Najlepsza książka jaką przeczytałam. Wielu starszych osób napisze że beznadzieja, 2/10, nie wyróżnia się od zwykłych ksiązek, ale żeby zrozumieć tę książke, trzeba w życiu przeżyć coś podobnego. Język autora nie jest jakiś 'starodawny', jest to książka dla nastolatków, dlatego ludzie tu piszą że książka nie warta czytania ;)) Jeśli ktokolwiek w życiu chciał uciec z domu, zabić kogoś, został jakoś pokrzywdzony, był ośmieszany, przeżył coś naprawdę cięzkiego - na pewno to zrozumie. Piszecie że ksiązka jest za krótka - przecież to książka dla nastolatków, a któremu nastolatkowi w tym wieku chciałoby się czytać tak długie ksiązki? Owszem, są ludzie którzy lubią czytać ksiązki, ale zdecydowana większość tak naprawdę nie lubi. Książka o chłopcu, który przeżył coś strasznego, nie poddał się, mimo iż miał problemy rodzinne, wolał nikomu tego nie mówić, wiedział że na tym świecie są fałszywi ludzie. Nie chodzi tu już tylko o to, że połowa ksiązki jest wymyślona, chodzi o to, że autor opisał to tak, jakby to ON to przeżył. ''Za mało opisów'' A komu chce się czytać jak ktoś przez trzy strony opisuje jakiś las?(dla przykładu) Opisy miejsc, ludzi nie są długie, żeby nikogo nie zanudzały. Jak mówiłam - to książka badziej dla nastolatków, aby nie poddawali się, nie wkroczyli w ''ciemną'' stronę, gdyś to wszystko i tak kiedyś się skończy. Chciałabym więcej takich książek. O nastolatkach, którzy przeżyli coś okropnego, coś o zabójstwach, naprawdę mnie to kręci. Niestety, co dobre szybko się kończy.

Najlepsza książka jaką przeczytałam. Wielu starszych osób napisze że beznadzieja, 2/10, nie wyróżnia się od zwykłych ksiązek, ale żeby zrozumieć tę książke, trzeba w życiu przeżyć coś podobnego. Język autora nie jest jakiś 'starodawny', jest to książka dla nastolatków, dlatego ludzie tu piszą że książka nie warta czytania ;)) Jeśli ktokolwiek w życiu chciał uciec z domu,...