Należę do przeważającej większości osób, która najpierw obejrzała film o tym tytule, a dopiero potem sięgnęła po książkę. Film jednak oglądałam dawno temu, zapamiętałam z niego jedynie słynny cytat o pudełku czekoladek, biegnącego Toma Hanksa i ogólny pełen humoru, pozytywny klimat. I mimo tak szczątkowych o nim informacji, mogę z całą pewnością stwierdzić, że książka jest zupełnie inna.

Powieść ma w sobie coś, co oczarowuje czytelnika. Nieprawdopodobne przygody Forresta Gumpa wywoływały uśmiech na mojej twarzy, ciekawiły, wciągały. Poprzez narrację głównego bohatera dosłownie się płynie, a on sam wydaje się być przesympatyczną postacią. Każda strona pełna jest doskonałego humoru, przez co czytając książkę, po prostu dobrze się bawiłam. Jest też jednak druga strona medalu, która rzuca cień na mój pozytywny odbiór powieści. Forrest popełnia w życiu wiele błędów i zdaje się za nie winić poprzez pryzmat swojej, hm, choroby. Momentami miałam wrażenie, że jest człowiekiem bardzo, bardzo nieszczęśliwym i zagubionym. Czy to celowy zabieg autora, czy też jakaś prawda, która wymknęła mu się spod kontroli? Nie wiem. Trudno jest mi pogodzić te dwa zupełnie inne klimaty, które w moim odczuciu ścierały się ze sobą przez całą książkę.

Myślę, że opowieść Forresta Gumpa warto przeczytać - polecam ją zwłaszcza tym, którzy oglądali film, jak i wszystkim, którzy mają ochotę spojrzeć na świat z perspektywy tytułowego bohatera.

Należę do przeważającej większości osób, która najpierw obejrzała film o tym tytule, a dopiero potem sięgnęła po książkę. Film jednak oglądałam dawno temu, zapamiętałam z niego jedynie słynny cytat o pudełku czekoladek, biegnącego Toma Hanksa i ogólny pełen humoru, pozytywny klimat. I mimo tak szczątkowych o nim informacji, mogę z całą pewnością stwierdzić, że książka jest...