Należę do osób, które wciąż pamiętają Marka Kotańskiego i jego działania na rzecz narkomanów, nosicieli wirusa HIV oraz bezdomnych. Ale pamiętam go jako herosa, człowieka z wielką charyzmą, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych, któremu wszystko wychodzi. Przemysław Bogusz odmitologizuje postać Kotańskiego, czyniąc to z wielkim wyczuciem i bez poszukiwania taniej sensacji. Nie ma w tej książce sentymentalizmu i stronniczości, jest za to kawał porządnego i świetnie napisanego reportażu. To nie tylko biografia Kotańskiego. To też obraz Polski lat 80. i 90., jej problemów, ludzkiego strachu i nietolerancji. Nieprawdopodobne są fragmenty dotyczące oporu mieszkańców, którzy mieli sąsiadować z ośrodkiem dla nosicieli wirusa HIV. Kotańskiemu grożono, że nadzieją go na widły, a jeden z mieszkańców odmówił jedzenia jajek od swoich kur, bo bał się, że zarażą się one AIDS, chodząc po tej samej ziemi, co nosiciele. Rewelacyjna biografia.

Należę do osób, które wciąż pamiętają Marka Kotańskiego i jego działania na rzecz narkomanów, nosicieli wirusa HIV oraz bezdomnych. Ale pamiętam go jako herosa, człowieka z wielką charyzmą, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych, któremu wszystko wychodzi. Przemysław Bogusz odmitologizuje postać Kotańskiego, czyniąc to z wielkim wyczuciem i bez poszukiwania taniej sensacji....