Bardzo szczegółowa pozycja poświęcona działaniom wojennym trzech pierwszych lat wojny o sukcesję austriacką. Praca jest napisana bardziej płynnie i mniej chaotycznie niż poprzedni tom ("I wojna śląska"),ale wciąż wymaga od czytelnika dobrej orientacji w przyczynach i przebiegu tego konfliktu oraz znajomości realiów epoki.

O ile "I wojna śląska" skupiała się na dyplomacji, w "Kampanii bawarskiej" dominuje wojna manewrowa. Przedstawienie jej żmudnych realiów zajmuje lwią część książki. To oczywiście ciągłe marsze, kontrmarsze, zakładanie i zwijanie magazynów, rytuał oblegania twierdz i próby rozpoznania sił przeciwnika. Polityka często stanie na przeszkodzie do osiągnięcia sukcesu militarnego, a armie utracą więcej żołnierzy z powodu chorób i dezercji niż w wyniku walk. W takich specyficznych warunkach i z ówczesną zachowawczą mentalnością, o której tutaj sporo, trudno było o "blitzkrieg".

Mimo to skrupulatne relacje z tych męczących szachów są naprawdę wciągające, zwłaszcza gdy ich stawką jest dziedzictwo Habsburgów oraz nowy układ sił w Europie. Pod tym względem książka przypomina nieco "Obronę Piemontu" Spencera Wilkinsona, w podobny sposób przybliżającą realia XVIII-wiecznej wojny, choć na innym froncie tego samego konfliktu. Śledzenie strategii obu stron i jej realizacji wymaga sporego skupienia oraz dobrych map pod ręką (w książce nie ma żadnej). Trochę więcej mogłoby być o szturmie Maurycego Saskiego na Pragę. Co ciekawe autor, choć z pochodzenia Francuz, wcale nie darzy swoich rodaków specjalnymi względami. Dlatego wielka szkoda, że Maurice Henri Weil nie napisał również dalszego ciągu, czyli kampanii z 1744 roku.

PS. Podczas lektury warto porównać zachowawcze działania w Bawarii z kampanią przeprowadzoną ponad pół wieku później na tym samym terenie przez Napoleona (1809),by dostrzec głębokie przemiany w wojskowości i mentalności, które miały miejsce w ciągu tych kilku dekad.

PS2. Łyżką dziegciu jest tradycyjne dla Napoleona V fatalne tłumaczenie i jeszcze gorsza redakcja z masą literówek i puszczonych błędów.

Bardzo szczegółowa pozycja poświęcona działaniom wojennym trzech pierwszych lat wojny o sukcesję austriacką. Praca jest napisana bardziej płynnie i mniej chaotycznie niż poprzedni tom ("I wojna śląska"),ale wciąż wymaga od czytelnika dobrej orientacji w przyczynach i przebiegu tego konfliktu oraz znajomości realiów epoki.

O ile "I wojna śląska" skupiała się na dyplomacji,...

Nie wiem czy to bardziej wina autora czy tłumacza, ale książka jest "ciężkostrawna". Styl budowania zdań nie zachęca do dalszej lektury. Ponadto bez innej książki tegoż autora dotyczącej wojny o sukcesję austriacką, czytelnik pozbawiony jest podstawowej wiedzy o tym konflikcie (autor odsyła do "I Wojny śląskiej".
Nie polecam, chyba, że ktoś chce znać wszystkie szczegóły tegoż konfliktu (ruchy małych oddziałów w Kleine kriege).

Nie wiem czy to bardziej wina autora czy tłumacza, ale książka jest "ciężkostrawna". Styl budowania zdań nie zachęca do dalszej lektury. Ponadto bez innej książki tegoż autora dotyczącej wojny o sukcesję austriacką, czytelnik pozbawiony jest podstawowej wiedzy o tym konflikcie (autor odsyła do "I Wojny śląskiej".
Nie polecam, chyba, że ktoś chce znać wszystkie szczegóły...