Moje wielkie ruskie wesele zachwyciło mnie pomysłem, okładką no i oczywiście opisem na tejże okładce. Uznałam, że muszę przeczytać. Ale jak to czasem bywa, oczekiwania skonfrontowała rzeczywistość. Historyjka lekka, łatwa i przyjemna, a przy tym oczywiście zabawna. Takie babskie czytadełko, idealne do kawy. Ale mówiąc kolokwialnie, nic nie urywa. Czyta się przyjemnie, szybko, ale przy tym pozostawia spory niedosyt w rozwinięciu akcji. Dla mnie, wychowanej na absolutnej mistrzyni Pani Joannie Chmielewskiej, wręcz nie do zaakceptowania. Ciekawym wątkiem jest oczywiście stereotypowe postrzeganie Rosjanina – wciąż zaborcy, jako przyszłego męża i ojca jeszcze nawet nie poczętych dzieci. Troszkę też było o różnicach kulturowych, ale mało i tak raczej nudnawo. A myślę, że to temat fascynujący temat zważywszy na geograficzną bliskość obu krajów.
Podsumowując, da się przeczytać. Ale czy polecić, co do tego nie jestem przekonana.

Moje wielkie ruskie wesele zachwyciło mnie pomysłem, okładką no i oczywiście opisem na tejże okładce. Uznałam, że muszę przeczytać. Ale jak to czasem bywa, oczekiwania skonfrontowała rzeczywistość. Historyjka lekka, łatwa i przyjemna, a przy tym oczywiście zabawna. Takie babskie czytadełko, idealne do kawy. Ale mówiąc kolokwialnie, nic nie urywa. Czyta się przyjemnie,...