Może to i dobra książka, ale będę subiektywny.
Chyba trzeba z siebie wydobyć jakieś niezmierzone pokłady infantylizmu, żeby wczuć się w tę opowieść i przeżyć grozę, która miała niby wyzierać z kart tej księgi.
Niewyobrażalnie rozwlekła cegła, którą bez szkody dla istoty opowiadanej historii można by skrócić o połowę.
Ilość bzdur i poziom odklejenia od rzeczywistości tej całej historii nie zadziałało na mnie jak groza, śmiertelnie mnie to nudziło i nie mogłem się doczekać, kiedy ta książka się skończy. Staram się doczytać, jak już czytać zacznę, choć ta powieść wymęczyła mnie niemiłosiernie.
Z powodu odklejenia od rzeczywistości opisywanych wydarzeń losy bohaterów mnie zupełnie nie obchodziły, a niektóre sceny, jak walka z jakąś porcelanową lalką, to była dla mnie jakaś parodia. Miałem przed oczami hollywoodzki film klasy D, który ma straszyć, a śmieszy bezdenną głupotą, gdy przykładowo jakaś niedorajda życiowa próbuje przez 15 minut zakręcić korek od jakiejś butelki, co ma uratować mu życie.
Dochodzę nie po raz pierwszy do wniosku, że prawdziwą grozę budzą historie opowiadane z jakąś dozą prawdopodobieństwa. Gdy bzdura goni bzdurę, to nie wiadomo, czy śmiać się czy płakać.

Może to i dobra książka, ale będę subiektywny.
Chyba trzeba z siebie wydobyć jakieś niezmierzone pokłady infantylizmu, żeby wczuć się w tę opowieść i przeżyć grozę, która miała niby wyzierać z kart tej księgi.
Niewyobrażalnie rozwlekła cegła, którą bez szkody dla istoty opowiadanej historii można by skrócić o połowę.
Ilość bzdur i poziom odklejenia od rzeczywistości tej...