Zupełnie nie rozumiem negatywnych opinii o książkach Pani C-M. Ktoś wstawił w wikipedii, że są pisane schematycznie itd. itp. i ta opinia ciągnie się za nimi jak zmiętolony papier toaletowy. Szczerze mówiąc są one lepsze w odbiorze niż dzisiejsze harleqiny. Wnosiły więcej radości w życie kobietek je czytających, niż poważne dysputy jajogłowych o moralności i pobożności. Akurat na tym wydaniu Pani Kalicińska napisała, że była to ulubiona lektura panien służących i kucharek, no i starszych mieszczanek. Wiem co je tak zachwycało w tych książkach: nadzieja na lepsze jutro. Nadzieja, że dla dobrych ludzi los się może pozytywnie odmienić, że każdy zły człowiek poniesie swoją karę, a dobry zostanie wynagrodzony. No cóż czasy wtedy były ciężkie. Państwo bogactwo się bawiło, a biedni nie mieli co do garnka włożyć.
Poza tym książki C-M napisane prostym językiem, dla każdego. Nie ma w nich nachalności, przesady i rozdmuchanej seksualności co niestety zauważyć można w romansach historycznych pisanych przez współczesne autorki. Są za to pocałunki i trzymanie się za rączki.
Książka "Diamenty i perły" jest właśnie taką książka niosąca nadzieję, że los się może odmienić, a dobrzy ludzie zostaną wynagrodzeni. Ciekawa afera kryminalna w tle, no i obraz epoki przełomu wieków, lepszy niż w książkach historycznych.
Mam tą książkę w obu tłumaczeniach - Małgorzaty Behlert oraz Danuty i Jacka Zamorskich. Ciekawa jestem odbioru tego drugiego tłumaczenia. Już na pierwszej stronie są widoczne znaczące różnice.
Książka nienachalnie wypełni wam leniwe popołudnie.

Zupełnie nie rozumiem negatywnych opinii o książkach Pani C-M. Ktoś wstawił w wikipedii, że są pisane schematycznie itd. itp. i ta opinia ciągnie się za nimi jak zmiętolony papier toaletowy. Szczerze mówiąc są one lepsze w odbiorze niż dzisiejsze harleqiny. Wnosiły więcej radości w życie kobietek je czytających, niż poważne dysputy jajogłowych o moralności i pobożności....

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością p. Jadwigi Courths-Mahler, niestety tak samo kiepskie jak pierwsze.
Poprzednio sądziłam, że po prostu przypadkowo trafiłam na mdły, cukierkowy wycinek z bogatego dorobku tej pisarki, teraz podejrzewam, że to nie był żaden przypadek, lecz standardowy poziom jej prac.
Z tego, co widzę, to schemat opowieści, niezależnie od tytułu jest praktycznie taki sam: Kopciuszek + bogaty i koniecznie przystojny książę z bajki, szczypta miałkich przeciwności losu, które bohaterowie szybko pokonują, a potem następuje zakończenie w stylu: "i żyli długo i szczęśliwie". Jedynym urozmaiceniem jest ewentualna zamiana ról damsko- męskich, kiedy to mamy do czynienia z księżniczką z bajki, a w charakterze Kopciuszka występuje ubogi, lecz uczciwy młodzieniec, koniecznie z niezłomnym charakterem, tak jak to ma miejsce w "Diamentach i perłach".
Wszystkie postacie są jakby wycięte przy użyciu jednego szablonu i ani o krok nie targają nimi żadne głębsze dylematy. Czarny charakter po wsze czasy takim zostanie, bohaterowie pozytywni nigdy nie czynią nic nagannego. Do tego stopnia, że sprawiają wrażenie tak sztywnych, jakby kije połknęli.
Żeby chociaż te opowieści zawierały odrobinę humoru, jakiś żart zgrabnie wpleciony w fabułę, czy w ostateczności trafne opisy krajobrazu, wnętrz, ówczesnych relacji społecznych, ale gdzie tam! Nawet takiej nadziei mieć nie można.
W efekcie otrzymujemy mało ambitne dziełko z przerysowanymi postaciami, fabułą absurdalnie przewidywalną i żenującymi dialogami.
Jedynym plusem, jaki dostrzegam, jest skąpa objętość książki. Dzięki temu czytelnik nie ma wyrzutów sumienia, że stracił sporo czasu na tak słabą lekturę...

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością p. Jadwigi Courths-Mahler, niestety tak samo kiepskie jak pierwsze.
Poprzednio sądziłam, że po prostu przypadkowo trafiłam na mdły, cukierkowy wycinek z bogatego dorobku tej pisarki, teraz podejrzewam, że to nie był żaden przypadek, lecz standardowy poziom jej prac.
Z tego, co widzę, to schemat opowieści, niezależnie od tytułu...

Żeby ocenić książkę najpierw trzeba ją całą przeczytać, ale mi po około 30 stronach zaczął parować mózg od totalnej głupoty, jaka jest w tej powieści. Autorka, uznając czytelników za idiotów, tłumaczy każdy krok każdego dokładnie bohatera, wciskając na siłę tysiąc niepotrzebnych wątków. Szczerze powiedziawszy nawet nie ma sensu oceniać jej jako przewidywalnej, bo autorka zapewnia nam atrakcję, w której nie musimy nawet używać procenta mózgu i przewidywać czegokolwiek.

Żeby ocenić książkę najpierw trzeba ją całą przeczytać, ale mi po około 30 stronach zaczął parować mózg od totalnej głupoty, jaka jest w tej powieści. Autorka, uznając czytelników za idiotów, tłumaczy każdy krok każdego dokładnie bohatera, wciskając na siłę tysiąc niepotrzebnych wątków. Szczerze powiedziawszy nawet nie ma sensu oceniać jej jako przewidywalnej, bo autorka...

Lekkie romansidło na drogę do pracy.

Lekkie romansidło na drogę do pracy.