Nie sięgnęłam szczerze mówiąc po tę książkę, dlatego, że podobał mi się pomysł, treść itd. Po prostu dużo o niej słyszałam i wstydem byłoby nie przeczytać jej, skoro leży sobie samiuteńka w bibliotece. Nie jest to książka może zbyt dojrzała, ale i tak byłam ciekawa co w niej znajdę i czy "książka mojego dzieciństwa", jak niektórzy ją nazywają, jest aż tak dobra. Wcześniej obejrzałam film na podstawie trzech pierwszych części serii i podobał mi się, a przecież wiadomo, że zwykle ekranizacja jest gorsza od powieści. Czemu miałabym nie spróbować?

"Jeśli szukacie opowieści ze szczęśliwym zakończeniem, poczytajcie sobie lepiej coś innego. Ta książka nie tylko nie kończy się szczęśliwie, ale nawet szczęśliwie się nie zaczyna, a w środku też nie układa się za wesoło. To dlatego, że niezbyt wiele szczęśliwych zdarzeń miało miejsce w życiu trójki młodych Baudelaire'ów." Tak zaczyna się popularna "Seria niefortunnych zdarzeń". Klaus, Wioletka i Słoneczko straciły w pożarze rodziców. Od tego momentu ich życie zmienia się nieodwracalnie- na gorsze. Trafiają do domu swojego dalekiego krewnego. Hrabia Olaf, bo tak się nazywał, jest dla nich surowy, nie zwraca uwagi na ich potrzeby. Codziennie sieroty Baudelaire muszą wykonywać ciężkie zadania. Do tego Hrabia Olaf zrobi wszystko, aby zdobyć ogromny majątek ich rodziny. Tak oto przedstawia się bardzo "Przykry początek".


Muszę przyznać, że książka nawet mi się podobała, chociaż jest skierowana do dzieci 10+. Ma zaledwie 170 stron zapisanych dosyć dużą czcionką. Taka książeczka na godzinkę czytania. Akcja toczy się szybko, nie ma zbędnych opisów. Czyta się szybko i przyjemnie. Oczywiście nie jest tak okropnie smutna, jakby mogło się wydawać z opisu. Przecież młodzi czytelnicy by tego nie wytrzymali. Historia jest napisana przystępnym, zrozumiałym, ale też na swój sposób radosnym językiem. Dlatego chociaż współczujemy sierotom i czujemy, że świat jest dla nich niesprawiedliwy, to i tak myślimy "Będzie dobrze".

Wydaje mi się, że każdy z nas słyszał o nadziei, nieszczęściu i odwadze. Przecież już w przedszkolu słyszeliśmy bajki o bohaterach, oglądaliśmy filmy, na których chociażby nie wiem co, dobro zawsze zwycięża. To chyba z tą książką jest coś nie tak! Można by tak pomyśleć po samym wstępie. Ale ja się nie zgodzę. "Przykry początek" też wspomina o tych wartościach, ale w troszeczkę inny sposób. Pokazuje, jak rodzeństwo Baudelaire jest razem, jak sobie dają z tym wszystkim radę. Wiedzą, że zawsze mają siebie i nic tego nie zmieni. Książka wcale nie jest taka znowu pesymistyczna.

Myślę, że książka jest naprawdę dobra. Pomysł i wykonanie- świetne. Nie jest to może historia, która zwaliła mnie z nóg, ale i tak, i tak warto po nią sięgnąć. Chociażby po to, żeby samemu postawić się na miejscu rodzeństwa i poznać ich pechową historię.

Nie sięgnęłam szczerze mówiąc po tę książkę, dlatego, że podobał mi się pomysł, treść itd. Po prostu dużo o niej słyszałam i wstydem byłoby nie przeczytać jej, skoro leży sobie samiuteńka w bibliotece. Nie jest to książka może zbyt dojrzała, ale i tak byłam ciekawa co w niej znajdę i czy "książka mojego dzieciństwa", jak niektórzy ją nazywają, jest aż tak dobra. Wcześniej...