Jeszcze zanim zaczęłam czytać tę książkę, wiedziałam, że nie powinnam się spodziewać żadnych rewelacji. I nie spodziewałam. Książki o czternastoletniej miłości są nie dla mnie, zdecydowanie. Ogólnie nie lubię młodzieżówek, a Moccia to chyba jedyny taki pisarz, którego książki lubię, cenię i czytam z przyjemnością. Niestety teraz muszę stwierdzić, że z tą książką mu nie poszło - moim zdaniem. Co prawda przeczytałam ją bardzo szybko, co wcale nie znaczy, że strasznie mi się spodobała. Ot, książka na zabicie czasu i to nawet nie dla wszystkich. Niektóre zachowania głównej bohaterki były głupowate i idiotyczne, ale jakoś to przebolałam. Czytając tę książkę, bardzo często żałowałam, że nie jest ona o Rusty'm Jamesie i Debbie, bo moim zdaniem o nich dwa razy przyjemniej czytałoby się tę lekturę. Ale nie można mieć wszystkiego. Z przykrościom stwierdzam, że Amore 14 jest całkowitym przeciwieństwem boskich książek "Trzy metry nad niebem" oraz "Tylko Ciebie chcę". Ale mimo wszystko ma swój klimat, klimat typowy dla Mocci. Niektóre momenty naprawdę mi się podobały, z pewnością te z Rusty'm oraz z Massim. Od początku natomiast nie lubiłam Alis, a jak ja coś sobie ubzduram, to tak już jest. No, i pozostało. Intuicja mnie nie zawiodła po tym, jaki numer wywinęła Alis, ale to pominę, bo nie chcę psuć przyjemności z czytania innym, którzy planują przeczytać tę książkę, a jeszcze się do tego nie zabrali. Dodam tylko, że końcówka była bardzo przewidywalna, ja akurat spodziewałam się tego, co się stało. Nie spodziewałam się natomiast, kto będzie przyczyną owego zdarzenia. Później uświadomiłam sobie, że ta książka to drobna pomyłka w doborze książek, które chciałabym przeczytać.
Jednak to wcale nie oznacza, że żałuję przeczytania tej książki. No, może tyci-tyci. Ale dzięki niej odświeżyłam sobie pamięć i mam jeszcze większą ochotę na przeczytanie kolejnych książek Mocci. Co jak co, ale to jedyny pisarz, który pisze młodzieżówki, którego książki tak mi się podobają. Nie mogę jednak napisać, że polecam tę książkę, gdyż byłoby to sprzeczne z moimi odczuciami. Ale jeżeli ktoś chce, to zapraszam.

Jeszcze zanim zaczęłam czytać tę książkę, wiedziałam, że nie powinnam się spodziewać żadnych rewelacji. I nie spodziewałam. Książki o czternastoletniej miłości są nie dla mnie, zdecydowanie. Ogólnie nie lubię młodzieżówek, a Moccia to chyba jedyny taki pisarz, którego książki lubię, cenię i czytam z przyjemnością. Niestety teraz muszę stwierdzić, że z tą książką mu nie...