Pozwolę sobie tutaj wypowiedzieć się o całej serii, jako osoba, która wzięła się za jej czytanie dopiero teraz, kiedy jest już dorosła. Nie czytałam "Wędrujących Dżinsów" jako nastolatka, więc mój odbiór może być trochę inny niż u tych, którzy znają te książki z czasów własnej młodości.
Seria mi się podoba i uważam, że im dalej, tym lepiej. Pierwszą część uważam za najsłabszą zarówno ze względu na niektóre wątki fabularne, jak i na styl pisania autorki, który widocznie robi się ciekawszy i bardziej dopracowany warsztatowo z tomu na tom.
Podstawy tej historii są typowo amerykańskie: cztery dziewczyny, różne od siebie, przyjaciółki od zawsze. Przyznaję, że nie przepadam za Leną, ta dziewczyna wybitnie mnie denerwuje, tak jak wiele zachowań Carmen i niektóre u Tibby i Bridget; nie są to moje ulubione bohaterki literatury młodzieżowej, zdecydowanie. Bardzo podoba mi się jednak ich bliskość, która jest o wiele bardziej naturalna, niż w wielu innych tego typu historiach, gdzie bycie przyjaciółką polega tylko na wspólnym spędzaniu czasu. Podobały mi się gesty, jakie dziewczyny wykonywały względem siebie, takie jak pocałowanie w czubek głowy na przykład. Podobał mi się klimat wakacji, nieprzespanych nocy, chodzenie na boso i w byle jakich ubraniach. Nieskrępowana naturalność.
Miło jest czytać takie książki, które wzbudzają w człowieku tęsknotę za własnymi nastoletnimi latami. Choć muszę przyznać, że zakończenie czwartej części jest nawet nie melancholijne, ale po prostu nieco smutne.
Do tego sam motyw magicznych dżinsów jest bardzo udany.

Pozwolę sobie tutaj wypowiedzieć się o całej serii, jako osoba, która wzięła się za jej czytanie dopiero teraz, kiedy jest już dorosła. Nie czytałam "Wędrujących Dżinsów" jako nastolatka, więc mój odbiór może być trochę inny niż u tych, którzy znają te książki z czasów własnej młodości.
Seria mi się podoba i uważam, że im dalej, tym lepiej. Pierwszą część uważam za...