Mia i jej córka Freya przeżyły już wiele. Śmierć męża i ojca odcisnęła ogromne piętno na ich rodzinie. Nie tylko przez wzgląd na samobójstwo Zacha, ale również na jego powód. Mąż Mii został oskarżony o romans ze studentką uczelni, na której wykładał, oraz o jej brutalne zabójstwo. Ciała dziewczyny imieniem Josie nigdy nie odnaleziono, co nie przeszkodziło wielu ludziom opluwać Mii i jej rodziny za rzekomą zbrodnię Zacha.

W ciągu pięć lat od tych tragicznych wydarzeń Mia zdołała odbudować swoje życie. Pracuje jako psycholog we własnym gabinecie, spotyka się z Willem, który uwielbia jej córkę. Myślą więc o wspólnej przyszłości, choć Mia wciąż ma problem z zaufaniem innemu mężczyźnie. Duchy przeszłości nieustannie zaglądają jej przez ramię. I taki duch pewnego dnia pojawia się w jej gabinecie – młoda kobieta twierdząca, że jej mąż Zach nie popełnił samobójstwa. Odbudowane z trudem życie zaczyna chwiać się w posadach...

Mia zaczyna sprawdzać swoją klientkę Alison, która nie wydaje się psychicznie stabilna. Wszystko wskazuje jednak na to, że jej partner, a jednocześnie kolega Zacha z uczelni, miał coś wspólnego z zamordowaną Josie. Komu może ufać Mia? Kto mówi prawdę, a kto kłamie? Czy uda się znaleźć prawdziwego zabójcę? Jakie motywy kierują Alison, która po pięciu latach odnajduje Mię, aby wmieszać się w jej życie i rozdrapać zabliźnione już rany? I jak Mia obroni teraz swoje nowe, stabilne życie, córkę, która nie ma pojęcia o zbrodni ojca?

Kolejna na polskim rynku powieść Kathryn Croft, autorki „Córeczki”, ponownie zaskakuje czytelnika. Nieszablonowy pomysł na intrygę, wiele zwrotów akcji i zaskakujące zakończenie to tylko niektóre smaczki twórczości autorki. Tym razem Kathryn sięgnęła po ciekawy zabieg literacki – przeplata historię obecną, pisaną z perspektywy Mii, z przeszłą, pisaną z perspektywy kochanki Zacha, Josie. Gdy odkrycie przeszłości spotyka się z ujawnieniem motywów teraźniejszych bohaterów, uzyskujemy długo wyczekiwaną odpowiedź. Przeszłość i teraźniejszość splatają się w jedno, dopasowują do siebie jak puzzle, ukazując czytelnikowi mozaikowy obraz, mozolnie budowany przez autorkę. I kropka nad i – zakończenie, które nie jest do końca zakończeniem, a które pozwala czytelnikowi tylko domyślać się, czy winni zostaną ukarani. Dopiszmy więc we własnej wyobraźni karę do zbrodni, której winowajcę tak subtelnie odkrywa nam autorka, dopiszmy we własnych głowach epilog tej powieści.

Gorąco polecam „Nie ufaj nikomu” wielbicielom zagadek, bo znajdziecie tutaj kolejnego przebiegłego mordercę, którego tożsamości nie można tak łatwo odgadnąć. Ta książka to doskonały kąsek na letnie popołudnia, w sam raz na nadchodzące szybkimi krokami wakacje!

Joanna Jurzyk