Hemofilia jest chorobą sprzężoną z płcią, uwarunkowaną genetycznie. Polega ona na nieprawidłowym krzepnięciu krwi. Osoby chore na hemofilię są narażone na niebezpieczne krwotoki w sytuajach, które są "naturalne" dla osób zdrowych np. skaleczenie czy rozcięcie. Cały opis choroby brzmi strasznie. Lekarze mówią, że da się z nią żyć, że nie trzeba rezygnować z aktywności fizycznej. Obiecują, że są w stanie ją leczyć, że mogą zapobiegać wylewom. Chorzy żyją w ciągłej niepewności, w strachu przed chorbą... Leczenie polega na podawaniu czynnika krzepliwości - wkłuwaniu. Nikt nie jest w stanie zapewnić chorym całkowitej ochrony. Tacy ludzie są bardziej narażeni niż inni. Najgorsze jest chyba to, że łatwo zarażają się w szpitalach wirusem HIV, HBV albo HCV. Mogłoby się wydawać, że zupełnie bez potrzeby piszę o tej chorobie. Co ona ma wspólnego z "Czynnikiem miłości" autorstwa Anny Łaciny? Przecież w opisie wszystko wskazuje na to, że będzie to historia nieszczęśliwej nastolatki oraz jej perypetii związanych z miłością, rodziną, przyjaciółmi i szkołą... Oraz nieznajomym, który pojawia się zupełnie nieoczekiwanie i wygląda identycznie jak książkowy Edward Cullen. Ta historia kryje w sobie jednak większy problem niż nastoletnią miłość...

Patrycja Adler to typowa nastolatka, nieszczęśliwa w rodzinnym kręgu. Nie dlatego, że jest niekochana czy niepotrzebna. Ludzie z zewnątrz mogliby pomyśleć, że Patrycja jest wyjątkową szczęściarą: bogaty i przystojny ojciec, perspektywy na przyszłość, przyjaciółka, zgrabna figura, kocie ruchy w tańcu - to tylko niektóre z zalet Patrycji. Nastolatka nie uważa się za bóstwo. Nie jest jednak zakompleksiona, jak jej najlepsza przyjaciółka - Magda Dzik. Patrycja żyje chwilą. Często "zatapia się" w ulubionej lekturze - "Zmierzchu" Stephanie Meyer - by zapomnieć o okrutnym, jej zdaniem, świecie. Dziewczyna marzy o prawdziwej miłości. Pragnie, by na horyzoncie pojawił się ktoś taki jak Edward: opiekuńczy, tajemniczy, pewny siebie, romantyczny, a nie jak niedojrzali chłopcy z liceum. Pewnego dnia na jej podwórku pojawia się Eryk - tajemniczy student bardzo przypominający Patrycji bohatera ze "Zmierzchu". Dziewczyna coraz bardziej zaczyna fantazjować, zapominając, że Eryk nie jest wampirem, lecz człowiekiem...

Gdybym była Patrycją Adler, nie zastanawiałabym się długo nad tym, jakie mam życie. Patrząc na sam początek, gdy nastolatka wspomina przeszłość i traumatyczne zdarzenie związane z gościem jej ojca, poprzez imprezy służbowe, które każdego tygodnia odbywały się w ich domu, chciałabym tylko uciec jak najdalej od tamtej rodziny. Pieniądze nie zrekompensowałyby mi miłości, jakiej potrzebuje każda nastoletnia dusza. Mimo wszystko cieszę się, że autorka sprawiła, że Patrycja poznała Eryka, dzięki któremu świat zaczął wydawać jej się lepszym. Dziewczyna z dnia na dzień coraz bardziej pragnęła bliższego poznania studenta. Intrygowała ją jego tajemnica. Patrycja chciała tylko miłości... Czy Eryk także jej potrzebował...? Miłości? A może... Patrycji?

W tym samym czasie autorka "Czynnika miłości" opisuje codzienność życia Magdy Dzik - najlepszej przyjaciółki Patrycji Adler. Dziewczynie od dawna marzy się prawdziwa miłość, której szuka w internecie. Zakłada konto, na którym "rozmawia" z nowopoznanymi mężczyznami. Nastolatka liczy na przelotny romans, w którym byłaby anonimowa. Któregoś dnia uświadamia sobie jednak, że zbyt mocno się angażuje. Bez rozmowy z Adwenenem - poznanym w sieci chłopakiem - nie wyobraża sobie dnia. Intrygują ją wiersze chłopaka, które nie dorównują żadnemu ze znanych jej poetów. Magda cieszy się, że inspiruje kogoś do takiego stopnia, by układał dla niej wiersze. Nastolatka jako Tempest_Lady coraz bardziej okłamuje Adwenena i samą siebie. Żyje w nierealnym świecie, marząc o spotkaniu z nieznajomym. Nie zauważa ciekawskich spojrzeń chłopaków na przerwach. Nie wie, że patrzą na nią. Magda nie dostrzega zainteresowania licealistów swoją osobą. Kryje się w cieniu urody Patrycji i narzeka na niesprawiedliwość świata.

W zawiłości historii licealistek poznajemy także życie szkolne. Nauczycieli, którzy odpytują uczniów na każdej lekcji. Kolegów i koleżanki, którzy stwarzają plotki i "puszczają" je w obieg po całej szkole. A także tajemnicę Eryka - członka "stowarzyszenia braci krwi". Teraz możecie się już tylko domyślać, po co wstęp zawierał niezliczone informacje o hemofilii. Obiekt westchnień Patrycji - Eryk - jest na nią chory. Gdy dziewczyna poznaje skrywany sekret studenta, zaczyna rozumieć, jak głupie i egoistyczne były jej myśli. Także przyjaciółka Patrycji, Magda, nie ucieknie od rzeczywistości, która okaże się przerażająca i okrutna. Nastolatka pozna sekret Adwenena, który okaże się zupełnie innym człowiekiem. Od tamtej pory raz na zawsze zakończy znajomości internetowe i zaufa własnemu sercu, które zacznie bić mocniej na szkolnym dziedzińcu, w parku czy kawiarni.

"Czynnik miłości" Anny Łaciny nie zaskoczył mnie swoją fabułą. Schemat, który pojawił się w jej książce, jest już nieco oklepany. Miło czytało mi się o perypetiach Patrycji, Magdy i Eryka. Uczucia dziewcząt były mi bardzo bliskie, a jednocześnie środowisko w jakim żyły zupełnie dalekie. "Czynnik miłości" to zdecydowanie powieść skierowana do nastoletnich dusz - wszystkich, bez wyjątku. Książka pokazuje jak łatwo można zaplątać się w marzenia, zaangażować w coś, co nie istnieje, a nam - nastolatkom - przychodzi bez problemu. Myślę, że tajemnica Eryka wprowadziła też nastrój niepewności, momentami nawet grozy. Jego historia także daje wiele do myślenia. Mnie nauczyła tego, że życie nie trwa wiecznie, że czasem w młodym wieku trzeba się już z nim pożegnać, a przede wszystkim tego, że są na świecie ludzie, którym żyje się znacznie gorzej niż nam i nie mamy prawa narzekać na swoje życie, nawet jeśli nie jest idealne.

Hemofilia jest chorobą sprzężoną z płcią, uwarunkowaną genetycznie. Polega ona na nieprawidłowym krzepnięciu krwi. Osoby chore na hemofilię są narażone na niebezpieczne krwotoki w sytuajach, które są "naturalne" dla osób zdrowych np. skaleczenie czy rozcięcie. Cały opis choroby brzmi strasznie. Lekarze mówią, że da się z nią żyć, że nie trzeba rezygnować z aktywności...