Już na wstępie trzeba powiedzieć, że nie jest to tytuł prosty. Chociaż cel szczytny i historia, którą powinien znać każdy, to jednak specjalistyczne słownictwo, którym posługuje się autor (trzeba mieć świadomość, że i tak jest dostosowane do przeciętnego odbiorcy) może skutecznie zniechęcić niedzielnych czytelników, którzy sięgają po książki lekkie, łatwe i przyjemne. Dittrich opowiada historię Molaisona od początku, przytacza rozmowy, które zostały z nim przeprowadzone w ramach eksperymentu, a które pokazują, jak wielka krzywda została mu wyrządzona: utrata pamięci postąpiła u niego tak bardzo, że lekarka, która przeprowadza z nim rozmowę i wyjdzie na jakiś (krótki) czas, po powrocie musi przedstawiać się od nowa, tak jakby rozmawiała z człowiekiem, którego widzi pierwszy raz w życiu. Poza tym autor przytacza również elementy biografii swojego dziadka, próbując przybliżyć czytelnikowi motywację, która nim kierowała podczas wykonywania operacji na mózgu.
„Eksperyment” moim zdaniem spełni swoją funkcję wyłącznie wtedy, kiedy dotrze do wielu ludzi. Tak, aby możliwie najwięcej osób dowiedziało się o tym, że „Pacjent H. M.” był konkretną osobą, której życie mogło potoczyć się zupełnie inaczej, który mógł funkcjonować tak jak Ty, tak jak ja, ale jego historia zakończyła się inaczej. Gorzej? Dla niego na pewno. A dla nas?

Już na wstępie trzeba powiedzieć, że nie jest to tytuł prosty. Chociaż cel szczytny i historia, którą powinien znać każdy, to jednak specjalistyczne słownictwo, którym posługuje się autor (trzeba mieć świadomość, że i tak jest dostosowane do przeciętnego odbiorcy) może skutecznie zniechęcić niedzielnych czytelników, którzy sięgają po książki lekkie, łatwe i przyjemne....