Być może niewiele kryminałów czytałam, ale uważam, że splątanie wszystkich intryg w taki sposób, jak zrobił to Zafón w "Cieniu wiatru" zdarza się bardzo rzadko. Powieść nie jest przewidywalna, a wszystkie wątki ostatecznie układają się na stronach powieści jak puzzle - nic nie wiemy, mamy tylko porozrzucane fragmenty, które ostatecznie, kawałek po kawałku, tworzą nader ciekawy obraz. Nie potrafię sobie wyobrazić, ile pracy musiałby włożyć przeciętny pisarz w stworzenie tak dobrze rozegranej fabuły.
Oczywiście niezaprzeczalnym plusem książki jest wspaniały styl autora. Zdanie, które tworzy, można w nieskończoność obracać w myślach i delektować się ich składnią, doborem słów, adekwatnością... Momentami może wydawać się zbyt ciężki i napuszony, ale są to jednak tylko momenty, nic nie znaczące w obliczu ilości stron owej powieści. Niewątpliwe uszanowanie dla tłumaczy.
Dziwi mnie trochę popularność tej książki, bowiem nie ma w sobie raczej nic, co można nazwać mainstreamowym, masowym lub uniwersalnym. To książka dla wytrwałych, umiejących docenić poza fabułą także język, obdarzonych empatią i nieustraszonych (mam na myśli zwłaszcza ilość iście poetyckich opisów i grubość powieści).
Bez wątpienia jest to książka od miłośnika czytania dla miłośników czytania.

Być może niewiele kryminałów czytałam, ale uważam, że splątanie wszystkich intryg w taki sposób, jak zrobił to Zafón w "Cieniu wiatru" zdarza się bardzo rzadko. Powieść nie jest przewidywalna, a wszystkie wątki ostatecznie układają się na stronach powieści jak puzzle - nic nie wiemy, mamy tylko porozrzucane fragmenty, które ostatecznie, kawałek po kawałku, tworzą nader...