających życie ogniw… Krótko mówiąc był odludkiem, ewidentnie noszącym jakąś zadrę w sercu. I właśnie dlatego poznanie wspomnień bohatera to wisienka na torcie ostatnich tomów Dimension W.

Wątek...

SAMOTNOŚĆ I BÓL

Chyba każdy czytelnik zna takie przypadki, że seria, która z początku go nie zachwyciła, nagle stała się jednym z tytułów, od których nie mógł się oderwać. Ja tak miałem w przypadku "Dimension W", którego pierwszy tom był zaledwie niezły, drugi też na kolana nie powali, a potem nagle mnie trafiło. Świetna fabuła, znakomita akcja, urzekający klimat... Nie mogłem się oderwać, kilka kolejnych tomików pochłonąłem na raz, a teraz wyczekuję następnych. I nadal bawię się doskonale i mam nadzieję, że opowieść do samego końca (a ten jest już niestety bardzo bliski) utrzyma ten poziom.

Wydarzenia na Wyspie Wielkanocnej dobiegły końca. Przeszłość bohaterów została wyjawiona, a tajemnice rozwiązane, ale jak się okazuje to jeszcze nie koniec. Wręcz przeciwnie.
Pięć lat temu pewna dziewczynka pozbawiona imienia, określana jedynie za pomocą numeru, poddawana była edukacji, której sensu nie rozumiała. Uciekła z tajemniczej placówki, a schronienie znalazła na łodzi. Los chciał, że pracownicy kutra, w trakcie połowu znaleźli w morzu człowieka. Potwornie poranionego, na granicy śmierci, powtarzającego tylko jedno słowo: „Sophia”. Tak zaczęło się życie dziewczynki u jego boku. Teraz nie jest już dzieckiem, nosi imię Ela, a on – Looser – nie żyje, a po jego śmierci dziewczyna chce zająć się odnajdywaniem nielegalnych ogniw.
Tymczasem Kyouma, po powrocie do normalności, dowiaduje się o nowym, tajemniczym handlarzu ogniwami. Trafia jednak w sam środek afery, która może kosztować go życie. Ktoś bowiem poluje na zbieraczy, a przeciwnik wydaje się potężniejszy, niż ktokolwiek mógłby sądzić…

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/04/dimension-w-11-yuji-iwahara.html

SAMOTNOŚĆ I BÓL

Chyba każdy czytelnik zna takie przypadki, że seria, która z początku go nie zachwyciła, nagle stała się jednym z tytułów, od których nie mógł się oderwać. Ja tak miałem w przypadku "Dimension W", którego pierwszy tom był zaledwie niezły, drugi też na kolana nie powali, a potem nagle mnie trafiło. Świetna fabuła, znakomita akcja, urzekający klimat... Nie...