Poezja jest dla mnie czymś, co zdecydowanie należy dawkować. Jestem jednak bardzo otwarta na wszelkie gatunki literackie, więc nie zamierzałam odrzucać możliwości zrecenzowania tomiku Pana Kazimierza Grochmalskiego.

Wydaje mi się, że mimo iż teatr jest motywem przewodnim wierszy, tak naprawdę większość utworów mówi o wspomnieniach, przemijaniu, swojego rodzaju odgrywaniu roli w sztuce życia, ale też w pewnym sensie uciekaniu z jej przewidywalnych i często okrutnych czy niesprawiedliwych schematów. Tych wierszy zdecydowanie nie można wrzucić w jeden worek, gdyż każdy utwór wnosi coś innego nad czym można się zatrzymać i chwilę zastanowić. I poezja ma w sobie właśnie to coś, co sprawia, że możemy posiadać własną interpretację, ale jest ta nutka tajemniczości, która nie pozwala nam z całą pewnością określić, co miał na myśli autor.

Proszę, nie mów do mnie
„Do widzenia, do jutra…”
albo mów ciągle i zawsze
aż zostaniesz, wtulona w me ramiona
bez pożegnania
i bez przywitania.

Miałam zostawić sobie tą lekturę na później, jednak wsiąkłam już od pierwszej strony. Całość jest doprawiona bardzo prostymi rysunkami, jednak myślę, że pasują i uzupełniają one całość. Do gustu najbardziej przypadły mi następujące wiersze: Moja piosenka, Erotyk, Bieg przez życie, Mgła, Na wybiegu, Dylematy bytu i Pamięć. Wydaje mi się, że czasem warto sięgnąć po poezję i zadumać się na moment, krótką chwilę.

https://angeliconpoint.blogspot.com/

Poezja jest dla mnie czymś, co zdecydowanie należy dawkować. Jestem jednak bardzo otwarta na wszelkie gatunki literackie, więc nie zamierzałam odrzucać możliwości zrecenzowania tomiku Pana Kazimierza Grochmalskiego.

Wydaje mi się, że mimo iż teatr jest motywem przewodnim wierszy, tak naprawdę większość utworów mówi o wspomnieniach, przemijaniu, swojego rodzaju odgrywaniu...